Married UNHAPPILY Ever After °[KathNiel] ✓COMPLETE

Chapter 9: Tears of an Angel

Hi @RoseMariellNiyo! :)) Thank you for supporting D and her journey in searching for her happily ever after. I wonder, is there going to be one? Uh--oh! Let's go, find out!

Dillenna Heera's Point of View:

The feelings occupying my chest that day I found the pictures were still so vivid to me. Sometimes, it haunted me like it has just happened right at the moment. The wounds they've given me aren't healing, not even a bit.

Bigla akong kinabahan sa sinabi niya. I ran upstairs to check what's inside it. Sa di ko malamang dahilan, nanginginig ang mga kamay ko. Nilakasan ko ang loob ko. I tore up the envelop. And lo! Tumambad sa harapan ko ang mga printed pictures— pictures of Theon and his girls making love. Most of the pictures were of him and Jannicca in different rooms.

All the colors retreated from my face. Ramdam ko ang panginginig hindi lamang ng mga kamay kundi pati ng tuhod ko. These aren't happening. These are hoax. I picked up the pictures one by one and stared closely at them. Nagsimulang pumatak ang mga luha sa pisngi ko habang naaatim kong hindi edited ang mga larawan. There's one more picture left on the bed. Right that moment, habang umiiyak ako, bumugso ang pagkamuhi at galit ko para sa lahat. Nagkuyom ang mga palad ko.

Tama ang hinala ko kanina nang marinig ko sa bibig ni Amity na buntis siya. Sinubukan kong paniwalaan kahit hindi kapani-paniwalang si Liam ang ama ng dinadala niya. But now, it's clear, bright as the day! I picked up the picture to tear it to pieces. Yet a part of me whispered me not to. Instead, I placed it in my wallet. I need to keep it. Para kung sakaling maisipan ko silang patawarin, maaalala ko ang sakit na idinulot nilang lahat.

"Hija? Okay ka lang ba?"narinig kong tanong ni Nanay Lucy mula sa labas ng bahay.

Heaving a deep breath, I tried to sound cheerful.

"O—oo nay. Lalabas narin po ako."

When I heard footsteps leaving and eventually fading, I cried silently as I hugged myself. Ilang minuto rin akong nasa ganoong ayos habang tahimik akong humihikbi. Before my panic attacks could seize me, I got up and hurried down to the basement.

"You still love them. What you did was a sacrifice."narinig kong wika ni Gavin.

Kailangan ko ng kausap bago pa maisipan kong magpakamatay. Birthday na birthday ko, tapos ang saya-saya ng mga pangyayari. Tsk. I told Gavin everything—about the pain they've inflicted in me.

"I know. I know, Gavin. Si Amity, para kong kapatid 'yon eh. Kaya nga nang makita ko ang larawan nila. Hindi ako nagdadalawang-isip na pirmahan 'yong annulment papers. Iyon nga 'yong problema. Gusto ko silang pagbayarin pero hindi ko kaya kasi mahal ko parin sila."pag-amin ko habang nakatutok lang sa kawalan at hinahayaan ang mga luhang naglandas sa pisngi ko.

Hawak ang brown envelop, nilibot ko muna ang buong library. Lalo lang bumigat ang nararamdaman ko. We have created and shared beautiful memories in this place. Memories of his birthday and our first lovemaking replayed automatically. I curled myself like a ball as I hugged my knees.

Mabibigat ang paa ko'ng lumabas ng basement. I took one last look and left the place with a shattered heart.

Walang tigil sa pagtulo ang luha ko. Pinipiga 'yong puso ko nang pagmasdan ko sa may kalayuan ang tree house at ang buong bahay. Hindi ko napaghandaan 'to. Hindi kailanman sumagi sa isip ko na darating ang araw na iiwan ko ang lugar kung saan ako naging pinakamasaya. Paano na ako ngayon? How will I live alone when I have lost myself to him already?