Married UNHAPPILY Ever After °[KathNiel] ✓COMPLETE

Chapter 8: Her Big Day

Yey! Ito na ang pinakahihintay kong chapter. Break muna tayo sa pain. Gusto ko munang pakiligin ka'yo. So here it goes! ♥♥♥ Haha.

Dillenna Heera, with her new hair color. :)))

Dillenna Heera's Point of View:

Matamlay akong naglalakad sa campus nang biglang may humarang sa daan ko. I looked up and saw my 'best-friends'.

"Happy Birthday D!"sabay na bati nila.

Nagpaputok pa sila ng confetti. Oh—woah! That didn't impress me though. Tss. Nonsensical idiotic bullshits. Ano nga'ng sabi nila? Birthday ko? I glanced at my wristwatch. Shit. April 9. Indeed, my birthday.

"Nagkalat pa kayo."I muttered and left them with their eyes shocked and mouth agaped.

Dumiretso ako sa cafeteria para bumili ng kahit na anong makakain. Napangisi ako nang maalala ang mga mukha nila. Tss. Stupid. Really damn stupid. Gulat na gulat sila sa ginawa kong pagsusungit sa kanila. As if they haven't known me! We're together for almost all the years of my existence.

"Hi Heera."nakangiting bati ni Jannicca.

Agad na naglaho ang ngiti sa labi ko nang makita ang namumulang mukha niya. May salamin ba 'tong babae na 'to sa bahay?

"You look like a rotten tomato, Jannicca. Can you wash yourself? You're making my eyes sore!"panunudyo ko sa kanya.

She was taken aback. Hindi siya nakapagsalita. Kinuha ko ang binili kong fruit shake at saka tinalikuran ko na siya. Uminit naman ang ulo ko nang magsimulang mag-ingay ang mga nakakasalubong ko. Halos lahat sila ay bumabati sa'kin. As a solution, I passed through hallways which students don't usually use. However, since my life is not really meant to be peaceful, I saw a group of girls running towards me. Their creepy running and smiling sent creeps to my entire system.

"Heera, you must see this."anang isang babae at walang pasabi na hinila ako papuntang quadrangle. "You're the queen, Heera. As always."she said dreamily while she looked up to the skies.

I followed their gaze and found a parachute which carries a hanging poster greeting me a happy birthday. Not only that, even if the man up there is wearing dark glasses, I can tell who he is.

"Moron."mahinang sambit ko saka umalis palayo sa maiingay na crowd.

Kahit papaano ay napangiti ako sa ginawa ng baliw. Nag-effort pa siya. Fortunately after that, wala ng nanggulo sa buhay ko. I wanted it to be really this peaceful and now I'm hating it. Dahil kapag walang nanggugulo sa'kin, lagi ko nalang siyang naiisip. Kusang bumabalik ang mga ala-alang pilit kong kinakalimutan. I badly want to see him.

Itinuon ko ang tingin ko sa labas ng bintana habang nagdi-discuss ang professor namin. Tanga na kung tanga, gusto ko lang talaga siyang makita. Ngayon lang naman. Kahit sa araw lang na 'to. Nagbabakasakali akong dumaan siya at—