Married UNHAPPILY Ever After °[KathNiel] ✓COMPLETE

Chapter 32: He Left

Dillenna Heera's Point of View:

Dahan-dahan akong napaatras habang sinasaksak niya ako ng tingin niya. Nagtatambulan na ulit ang dibdib ko. Nanginginig narin ang tuhod ko.

"Kumain ka."he said and placed the tray on the table. "I'm going to school. Wag kang magmamatigas ng ulo Heera."

Pagkatalikod niya agad ay dinamba ko siya't kinagat sa braso. Habang namimilipit siya sa sakit ay diretso akong tumakbo palabas. Where do I go? Left—Right—Shit! Nang mamataan ko siyang papalapit sa'kin ay tumakbo ako ng walang siguradong papupuntahan. Then, lo! Dead end.

"Gavin, maawa ka sa'kin. Paalisin mo na ako! Ano ba'ng kailangan mo!?"mangiyak-ngiyak kong pagmamakaawa sa kanya.

"Get back Heera! Don't make me do something you'll regret for the rest of your life."

Tiningnan ko siya ng masama bago ako bumalik sa kwarto. I was on the doorway when I shrieked hoping somebody out there will hear.

"Tulong! Tulongan niyo po ako!!!!! Somebody please—"

"Kahit anong pagsisigaw ang gagawin mo. Walang makakarinig sa'yo."

Habang kumukuyom ang palad ko ay nagtitimpi akong magsalita ng masama sa kanya. I have to look pathetic hanggang sa maawa siya sa'kin.

"Pleaaase. Gavin. I need to go home. Ano ba'ng kailangan mo? Gavin, alam kong hindi mo kailangan ng pera. Sabihin mo sa'kin... Why are you doing this?"

"Pumasok ka."he demanded without looking at me.

"Gavin, pakawalan mo na ako—"

"Get in!"

Automatic akong napaatras sa lakas ng sigaw niya. This isn't him. He's the most cheerful in their circle and it never crossed my mind that he can be a horrible monster like he is now. Nang makapasok ako ay agad niyang sinara ang pinto.

Napaupo ako at walang-tigil na umiyak.

NAPAMULAT AKO NG MATA nang may marinig akong mga yabag ng paa. Saka ko lang nalamang nakatulog ako sa sahig habang nakasandal ang ulo ko sa sofa. Ang tatlong babae na naman. As usual, the two girls stayed at the doorway habang pumasok 'yong isa para ipasok ang dala-dala niya. This time, it's another food. Mula pa kagabi, hindi ko ginalaw ang mga pagkaing dinadala nila. Nakakapagtaka dahil hindi ako ginugutom. Dala na rin siguro ng magkahalong emosyon na nararamdaman ko.

It's another day. I can't even believe I'm still alive. Kanina pa ako naghihintay na pumasok si Gavin. Bandang alas-sais ng hapon na ng dumating siya.

"Hindi ka parin kumakain? Do you want to kill yourself, Padilla? You haven't eaten anything since last day!"galit na singhal niya sa'kin.

"Tanga ka ba? Sa tingin mo magagawa kong kainin 'yang mga pinapadala mo? Ano, Gavin? Ba't mo ginagawa sa'kin 'to! You know what, kapag nalaman ng mga magulang ko ang ginawa mo, you're good as dead!"

"Tumahimik ka."

"Ano ba'ng kailangan mo? Bakit mo ba ginagawa sa'kin 'to? Aren't you thinking? I am you bestfriend's wife!"singhal ko sa kanya.

Ni-hindi man lang siya natinag sa sigaw ko.

"Naiisip mo ba kung ano ang gagawin ni Theon once he finds out what—"

"Hindi niya malalaman! Wala siyang malalaman!"impit na sigaw niya habang madiin niyang hinawakan ang magkabilang braso ko. "Naiintindihan mo? Walang makakaalam!"dugtong pa niya habang nilalakihan ako ng mata.

"Why would I listen to you?"matapang na tugon ko sa kanya.

"Because you want to go home already. You will listen to me because someone will be knocking at your parents' door one day if you won't follow—"