Married UNHAPPILY Ever After °[KathNiel] ✓COMPLETE

Chapter 34: February Fourteen

Dillenna Heera's Point of View:

It's okay Dillenna. Baka naman may urgent na lakad lang. Uuwi din 'yon. Sinubukan kong aluin ang sarili ko. Ang bigat ng pakiramdam ko—para ko lang kasing niloloko ang sarili kong okay lang ang lahat kahit na hindi naman. Habang nakaupo sa kama, hindi ko sinadyang mapatingin sa desktop calendar sa tablet. Oh shi—! It's February 14. Kinumpirma naman agad ng mga magulang ko ang ang date dahil tumawag sila para pauwiin ako. It's their wedding anniversary.

"Mom... Pupunta po ako. Pero male-late ako mom. But we'll be there."

"It's fine, honey."

"Thanks mom. Send my regards to dad and kiss him for me. See you later mom."

Nagresearch ako ng mga recipe na pwede kong lutuin para sa kanya. I rushed to buy the stuffs I'm going to need for my Valentines date tonight. Nagpasama ako kay Amity sa pamimili. Mas marami kasi siyang alam kaysa sa'kin when it comes to stuffs like this. Medyo natagalan kami nang mamili kami ng scented candles at mga bulaklak. Ibang scent kasi 'yong gusto niya at iba rin yong gusto ko. In the end, siya na ang sinunod ko.

"Thanks Amity. Gusto ko mang papasukin ka ay talagang hindi pwede. I want to do something for him na ako talaga 'yong naghirap."

"It's okay D."ngumiti siya sa'kin."I understand. So, ano na? Pumasok ka na? Start!"

"Thanks again A. Sana may magawa rin akong mabuti sa'yo. Ikaw nalang palagi 'tong tumutulong sa'kin—"

"D? I'm your bestfriend. It's what Friends should do. Sige na. Aalis na ako para makapagsimula kana."

Excited akong pumasok ng bahay. Kaya ko 'to. I just have to follow what's written in the recipe book and everything will turn out great. Napaiyak ako habang naghihiwa ng mga spices. Nangangalay na 'yong kamay ko tapos ito palang 'yong nagagawa ko.

"Dillenna, you can't give up. This is for your husband."I scolded myself.

Nabuhayan ulit ako ng loob kahit nang mahiwa ko ang daliri ko ng pangatlong beses. Ang lakas ng kabog ng puso ko nang mawisik 'yong cooking oil sa kamay at mukha ko. Napatakbo ako sa taas para tingnan ang mukha ko. Oh no! Napabusangot na lamang ako nang makita ang maliit na blot sa mukha ko na dulot nong mantika.

"It's okay. It's going to fade. It's worth it. This is for your husband."

I ran back downstairs nang maalala kong may niluluto ako. Napalingon ako sa wall clock. Oh no! Dalawang recipe lang 'yong nagawa ko sa loob ng limang oras. Ang tagal ko kasing natapos sa paghihiwa nong mga spices at ng karne. It's exactly 8 in the evening when I have finished the table set up. Umakyat na ulit ako para mag-ayos. Nilagyan ko lang ng concealer 'yong blot na napaso ng mantika kanina. Naglagay lang ako ng kunting lip tint at saka bumaba na para maghintay sa kanya.

Nakatutok lang 'yong mata ko sa wallclock. Isang oras na ang dumaan. Hindi parin siya dumadating. Bumibigat ang loob ko sa isiping hindi siya makakarating. But somehow, I was able to convince myself and waited for another hour.

Nagising ako nang maramdamang may humawak sa mga kamay ko. I looked up and saw his adorable eyes.

"Theon."Hindi ko sinadyang mapatingin sa wallclock. It's twenty-eight minutes past twelve. "Oh... Gosh! Theon, kailangan kong puntahan sina mommy't daddy. I promised them—"

"Dillenna. Gabi na. Isa pa, the party's already over."

Napabalik ako ng upo ng wala sa sarili. I heaved out a sigh. I took my phone and checked it. Tumawag sina mommy't daddy kanina. Naamoy ko 'yong scent ng candle na binili namin ni Amity kaya't naalala kong nandito nga pala siya. Napatayo agad ako at hinarap siya.

"I'm—I'm sorry about that. Ah... Uhm. Ku—kumain ka na?"

"Ah—"dumapo ang tingin niya sa nakahanda sa mesa. He turned to me and smiled. "N—no, not yet."

I faked a smile. Alam kong kumain na siya. Pinapagaan lang niya 'yong pakiramdam ko. I can feel the warm liquid trying to escape from my eyes. Tumayo ako para iligpit ang mga nasa mesa. I don't want to cry for my useless effort.

"Okay lang Theon. Sino ba'ng sira ang hindi pa kumakain sa ganitong oras."Tumawa ako ng pagak at saka nagpatuloy sa pagligpit ng nasa mesa. "Isa pa, tiyak, hindi masarap 'tong niluto ko... malamig na din—"

Kinuha niya 'yong kaldereta na ililigpit ko na sana. Nilagyan niya 'yong plato niya at nagsimulang kumain. Tuluyan na akong napaiyak habang pinapanood siya.

"Theon—you don't have to do that—"

"Hey. Baby."Tumayo siya't saka ako niyakap ng mahigpit. "Thank you. Saluhan mo 'ko please."

Niyakap ko siya ulit at hindi ko napigilan ang sarili kong humagulhol sa dibdib niya.

"Miss na miss na kita, Theon. Sobra. Para akong mababaliw. Akala ko tuluyan mo na akong iniwan. Theon? Mahal mo parin naman ako diba?" I looked up to him. "Mahal mo parin ako diba? Theon—"

He didn't utter a word but he kissed me. It was quick. He then pulled me to his embrace and sobbed even harder.

"Dillenna. Trust me, hindi kailanman nawala 'yong pagmamahal ko sa'yo." He took my hand and kissed it. "Mahal na mahal kita. Tandaan mo 'yan. Mahal na mahal kita."

He was about to lift my other hand nang bigla akong napaigting.

"What happened? What happened to your hand?"nag-aalalang tanong niya.

"It's fine. Nahiwa ko kanina. Hindi naman masakit."I said and tried to give out a chuckle.

Tinitigan niya ako at nakita kong may mga luhang nagbabadya sa mga mata niya. Nginitian niya ako na lihim na nagpatalon ng puso ko sa saya. Then, he lifted my hand and poured kisses to it.

"Baby. I'm so sorry. I—"

"It's okay Theon. You don't have to explain. Ang mahalaga, nandito ka."

Pinunasan niya yong luha ko at saka hinagkan ang mga mata ko, 'yong tuktok ng ilong ko at saka ulit ako niyakap ng sobrang higpit.

"I missed you. I missed my wife so much." With a fixed gaze, he leaned down to kiss me once more. "Alam ko hindi ka pa kumakain. Maupo ka muna. Iinitin ko lang sandali 'tong niluto mo."

Pinapanood ko lang siya no'ng una. Habang nakatitig ako sa likod niya ay hindi ko napigilan 'yong nararamdaman ko. Niyakap ko siya mula sa likuran. Napapikit ako habang amoy-amoy ko 'yong pabango niya. I missed this scent of his. I missed everything in him. I missed my husband so bad. Hinawakan niya yong mga kamay ko at saka ako hinarap sa kanya.

"You aren't leaving me at all, are you Theon?"

Hindi siya sumagot bagkus ay hinagkan lang niya ako sa noo.

"Please, Theon. Please stay. Samahan mo 'kong ayusin ang relasyon natin."

Hinalikan niya ako ng matagal. Napaiyak na lamang ako. Ramdam na ramdam ko'ng mahal niya parin ako. Pero hindi ko naman maipagkailang may problema. Something's restraining him from promising me things. Ni hindi nga niya masabing hindi na niya ako iiwan. My heart cried silently until we finished our midnight dinner.

I'm so scared. I can't lose him.