Lost in Harry Potter: The Connection

Under Attack

'Al?'

Geschrokken kijk ik op.

Dominic staat me aan te kijken. Ik heb de deur niet eens open horen gaan. In het donker zie ik hem vaag fronsen, en hij loopt naar me toe, 'voel je je wel lekker?' vraagt hij zacht, 'kom op.'

Zonder op antwoord te wachten, trekt hij me mee terug naar onze kamer.

'Je ziet eruit alsof je- laat maar. Je ziet er niet uit, wat is er aan de hand?' vraagt Dominic, en hij kijkt me aan.

'Ik voel me gewoon niet zo lekker, dat is alles,' zeg ik ontwijkend.

'Bullshit.'

Ik kijk Dominic aan, hij kijkt me zorgelijk aan.

'Bullshit,' zegt hij nog een keer, 'waarom zet je verdomme steeds van die maskers op hm?!' hij zegt het niet onvriendelijk, maar ik kan de niet uitgesproken irritatie horen.

'Omdat-' ik haper, 'om-omdat er nog nooit iemand is geweest die erdoorheen prikte,' zeg ik zacht. Dominic's gezichtsuitdrukking verzacht, 'nou, die is er nu wel,' zegt hij simpel. 'En diegene vraagt aan je wat er echt aan de hand is.'

'Ik hoorde je ouders, Teddy en de Wemels net praten beneden,' zeg ik.

'Ja, dus?'

'Ze hadden het over iemand die heel erg op Sirius Zwarts lijkt' ga ik door.

Dominic trekt een wenkbrauw op, 'hadden ze het over jou?'

Ik frons, 'wat?'

'Ben je nog geen foto van Sirius tegen gekomen dan?' vraagt Dominic, 'de gelijkenis is treffend.'

Ik kijk naar mijn handen, 'Emma- eh- Emma denkt dat ik misschien haar verloren gewaande broertje ben.'

Er valt een galmende stilte nadat ik dat gezegd heb, en ik waag het voorzichtig naar Dominic te kijken.

Hij kijkt bedrukt, en tekent met zijn vinger figuurtjes in het dekbed. Wat zou hij denken?

'Het kan,' zegt hij na een lange stilte, en hij gaat in kleermakerszit zitten. 'Maar je komt uit een andere wereld, én je bent veel jonger dan ma, dat zou dus niet logisch zijn. Hoe zie jij voor je dat je haar verloren gewaande broertje bent?'

Ik haal mijn schouders op.

'Ik denk dat ma gewoon nog niet helemaal geaccepteerd heeft dat ze haar broertje nooit gevonden heeft,' voegt Dominic eraan toe.

'Die portalen-' begin ik, 'werken óók de andere kant op. Dat weten we door dat boekje.'

Dominic kijkt me aan, en ik weet dat we allebei een zorgelijke blik hebben. Ik vraag me af waar hij zich dan precies zorgen om maakt.

'Ja, maar het portaal dat je hier bracht, is geopend door iemand met veel toverkracht,' zegt Dominic.

'Oké, maar waarom heeft dat portaal me dan naar jullie gebracht?' werp ik in, en ik kijk Dominic doordringend aan.

Hij kijkt weg, en tekent opnieuw niet bestaande figuurtjes in het dekbed, 'misschien was het ma?' oppert hij.

'Emma? No way, is die zo krachtig?'

'Ze is wel familie van Voldemort, dat was nou niet de minste,' zegt Dominic. 'Misschien is het per ongeluk gegaan. Er stond in dat boekje van je toch ook dat ze dachten dat dat eerste portaal per ongeluk geopend werd?'

Ik knik.

'Nou, misschien is dat nu wel echt gebeurd,' zegt Dominic, 'dat is toch een reële gedachte?'

'Ja,' zeg ik weifelend, 'misschien.' Ik laat me achterover vallen. het hele gesprek voelt zwaar. Eigenlijk zou ik me een stuk vrolijker moeten voelen, toch? Misschien heb ik wel een echte familie.

Maar alles dat ik voel, is een knoop in mijn maag.

Dominic komt naast me liggen, en samen kijken we naar het plafond tot we in slaap vallen.

'Goedemorgen!' zegt Victoire opgewekt, als ik en Dominic op eerste kerstdag naar beneden komen lopen. Ze is druk bezig met het dekken van de tafel.

'Helpen jullie me even mee?' vraagt ze glimlachend.

Zou zij er ook bij gezeten hebben met het gesprek van gisteravond? Ik voel nog steeds die knoop in mijn maag terwijl ik de glazen aanpak die ze me aanreikt.

Ze duwt Dominic een kan met sinaasappelsap in handen, 'je kunt meteen de glazen vullen die Alec neerzet,' zegt ze, en draait zich weer naar het aanrecht. Ze staat fruit te snijden.

'Is de familie Wemel al wakker?' vraagt Dominic, al glazen vullend.
'Nog niet. Ik wilde eens een keertje eerder beneden zijn dan Molly. Ze doet al zoveel voor ons. Het minste dat ik dan terug kan doen is het kerstontbijt voorbereiden,' zegt Victoire. Ze draait zich even om, en kijkt ons aan, 'jullie zijn ook vroeg wakker,' zegt ze.

'Kon niet meer slapen,' mompel ik voor me uit, en zet het laatste glas neer. 'Ik ben klaar.'

Victoire kijkt om, en knikt, 'jullie mogen de tuin wel kaboutervrij gaan maken, als je wilt?'

'Graag,' zegt Dominic, en snel lopen we naar buiten. Meteen bukt hij zich, en grijpt een klein mannetje in zijn kraag, 'je weet hoe het werkt, toch?' vraagt hij glimlachend.

Ik knik, ja natuurlijk, ik heb erover gelezen. Ik volg Dominic's voorbeeld, en grijp een dik exemplaar, dat net een poging doet achter een plant te verdwijnen.

Tegelijk zwaaien we met onze armen, en gooien de kabouters over het hek.

'Ik win,' zegt Dominic grijnzend. 'Beter je best doen Al.'

Snel pak ik nog een kabouter, en gooi die naast die van Dominic. Die schiet in de lach, 'niet slecht.'

Achter ons gaat de deur open, en Rose komt buiten, 'yo!' zegt ze nuchter, ze slaat haar armen om zich heen, en komt erbij staan.

'Hey Rose,' zegt Dominic glimlachend, 'lekker geslapen?'

'Ging wel, Hugo was weer aan het spoken,' zegt Rose.

'Dat is niks nieuws,' Dominic gooit nog een kabouter over het hek, en het wezentje verdwijnt schreeuwend aan de overkant, waar we hem verdwaasd om zich heen zien kijken.

'Heb jij lekker geslapen?' vraagt Rose, en ze kijkt Dominic nieuwsgierig aan. Ik begin me langzaamaan aan haar te irriteren. Ze doet net alsof ik niet besta!

'Ik wel,' zegt Dominic, maar we weten allebei dat dat een leugen is. Het zal pas rond een uur of drie zijn geweest dat we eindelijk in slaap vielen.

'Alec hier,' zegt Dominic, en hij slaat een arm om mijn nek, 'is net een kacheltje. Lekker warm.' Hij grijnst.

Vergis ik me? Of zie ik Rose even teleurgesteld kijken? Als het al zo was, weet ze het goed te verbergen, want ze weet er een glimlach uit te persen, 'werkelijk.'

Dominic doet zijn mond open om antwoord te geven, als we ineens een harde knal horen. Geschrokken kijken we allemaal op. Er is een vuurbal recht in het huis van de Wemels terecht gekomen. We krijgen niet de kans daar verder over na te denken, want we horen nog veel meer knallen, en dan zien we de bezems door de lucht zoeven.

Het Nest wordt aangevallen!