Lost in Harry Potter: The Connection

Old Friend

A/N: Oké, om te beginnen: ik ben een groepsapp gestart op Whatsapp de "Lost in Harry Potter" groepsapp. Lijkt het jou leuk om daar gezellig bij te komen, en af en toe voorproefjes van hoofdstukken te krijgen? Stuur me dan privé even je naam en nummer, voeg ik je toe😘Also, als het lettertype er raar uitziet... dit is in mijn Notities getypt :')
---------------------------

'Al!'
De stem van Claire brengt me weer een beetje bij mijn positieven, en ik kijk haar aan.
'Wat wil je die pissebedden aandoen joh?' ze haalt een hand door haar haren, waardoor het in de war raakt, en loopt naar me toe. Een beetje beschaamd houd ik mijn mond, 'sorry, ik zag René voor me,' zeg ik.
Als Claire al verbaasd is de naam van haar oude vriendin te horen, laat ze dat niet merken. Ze kijkt me alleen maar streng aan, 'dit zijn niet zomaar vloeken Alec! Je kan ze niet blijven gebruiken op de manier zoals je dat nu doet! Laat je emoties erbuiten, maar meen ze wel. Ik weet dat dat moeilijk is, maar dat is wel hoe het werkt!'
Ik krab me even op mijn achterhoofd, en kijk haar schuldbewust aan, 'het spijt me. Serieus! Ik weet ook niet waarom ik zoveel moeite heb met die stomme spreuken.'
'Omdat je een gevoelsmens bent, Alec,' horen we ineens een stem zeggen. Ik herken de stem meteen, en draai me dan ook met een grote glimlach om.
Borg, die in de tent bezig was, komt naar buiten, 'Tuva!' roept hij.
'Nee maar kleine broer, de verhalen zijn dus waar!' ze wijst glimlachend op Claire en mij, 'ik kon het bijna niet geloven toen ik het hoorde.'
Borg grijnst, 'bedank Alec maar.'
Ik kom naar Tuva toe lopen. In eerste instantie wil ik haar een hand geven, maar daar denkt zij anders over. Ze omhelst me warm, en geeft me een zoen op mijn wang.
'Wat doe je hier?' vraagt Borg, niet onvriendelijk, 'en wil je iets drinken?'
'Nou een kop thee gaat er wel in broertje,' glimlacht Tuva, die in kleermakerszit in het gras gaat zitten, 'nooit gedacht dat mijn kleine broertje nog eens gastvrij zou leren zijn,' zegt ze als ik en Claire haar voorbeeld volgen en erbij komen zitten.
'Liefde doet wonderlijke dingen met mensen hm?' ze kijkt me even aan, en ik lach.
Tuva kijkt Claire aan, 'en jij bent ook iemand die is overgelopen, toch?'
Claire bloost een beetje, en knikt.
'Maak je geen zorgen, het is veilig aan deze kant,' zegt ze.
Claire kijkt haar aan, maar geeft geen antwoord.
Borg komt naar buiten met een dienblad waar kopjes, thee en koekjes op staan. Hij komt naast me zitten, en met magie schenkt hij drinken in voor iedereen.
'Tuv, hoe gaat het met je?' vraagt hij, oprecht nieuwsgierig, en hij kijkt zijn zus aan.
Ze kijkt hem aan, 'goed, broertje,' zegt ze. 'Hoewel we niet meer thuis kunnen wonen. Dooddoeners zoeken ons op, wetende dat we weerwolven zijn. Ze proberen ons naar hun kant te krijgen.'
'Net als bij mij, sterker nog, deze hier probeerde het ook,' Borg slaat losjes zijn arm om Claire's nek, en ik zie haar wangen kleuren. Het is niet de eerste keer dat ik dat zie.
Ergens vind ik het rot voor haar dat ze net verliefd moet zijn op Borg, aan gevoelens doe je nu eenmaal niets, dat weet ik als geen ander...
'Wat zei je net eigenlijk over een gevoelsmens zijn en de Onvergefelijke Vloeken?' hoor ik Claire vragen, en ze duwt Borgs hand van haar schouder af.
'Oh dat,' Tuva glimlacht, 'Alec is een gevoelsmens, hij leeft mee met iemands gevoel. Dat maakt hem kwetsbaar bij Onvergefelijke Vloeken. Als hij ze zelf gebruikt, of als ze tegen hem gebruikt worden.'
Ik kijk haar aan, 'ik ben geen gev-'
'Voor je die zin afmaakt,' valt Borg me in de reden, 'mag ik je eraan herinneren dat jij aan míj vroeg hoe het met me ging na mijn transformatie in huis? Net toen ik je gebeten had?'
Daar heb ik geen weerwoord op, en ik kijk Tuva aan, die zit te knikken.
'Dus je bent wel degelijk een gevoelsmens, Al,' voegt Borg eraan toe.
Ik geef geen antwoord, en pluk in plaats daarvan een grasje uit de grond. Voor ik weer een hele kale plek kan veroorzaken, neemt Borg mijn hand in die van hem, 'Tuv, blijf je eten?'
'Als dat veilig is, graag,' Tuva glimlacht.
'Het is veilig!' zeggen Claire, Borg en ik tegelijk.
Tuva lacht, en neemt een slok van haar thee, 'en wat staat er op het menu?'
'Nou Claire hier, heeft een goed gevoel voor jagen, en ze heeft een haas weten te schieten,' glimlach ik. Claire lacht, 'het probleem met jullie weerwolven is dat jullie het gevangen vlees meteen op móéten eten!'
Borg en ik kijken haar liefjes aan.
'Hoe hebben jullie dat eigenlijk gedaan? Met volle maan en Claire hier?'
'Alec en ik vertrokken naar een plek die ver genoeg bij haar uit de buurt lag, zodat ze veilig bleef. In het begin zorgde ik er met magie voor dat ze niet weg kon van die plek, omdat we haar niet konden vertrouwen,' legt Borg uit.
'En nu wel?' vraagt Tuva.
Ik knik, 'nu wel.'
Claire glimlacht bij dat compliment, en ze kijkt een beetje bescheiden naar de grond.
Ik heb het vermoeden dat ze zelf vind dat ze die complimenten niet verdient. Maar ze is de afgelopen weken meer veranderd dan Borg en ik hadden verwacht toen we haar net meenamen.
'Alec, Borg, ik kom niet alleen om- nou, voor de gezelligheid,' zegt Tuva voorzichtig.
Meteen zijn we allemaal op ons hoede, en kijken we haar aan.
'Fen heeft me om hulp gevraagd,' zegt Tuva, 'hij heeft Emma een paar weken geleden voor het laatst gesproken, en hij is bang dat het Olivier gelukt is om Zweinstein over te nemen. Als dat echt klopt, is Emma dus hoogstwaarschijnlijk ook onder invloed van de Imperius. Laat staan zijn kinderen, die daar natuurlijk op school zitten.'
Ik voel hoe mijn keel droog word, terwijl ik net nog een slok thee heb genomen...
Ik moet er niet aan denken dat Emma echt- degene die me eigenlijk meteen toen ik hier kwam al behandelde als familie.
Mijn hand balt zich tot een vuist, en ik maak in mijn hoofd al een besluit.
Olivier is een grens te ver gegaan. Mij pijn willen doen, is tot daar aan toe, maar van de mensen van wie ik houd, blijf je af!
Ik sta op, dus, ik moet mezelf loskoppelen van mijn emoties? Prima.
Zonder blikken of blozen richt ik mijn toverstok op één van de pissebedden; 'Avada Kedavra!'