Lost in Harry Potter: The Connection

Unforgivable Curses

Hij is voorzichtig. Alsof hij me geen pijn wilt doen.

Maar daar hoeft hij zich geen zorgen om te maken. Ik druk me tegen hem aan, en mijn vingers verstrengelen zich in zijn haar.

Als ik hem los heb gelaten, glimlach ik even, een beetje zenuwachtig, 'dus...'

'Ik ben in ieder geval wakker,' zegt Borg, en ik lach opnieuw.

'S-'

'Als je sorry gaat zeggen zweer ik je dat ik je zoen tot je je niet eens meer kan herinneren hoe je het woord überhaupt spelt,' zegt Borg droogjes, en hij neemt een slok van zijn thee.

'Try me,' ik kijk hem uitdagend aan.

Met opgetrokken wenkbrauwen kijkt hij me aan, en glimlacht, 'oké, die eerste Volle Maan heeft je wel goed gedaan geloof ik hè?' zegt Borg.

Ik haal mijn schouders op, 'I guess so.'

Borg houdt het kleine boekje omhoog, 'wil je ze nog leren?'

'Hm, ja, geef me even, dan kleed ik me aan,' zeg ik, en sta op.

'Uitkleden mag ook hoor,' hoor ik Borg zeggen voor ik de tent in loop.

'Oh ha ha,' zeg ik sarcastisch, terwijl ik een tshirt aantrek. Pas als ik het aan heb, besef ik me dat het naar Borg ruikt.

Maar- iets zegt me dat hij het niet zo erg vind dat ik het leen.

Als ik buiten kom, heeft Borg drie pissebedden vergroot, en in een magische omheining gezet, want ze kunnen geen kant uit.

'Is dat mijn-ga ik daarop oefenen?' vraag ik met een vies gezicht.

'Jep,' zegt Borg, en hij leunt tegen een boom, 'de eerste spreuk is "Imperio",' zegt hij.

Ik kijk hem aan, 'de spreuk waarvan we weten dat de mensen op de Wegisweg ervan onder de invloed zijn?' vraag ik.

Borg knikt, 'precies.'

Ik hef mijn toverstok.

'Alec.'

Ik laat mijn arm weer zakken, en kijk Borg aan, 'ja?'

'Je moet de spreuk menen. Anders zal hij niet werken, of is te zwak om- mensen en dieren aan je gebonden te houden.'

Ik knik, 'oké.' Ik kijk naar de kakkerlak, en beeld me in dat ik iets heel erg hard nodig heb van iemand.

Wie dan ook.

René, bijvoorbeeld.

Bitch...

'Imperio!' ik wijs op één van de pissebedden, en kijk toe, hoe het beestje ineens stil blijft zitten. Ik bal mijn vuist, als ik bedenk wat ik René allemaal zou laten doen, als ik haar onder deze vloek zou kunnen krijgen.

De pissebed, kruipt uit zijn onzichtbare hokje, en begint rap naar het water te rennen.

'Wow! Ho! Alec!'

Ik kijk Borg aan, en de pissebed stopt prompt met lopen.

'Wat ga je doen?' Borg wijst op de pissebed.

Ik kijk van het insect naar het water, 'hem verdrinken,' zeg ik simpel.

'Ja, dat dacht ik dus niet!'

Hij duwt mijn hand omhoog, en ik zie de dat de pissebed zich omdraait, weg van het water, en terwijl hij wegkruipt, maakt Borg hem weer zijn normale grootte.

'Alec-'

Ik kijk Borg boos aan, en hij kijkt me aan.

'Alec, het heeft geen zin de woede die je voelt af te reageren op een onschuldig insect,' zegt Borg rustig.