Lost in Harry Potter: The Connection

Truth found?

'Al.'

Geschrokken kijk ik op, het boek dat ik in mijn handen heb, valt bijna uit mijn handen. Esmee staat me met een opgetrokken wenkbrauw aan te kijken, en ze gebaart naar alle boeken, 'wat doe je, Al?'

Ik trek een wenkbrauw op, en kijk haar uitdagend aan, 'as if you don't know' zeg ik, een tikkeltje sarcastisch.

Ze gooit haar tas op het plekje dat nog over is op tafel, en komt erbij zitten. Het is me wel duidelijk dat ze niet van plan is weg te gaan. In ieder geval niet snel.

'Al, weet je zeker dat je hiermee door wilt gaan?'

Ik kijk haar aan, met het boek nog in mijn handen, 'ik moet dit doen, Es,' zeg ik ernstig, 'ik moet weten wat de reden is dat ik hier terecht ben gekomen.'

'Maar-'

'Es,' ik leg het boek op tafel, en leun erop, 'toen ik nog in mijn eigen- in die andere tijd leefde, was ik een losgelagen puber. Ik rookte, ik blowde, en ik wist aan alcohol te komen doordat ik omging met de verkeerde vrienden. Om die reden hebben mijn ouders besloten me maar gewoon te dumpen. Bovendien, kreeg ik plompverloren ook nog eens te horen dat ik geadopteerd ben. En toen kwam ik hier,' ik pauzeer even, 'ik heb sinds ik hier ben geen sigaret meer aangeraakt. Ik heb niet meer geblowd, en ik drink al helemaal geen alcohol meer,' ik kijk Esmee doordringend aan. 'Snap je dat ik daarom op zoek wil naar de waarheid? Ik wil weten waar ik vandaan kom, wie ik echt ben. Daar heeft iedereen recht op, waarom zou ik dat dan niet hebben?'

Esmee kijkt me aan, en leunt achterover, 'omdat je dan je relatie met Dom op het spel zet?' zegt ze voorzichtig.

Ik geef geen antwoord.

'Al- ik snap dat je meer wilt weten,' zegt ze, 'dat is toch ook één van de redenen dat we in willen breken in het Ministerie van Toverkunst?'

'We zijn niet de enige die dat hebben gedaan trouwens, wist je dat?' zeg ik nuchter.

Esmee kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan.

'Ja, Emma en Fenrir, hebben ook ooit ingebroken in het Ministerie,' zeg ik.

Esmee geeft geen antwoord. Maar ik weet niet of dat is omdat ze het toch al wist, of omdat ze misschien toch wel verrast is dat te horen.

Ik bijt op mijn duimnagel, en kijk haar aan, 'waar denk je aan?'

'Ik vraag me af of ik advocaat van de duivel moet spelen, en je zeggen dat ik vind dat het slimmer is hiermee te stoppen. Aangezien je je relatie met Dominic op het spel zet,' zegt ze.

Ik kijk haar aan, 'en wat nou als ik echt bloed gerelateerd ben aan hem Es? Dat kan niet, echt niet. Ik geloof er niets van dat zulke dichte familieleden ooit iets met elkaar zouden beginnen binnen bloedzuivere tovenaarsfamilies. Of heb ik het dan mis?'

Esmee tuit even haar lippen, 'in principe niet,' zegt ze ontwijkend.

'Maar?'

'Nee. Niks. Gewoon. In principe niet.'

Ik kijk haar aan, 'zeg het nou maar gewoon, ik zie dat je iets kwijt wilt.'

'Nou, ook al zou je wel bloed gerelateerd zijn aan Dominic, je bent vijftien. Hoe wil je dan familie zijn van hem? Alleen maar omdat zijn moeder-'

'Emma is niet gek, Es,' zeg ik op een opstandig toontje.

'Ik bedoel gewoon te zeggen; hoe wil je familie van hen zijn als je nu pas vijftien bent?' zegt Esmee geduldig. 'Je bent de jongste in dat huis. En het zegt echt niet zoveel dat je op een overleden tovenaar lijkt tegenwoordig.'

Ik pak het kleine boekje, van de Halfbloed Prins. 'Hoofdstuk vijf,' zeg ik.

Ze kijkt me aan, en pakt dan het boek aan. Ik kijk toe, terwijl ze naar de goede bladzijde bladert.

'Hoe de verschillende dimensies je leeftijd vertragen,' leest ze hardop voor, en dan kijkt ze me geschrokken aan. Het blijft een tijdje stil tussen ons, terwijl ze haar ogen langs de letters laat glijden. Ik zie haar nerveus op haar lip bijten.

Als ze het hoofdstuk uit heeft, kijkt ze me aan.

'En? Wat denk je daarvan?' vraag ik.

Ze schudt haar hoofd, 'het- is té toevallig, of niet?' vraagt ze. Het is voor het eerst dat ik Esmee een beetje onzeker hoor, maar ik knik.

'Het is te toevallig.'