Lost in Harry Potter: The Connection

Fuck up?

'Mag ik de ham?'

Ik kijk Dominic aan, 'je kon gisteren toch ook zo goed bij het vlees? De ham staat op precies dezelfde plek,' zeg ik bijdehand, en ik kwak een plak kaas op mijn broodje. Al de hele ochtend loopt Dominic te mokken. Ook nu kijkt hij me niet geamuseerd aan, maar uiteindelijk buigt hij zich langs me heen, en pakt de ham.

'Wat loop je toch te mokken man,' zeg ik, en ik schenk pompoensap in.

'Jaloers,' zingt Esmee zacht. Oksar, ik én Dominic kijken haar aan.

'Wat klets je nou weer,' zegt Dominic, 'ik ben gewoon met mijn verkeerde been uit bed gestapt.'

'Zal ik je dag weer goed maken?'

Meteen draaien ik en Dominic ons om. Rose staat Dominic vragend aan te kijken. Ik knipper even met mijn ogen, en moet op mijn tong bijten niks te zeggen.

'Try me,' zegt Dominic, en hij slaat zijn armen over elkaar heen. Rose glimlacht, buigt zich naar voren, en geeft hem een kusje op het puntje van zijn neus.

Oké, nu is mijn dag goed verpest. Ik heb het haar natuurlijk niet verboden, maar ze doet ook niet bepaald moeite ervoor te zorgen dat ik uit de buurt ben.

'En? Beter?'

'Mwoa, misschien een heel klein beetje.'

Ik sta op, en hijs mijn tas over mijn schouder, 'ik zie jullie straks wel,' zonder nog om te kijken loop ik weg.

'Al!'

Ik ben inmiddels in de gang, als de stem me bereikt, en ik draai me om. Melody komt naar me toe rennen. 'Kom,' ze stopt niet, maar grijpt me bij mijn pols, en trekt me een leeg lokaal in. Net als Esmee de vorige avond.

'Al-'

Ik kijk weg. Ze heeft precies Dominics ogen, en die hoef ik even niet te zien nu.

'Wat is er toch allemaal aan de hand?' vraagt Melody.

'Niks.'

'Je liegt.'

Ik rol met mijn ogen, 'niks. Gewoon. Iets stoms in de vakantie, dat is alles.'

'En dat heeft met Rose en Dom te maken?' vraagt Melody door, ze gaat op het bureau zitten, en slaat haar benen over elkaar. Ik kan haar nog steeds niet aankijken, hoewel ik weet dat ze mij wel aankijkt.

'Wat is er in de vakantie gebeurd?' dringt ze aan. Ik zucht diep, en gaat ook op het bureau zitten, 'beloof me dat je niet boos wordt?'

'Ik zal het proberen.

'Nou- het begon ermee dat ik een gesprek heb gehoord tussen jouw ouders, en de anderen, bij de familie Wemel,' zeg ik, mijn woorden zorgvuldig kiezend. 'En- het komt erop neer, dat Emma denkt- dat ik misschien haar verloren gewaande broer ben.'

Er valt een stilte.

'Waarom- waarom zou ik daar boos om moeten worden?' vraagt Melody, als het even stil is geweest, en ze kijkt me verward aan. 'Dat zou-'

'Nogal ongeloofwaardig zijn,' zeg ik een beetje nors, en ik kijk haar aan.

Melody klapt haar mond weer dicht, en bijt op haar lip, 'je hebt nog niets gezegd waar ik boos om zou kunnen worden,' zegt ze, en ik weet dat ze de rest van mijn verhaal wilt horen.

Ik voel de spanning in mijn maag borrelen. Kan ik het tegen haar zeggen? Het gaat wel om haar tweelingbroer...

'Eh- ik- eh- ik ben jaloers-' het komt er zacht uit, maar Melody heeft me gehoord. Ze kijkt me aan. Met haar groene ogen neemt ze me in zich op, maar ze lijkt helemaal niet boos. 'Op wie, Dom?'