Lost in Harry Potter: The Connection

Birthday disaster

A/N: Sorry, sorry, sorry lieve lezers, dat het zo lang duurde voor ik weer eens kon uppen. Er is op dit moment even veel shit in mijn leventje dat mijn aandacht op lijkt te willen eisen. :( Maar het is me toch gelukt dit hoofdstukje, dat ik al even in mijn hoofd had, eruit te krijgen :) Xxxxx 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Handig manoeuvreert Esmee tussen de tafels door met ons drinken op een dienblad.

We hebben met zijn allen onze heil gezocht in de Drie Bezemstelen. Esmee heeft besloten dat ze de drankjes wilde trakteren, en nu zitten we gedrieën toe te kijken hoe ze naar ons toe komt lopen.

'Je zou bijna denken dat ze de obstakels aan ziet komen hm?' grijnst Oskar, die met zijn kin in zijn hand naar haar zit te kijken. Dom schiet in de lach, 'nee, zou je denken?'

Ikzelf kan een glimlach ook niet helemaal onderdrukken. We zien Oskar rood worden, en hij kijkt ons aan, 'ooit van cynisme gehoord?'

'Er ooit aan gedacht haar gewoon mee uit te vragen?' kets ik terug. Hij kijkt me aan, 'oh ja, nee, natuurlijk. Meneer tikt een vriendje op de kop en heeft meteen alle verstand van daten,' zegt hij.

Nu schiet ik wel degelijk in de lach. Maar omdat Esmee bij ons is, geef ik geen antwoord meer. 'De drankjes,' Esmee deelt ze uit, en houdt haar glas omhoog, 'proost Dom,' glimlacht ze.

We klinken allemaal, en nemen dan een grote slok.

'Broertje!'

We kijken allemaal op, en zien Melody aan komen lopen met vrienden.

'Mel!' Dominic springt op en wenkt haar, 'kom er gewoon bij zitten!' zegt hij, 'we vieren dat ik nu zestien ben. Jij toch ook?'

Melody glimlacht, en overlegt even zacht met de vrienden die ze bij zich heeft.

Niet veel later zitten we met nog meer mensen aan tafel, en Melody stelt ons voor aan Sienna Ferris, Nina Morris en haar broer Boris.

'Nou, als je er toch bent,' zeg ik, en ik haal een klein pakje uit mijn zak, 'gefeliciteerd met je verjaardag.'

Melody kijkt me verbaasd aan, 'Al, dat had toch helemaal niet geh-'

Ze houdt haar mond als ik mijn hand opsteek, 'Mel, ik ben jou en je familie dankbaar voor wat jullie voor me hebben gedaan, laat dit een soort van bedankje zijn voor dat, oké?'

'Oh, en ik dan?' vraagt Dominic gemaakt beledigd, en hij kijkt me verwachtingsvol aan. Ik doe of ik verbaasd ben, 'wat, had jij ook een cadeautje gewild dan?'

Hij geeft me een klap tegen mijn schouder, 'eikel!'

Ik glimlach, en haal nog een pakje tevoorschijn, dat ik aan hem geef.

'Oh Al, wauw,' zegt Melody, die haar pakje opengemaakt heeft. Ze heeft een kettinkje met een houten maantje in haar hand. 'Heb je dit zelf gemaakt?' ze kijkt me bewonderend aan als ik knik.

'Deze dan ook.'

Ook Dom heeft een kettinkje, maar aan die van hem hangt een houten wolvenkop. Ik zie hem er even met zijn vinger overheen strijken.

'Je hebt talent,' zegt Melody, terwijl ze de ketting om hangt.

'Dom! Vriend! Klaar voor ons cadeau!?' horen we stemmen in de deuropening roepen, en we kijken allemaal tegelijk op. Maar op het moment dat we de hoofden van René en Brendan weer zien verdwijnen, horen we ook een harde klap boven op het dak. En nog geen seconde later, springen alle ramen van het café stuk.

Binnen nóg eens aanzienlijk weinig seconden, breekt de hel los binnen het café, en probeert iedereen zo snel mogelijk naar buiten te komen.

'Go!' roept Nina, 'wegewezen hier!'

'Wat the fuck?!' roept Oskar, en in een eerste impuls zie ik dat hij Esmee's hand pakt, en achter de meute aanrent.

'Wat is er gebeurd?' roept Sierra, die achter Melody aankomt.

'Geen idee, maar ik wil hier niet blijven om het te zien!' zegt Dominic, die mijn hand vast heeft. We zijn net bijna buiten, als er achter ons een explosie klinkt. We horen Boris een kreet slaken, en we draaien ons allemaal om.

'Boris!' Nina schiet langs ons heen, naar haar broer. Die onder hout door de explosie terecht is gekomen. Ik trek me los uit Dominic's greep, om te helpen. Boris kreunt zwakjes, terwijl we beginnen met het hout weg te trekken.

'Ga!' horen we Boris roepen.

'Waarom doen jullie het met de hand!? Jullie zijn verdomme een tovenaar en een heks!' roept Sierra, die ons ook te hulp wilt schieten.

'Nee!' roep ik, 'gaan jullie maar! Wij helpen Boris! Go!' Ik zie Dominic twijfelen, maar dan wordt hij door Melody mee naar buiten getrokken.

'Boris! Boris hoor je me!?' roept Nina paniekerig.

'Ik hoor je. Ik kan mijn been niet meer bewegen,' antwoord hij rustig.

'Jezus, jezus,' Nina staat te trillen, en ik leg mijn hand op haar arm. 'We moeten nu rustig blijven, en die planken die hem pletten weghalen,' zeg ik. Ik heb geen idee waar die kalmte vandaan komt. Alles in mijn lijf wilt zich omdraaien, en heel hard wegrennen. Naar buiten.

Ik kijk even achterom, waar mensen gillend voorbij komen rennen. Ik kan de spreuken door de lucht zien vliegen, en het flitst over het terrein heen. De chaos is compleet, dat is wel duidelijk.

Zo kalm mogelijk beginnen we de planken weg te halen, deze keer wél met magie.

'Boris!' Nina huilt van blijdschap als we in ieder geval zijn hoofd weer vrij hebben van de planken en rommel.

'Nina! Alec! Ik ben blij jullie weer te z- KIJK UIT!'

Tegelijk draaien we ons om, in de deuropening staat iemand met een masker op. Nina slaakt een kreet, en vuurt een spreuk af. Maar die pareert de vreemde met gemak. We horen hem iets mompelen. En een groene spreuk raakt Nina vol in haar middenrif.

'Nina!' roept Boris, terwijl ik al naar haar toeren om haar te hulp te schieten. Maar ik voel iets zwaars op mijn rug vallen, en ik klap tegen de grond. Voor alles zwart wordt, zie ik al dat Nina dood is...