Lost in Harry Potter: The Connection

Slowpoke

Borg P.o.V

Ik kijk toe, terwijl Alec rondloopt, en ontbijtspullen op tafel legt.

Hij is nog zo schichtig de hele tijd.

'Ook goedemorgen,' zeg ik nuchter, en ik stap uit bed.

Alsof hij geraakt wordt door de bliksem draait Alec zich om.

Zie je wel.

'Oh, hoi,' zegt hij, 'ik wist niet dat je al wakker was.' Hij vermijd enig oogcontact, en ik weet dat dat komt omdat ik over het algemeen alleen maar in een pyjamabroek slaap. Hoe hij het überhaupt volhoudt om met vol ornaat onder de dekens te kruipen is mij een raadsel, aangezien hij nu een weerwolf is. En die houden zich over het algemeen wat makkelijker warm dan een "gewoon" mens.

'Ben je weer klaar voor Occlumentie?' vraag ik, en zet een kop thee voor hem neer, terwijl hij rauwe ham op zijn brood legt.

Ik pak ook een plakje uit het bakje, en steek het in mijn mond. Als ik tegenover hem zit kijk ik hem vragend aan.

'Ik zal wel moeten hm?' gromt hij.

'Je moet niks, je mag,' verbeter ik hem, en sla mijn benen over elkaar, 'als jij liever aan iets anders werkt kunnen we dat ook doen, maar dat moet je dan wel vragen, Alec. Zolang jij niets tegen me zegt, gaan wij door met Occlumentie.'

Hij kijkt me aan. en ik vraag me af hoeveel hij op een weerwolf lijkt, als hij zo kijkt.

Ik kan een glimlach niet helemaal onderdrukken, hij heeft wel meer dingen niet door, geloof ik. Hij is niet meer de ielige jongen die ik tegenkwam toen hij met Fenrir op pad was, en er zijn al een paar shirts die hij niet meer past door die verandering.

Ik steek nog een plak ham in mijn mond, en kijk hem aan, 'dus?'

'Dus, misschien kunnen we aan iets anders gaan werken? Tot mijn brein wat minder papperig aanvoelt?' oppert Alec.

'Prima, en waar wil je nog meer aan werken?'

'Verdwijnselen en Verschijnselen,' zegt Alec meteen. Oké, daar heeft hij duidelijk over nagedacht.

'Dan hoef jij het niet steeds meer te doen,' voegt hij eraan toe. 'En- nou- ik ken zelf ook wel een paar plekken waar we mooi kunnen kamperen.'

Ik leun met mijn kin in mijn hand, en kijk hem aan, terwijl hij een slok thee neemt. Geamuseerd glimlach ik een beetje, als hij opnieuw oogcontact ontwijkt. Dat doet hij steeds vaker de laatste dagen.

'Prima, gaan we daar aan werken,' ik neem zelf ook een slok van mijn eigen thee. 'Alec, waar ben je bang voor?'

'Wat?' niet begrijpend kijkt hij me aan. Meteen zie ik het, aan zijn hele houding. Ik zie het aan hoe zijn ogen me proberen te ontwijken, maar het aan de andere kant niet willen.

Ik zie het aan hoe hij met zijn handen rond de beker met zijn vingers zit te spelen. En ik voel de spanning die hij uitstraalt.

Of, hij wilt het liefst zo hard mogelijk wegrennen, óf- óf hij durft niet aan zichzelf toe te geven, dat hij nerveus van me wordt.

En voor die nervositeit, kan maar één reden zijn.

'You're walking on pins and needles,' verklaar ik mezelf. 'Ben je bang voor me?'

'Nee.'

Het is de halve waarheid.

Ik glimlach, 'moet ik je plechtig beloven niet je gedachten te lezen als je me aankijkt?' opper ik, en ik steekt twee vingers in de lucht. 'Aangezien je oogcontact vermijd.'

Alec bijt op zijn lip, en ik neem een besluit.

Laat het maar op zijn tempo gaan.

Tenslotte moet hij eerst vrede hebben met het feit dat hij me leuk vind.

'Ik weet dat je mijn gedachten niet zomaar leest,' zegt Alec. 'Maar dat neemt niet weg dat ik denk dat je er wél toe is staat bent.'

Fair enough.

Zonder antwoord te geven, neem ik nog een slok van mijn thee, sta op, en loop naar buiten.

Er schijnt al een mager zonnetje, en ik voel de dauw op mijn blote voeten. Ik sluit mijn ogen, en snuif de geur van de omgeving op. Bijen vliegen om me heen, en ik voel iets over mijn voet heen kruipen.

Ik glimlach, als ik een hommel even om mijn hoofd zie zoemen, voor hij zijn weg weer vervolgt.

De enige die dit zouden begrijpen, dit gevoel van vrijheid, zijn Fenrir en Tuva.

Je had hier veel eerder aan toe kunnen geven, als je niet zo nodig de aandacht van je ouders nodig had gehad...

Ik zucht, en ga op mijn hurken in het gras zitten. Als mijn ouders me nu niet onterft hebben, zou ik het ook niet meer weten.

Niet dat ik sowieso ooit hoog bij hen in het vaandel stond...

Ik laat een spinnetje over mijn hand lopen en kijk even achterom naar de tent, waar Alec nog binnen is.

Dat het me een opmerking van Alec kostte om tot zinnen te komen, is iets dat ik altijd zal haten vrees ik. Hoewel ik hem er tegelijkertijd ook dankbaar voor ben.

Het heeft me mijn broer in ieder geval weer terug gebracht.

En je weet dat hij een betere invloed op je zal hebben dan je ouders.

'Borg?'

Ik kijk om, en de spin laat zich aan een draadje van mijn vinger weer op de grond zakken. Net of hij Alec ook gehoord heeft.

'Kunnen we beginnen?'

Hij is al aangekleed, typisch.

Ik glimlach, en ga weer overeind staan, 'mag ik me ook nog even aankleden?' ik wijs op mezelf, en grijns, 'of heb je liever dat ik je zo les ga geven?'

'Nee!' zegt Alec snel, te snel.

Met diezelfde grijns loop ik langs hem heen naar binnen.

Ik zal het nooit moe worden die jongen aan het blozen te brengen.

Als ik weer buiten kom, zit Alec op een boomstronk met een takje in het gras te poeren. Waarom doet hij dat toch? In plaats van de natuur te genieten...

'Als je klaar bent met het mishandelen van het gras kunnen we wat mij betreft beginnen,' zeg ik.

Geschrokken kijkt hij op, 'is het een weerwolven trekje dat je zo zacht kan lopen?' zegt hij, en hij kijkt me vragend aan.

'Nee, ik verras je gewoon graag,' kets ik terug.

Hij kijkt me aan, maar een weerwoord heeft hij niet.

'Waarom vraag je dat eigenlijk?' ik knijp mijn ogen iets samen, en kijk Alec nieuwsgierig aan.

'Oh, eh-' stamelt hij, 'eh- het is niet de eerste keer dat er een weerwolf zo zachtjes op me af komt lopen.'

Ik trek een wenkbrauw op, 'Fenrir, zeker?'

'Ook,' mompelt Alec zacht. En waarschijnlijk in de veronderstelling dat ik hem niet hoor. Maar helaas voor hem, doe ik dat dus wel.

'Zijn kinderen?' opper ik, en ik kijk hem aan.

Meteen zie ik die rode kleur weer.

'Oh, ik zie het al,'glimlach ik, en ik buig me iets naar hem toe, 'één van zijn kinderen moet welheel speciaal zijn geweest, wil je er die kleur voor krijgen.'