Lost in Harry Potter: The Connection

Peace

A/N: Lieve, lieve lezers. Dit is hoofdstuk 110, en het laatste hoofstuk van dit Lost in Harry Potter deel. *Ik ga vast in een hoekje huilen excuse me* Ik wil jullie allemaal heel, heel erg bedanken voor het lezen. En het feit dat jullie samen met mij dit avontuur aan zijn gegaan.

Voor de laatste keer, kan ik jullie zeggen, dat er dekentjes bij mij af te halen zijn... :'(

Hele, hele dikke kus; Micky

-----------------------------------------------------------------------

'Alec!'

Ik kijk op. Even had ik gehoopt dat het Borg was, met Claire en Fenrir. Maar tot mijn verbazing zie ik Melody en Dominic aan komen rennen.

'Al!'

Tegelijk vliegen we elkaar allemaal om de hals, en Melody begint spontaan te huilen.

'We dachten dat je dood was!' ze geeft me een klap tegen mijn schouder. Maar het doet me niet zoveel.

Ik kan er alleen maar om glimlachen, en snel trek ik ze de veilige schuilplaats waar ik zit in. Hier vliegen de brokstukken me tenminste niet om de oren. Het heeft als gevolg dat we wel dicht op elkaar zitten.

Er wordt heen en weer gerent door de gangen, en overal is geschreeuw, en het knetteren van spreuken.

'Waar is pa?' vraagt Dominic.

Ik kijk hem aan. Hij ziet er goed uit. Hij heeft weer de uitstraling die hij had toen ik hem leerde kennen, en voor we überhaupt iets kregen.

'Die is in het Ministerie,' antwoord ik, een beetje laatdunkend. 'Hij en Claire wilden Hermelien helpen.'

'Claire?' vraagt Melody meteen.

Ik knik, 'Claire staat weer aan onze kant.'

Dominic glimlacht, 'ik ben blij dat te horen,' zegt hij.

'Waar is Ginny? En waar is Emma?' vraag ik, 'ik ben hier gebleven om hen te helpen.'

De tweeling kijkt elkaar aan, 'waar ma is weten we niet,' zegt Melody, en ik zie aan haar gezicht hoe bang ze eigenlijk is.

'Ik vind haar wel Mel,' zeg ik geruststellend, even leg ik mijn hand op haar arm, en ze kijkt me dankbaar aan.

'Mam is al een tijdje weg,' zegt Dominic, 'ze weigerde ons te verlaten, maar heeft uiteindelijk toch moeten vluchten, net als een stel andere docenten.'

Ik knik, 'die ben ik tegen gekomen ja.'

Dominic buigt zijn hoofd, 'alleen Marcel-' zijn stem stokt in zijn keel, 'hij is-'

'Dom laat maar, dat- weet ik al,' zeg ik stilletjes.

Melody veegt tranen weg, 'het gebeurde gewoon waar iedereen bij was Al, het was verschrikkelijk,' snuft ze. Ik sla een arm om haar heen, en trek haar iets naar me toe. Terwijl ik Dominic aankijk voor een duidelijkere uitleg, begraaft Melody haar gezicht in mijn trui- of eigenlijk Borgs trui.

Dominic slikt, 'het was meteen duidelijk dat er iets goed mis was,' zegt hij zacht, 'hij had als eerste door dat er iets mis was met Ginny, moet je weten. En toen hij dat kenbaar maakte, en kenbaar maakte dat hij het idee had dat iemandhaar onder invloed had van de Imperius...'

Ik slik een brok weg, afgestraft omdat hij de waarheid kenbaar wilde maken.

Even sluit ik mijn ogen, en denk aan de uren Kruidenkunde die ik heb gehad met Marcel, of- Professor Lubbermans, zoals ik hem kende.