Lost in Harry Potter: The Connection

Not. Amused

Stilletjes zitten we aan de keukentafel.

Fenrir heeft zijn armen over elkaar geslagen, en kijkt nors naar zijn familie. Borg kijkt brutaal en uitdagend terug.

Angbroda kijkt van de één naar de ander.

'Dus,' zegt Fenrir, en hij kijkt zijn moeder aan, 'eigenlijk ben jij degene die het Ministerie voor een raadsel stelt?'

'Oh kom op,' zegt Angbroda meteen, ze kijkt geïrriteerd, 'die plek is toch niets voor jou Fenrir! Al die opsmuk, en die- koude kak! Je bent een Vaalhaar! En kijk die roedel nou, sinds jij bent overgelopen stellen ze niets meer voor.'

Borg rolt met zijn ogen, slaat ook zijn armen over elkaar, en kijkt opstandig een andere kant op.

'Ik heb nu een gezin waar ik voor moet zorgen, of was je dat even vergeten?' zegt Fenrir, en hij kijkt zijn moeder vanuit zijn ooghoeken aan. Ik kan aan zijn houding zien dat hij het niet vertrouwd, en ergens vraag ik me af, waarom we niet gewoon Verdwijnselen. Ik heb de kans nog niet gekregen dat te vragen, want we zijn nog geen moment met zijn tweeën alleen gelaten sinds we hier zijn...

'Weet pa hier vanaf?'

Angbroda kijkt haar zoon aan, 'hij weet ervan,' zegt ze.

Fenrir buigt zich iets naar voren, 'en waar is Tuva?' vraagt hij doordringend.

'Tuva,' Angbroda spuugt de naam bijna uit, 'is het niet meer waard een Vaalhaar te zijn!'

Fenrir trekt een wenkbrauw op, 'ik ben ook een overloper, ma,' zegt hij, 'en ik ben getrouwd met iemand die altijd aan de goede kant van de toverwereld zal blijven staan. Waarom zou ik dan anders zijn dan mijn zus?'

Angbroda kijkt haar zoon aan, 'omdat jij Fenrir bent,' zegt ze, 'en ik kan je verzekeren, is het niet goedschiks, dat ik je terug krijg, dan is het wel kwaadschiks.'

Ik voel angst opborrelen in mijn maag, dat klonk behoorlijk onheilspellend. Ik kijk Fenrir aan, maar die lijkt niet onder de indruk van zijn moeders dreigement.

'Die kende ik nog niet.'

Ik kijk als door de bliksem getroffen op, als ik vanuit mijn ooghoek Borg een beweging zie maken. Hij grinnikt als hij het ziet, terwijl hij alleen maar zijn beker thee pakt, en er een slok van neemt.

'He's a little jumpy,' hij knikt me toe.

Fenrir kijkt zijn broer aan, 'ja, vreemd,' zegt hij sarcastisch.

Ik zie meteen weer die boze frons verschijnen bij Borg, maar hij houdt zich in, en zegt niets.

Fenrir wendt zich weer tot Angbroda, 'werk je alleen?' vraagt hij.

Nu zie ik een verbaasde frons verschijnen bij Angbroda, 'waarom wil je dat weten?' ze klinkt wantrouwig, en ik voel de spanning stijgen.

Maar Fenrir blijft rustig, 'zeg jij het maar,' zegt hij, en hij pakt zijn kop thee. 'Werk je alleen? Of in opdracht?' hij neemt een slok.

Borg kijkt zijn broer aan, 'zeg, Jeweetwel is dood!' zegt hij, 'dat weet je net zo goed als ik!'

'Je kan hem gewoon bij naam noemen, Borg,' zegt Fenrir, 'zijn naam was Voldemort.'

De gezinsleden, maken allemaal een geluidje, als ze die naam horen, en ook de anderen weerwolven kijken Fenrir geschrokken aan.

'Wie ben jij?' zegt Angbroda, en ze kijkt haar zoon weinig geamuseerd aan.

'In ieder geval niet meer degene die jij hoopt dat ik ben,' Fenrir kijkt haar aan.

Angbroda snuift luid, en neemt een slok van haar thee, ze geeft geen antwoord.

Fenrir glimlacht, 'het maakt niet uit wat ik doe hè?' zegt hij, 'jij zal me nooit kunnen haten, of afstoten.'

Angbroda sluit even haar ogen, maar blijft stijf haar lippen op elkaar klemmen.

Fenrir wendt zich tot Borg, 'wat heb je met Tuva gedaan.'

Borg glimlacht, 'misschien leeft ze nog? Misschien is ze dood? Misschien is ze wel gevangen, wie zal het zeggen,' zegt hij schouderophalend.

'Jij, als ik klaar ben met je,' gromt Fenrir. 'Je kan het nog steeds niet van me winnen, broertje.'

Borg kijkt Fenrir aan, en opnieuw vind ik het knap dat hij zich niet geïntimideerd lijkt te voelen. Hij glimlacht alleen maar even zijn broer toe, en geeft geen antwoord.

Borg wijst met zijn beker naar mij, 'wat ga je met dat lekkere hapje doen?' vraagt hij.

Nu begin ik boos te worden, 'ik ben géén 'lekker hapje"!' snauw ik hem toe.

Borg buigt zichgrijnzend naar me toe, 'oh, we hebben er één die tegenstribbelt,' zegt hij, hijwiebelt even met zijn wenkbrauwen, 'dat zijn mijn favorieten.'