Lost in Harry Potter: The Connection

Loosen up

Ik kijk Borg aan, na zijn opmerking, en besef me dat ik mezelf verlult heb. Of- nou, in dit geval heeft mijn gezicht dat gedaan.

Borg zet zijn handen in zijn zij, en glimlacht, 'weet je wat jij nodig hebt?' zegt hij.

'Dat ga je me vast nu vertellen,' zeg ik gevat.

Zijn glimlach verbreed alleen maar, en hij wijst voorbij de beek met zijn vinger, 'aan die kant ligt een meer, we gaan zwemmen.'

Ik knipper even met mijn ogen, en kijkt Borg verwonderd aan, 'en- waarom specifiek zwemmen?'

'Omdat je daarvan ontspant,' is het nuchtere antwoord, en Borg loopt langs me heen naar binnen. 'Tenzij je weer de stijve hark wilt zijn natuurlijk,' hoor ik hem vanuit de tent zeggen.

Ben ik echt zo erg?

Borg komt in de tentopening staan, en kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan, hij wilt dus nog echt antwoord ook.

Inderdaad is er de stem in mijn hoofd, die me zegt het niet te doen. Maar dan riskeer ik dus wél een opmerking van Borg...

Maar zonder de hulp van Borg kom ik ook niet ver, en als hij echt wilt gaan ontspannen, heb ik dus eigenlijk ook niets te zoeken bij de tent.

'Ja, oké, ik ga wel mee,' zeg ik uiteindelijk.

Borg glimlacht, en gooit me een handdoek toe.

'Volg mij maar,' zegt hij.

Tot mijn verbazing loopt hij niet richting de waterval, die we kunnen horen van waar we staan. Hij loopt verder het bos in.

Pas na een goed half uur lopen, komen we op een plek met een groot meer.

Het ligt een beetje geborgen tussen de bomen, en ik zie bloeiende waterlelies op het wateroppervlak drijven.

'Niet bij de waterval?' vraag ik aan Borg.

Borg kijkt me even aan, 'niet tenzij je te pletter wilt slaan op de rotsen die daar te dicht onder het wateroppervlak liggen,' zegt hij.

Ik slik, daar had ik nog niet aan gedacht.

Tijd om daar verder over na te denken krijg ik ook niet, want Borg trekt zijn kleren uit, op zijn onderbroek na, en duikt het water in. Waarbij mij ook flink nat spat.

'Kom dan!' roept hij, als hij weer boven water komt.

Er hangen druppeltjes water in de punten van zijn haren, en ik dwing mezelf weg te kijken, 'ik kom eraan!' roep ik, en draai me om, om me om te kleden.

Bij Dominic had ik daar helemaal geen problemen mee. Maar bij Borg wel...

Ik trek mijn shirt en trui tegelijk over mijn hoofd uit, en met tegenzin ook mijn sokken en broek.

Uiteindelijk spring ik ook het water in. Het is koud, en ik voel meteen het kippenvel op mijn lijf. Terwijl Borg al op zijn rug drijvend naar de lucht ligt te kijken.

'En, al ontspannen?' vraagt hij.

'Het is koud!' klaag ik.

Borg komt prompt staan, en hij kijkt me aan, 'Alec, in godsnaam, probeer een keer te genieten!' hij maakt een wijds gebaar met zijn armen. 'Je bent middenin de natuur en nog is het niet naar je zin. Wat wil je dan?!' hij kijkt me wanhopig aan.

Ik had niet verwacht dat Borg zo'n blik in zijn arsenaal zou hebben. En toch kijkt hij me nu zo aan.

En ik heb geen weerwoord klaar.

Hij gaat weer liggen, 'ik doe mijn best voor je Alec, maar er maar een limiet aan wat ik kan. En als je niet wilt, dan moet je dat gewoon zeggen! Op deze manier heeft het voor mij ook geen zin meer namelijk. Dus zeg het maar.'

Ik kijk Borg aan, 'w-wacht even. Geef je me nu een ultimatum?' vraag ik voorzichtig.

Borg reageert niet, en blijft gewoon naar de lucht kijken.

'Borg?'

'Weet je, volgens mij is het de eerste keer dat je me gewoon op een normale manier bij mijn naam noemt,' zegt Borg, en ik knipper met mijn ogen.

'Nu ik je een ultimatum geef,' voegt hij eraan toe, en hij blijft naar boven kijken. Even kijk ik ook omhoog.

De lucht is strakblauw, zonder een wolkje te zien. Maar het is benauwd, dus het zou me niets verbazen als het later vandaag toch gaat regenen.

Het blijft lang stil tussen ons, terwijl ik me af en toe in het water laat zakken. Ik voel de zon op mijn schouders branden.

Ik ben altijd wel wat bleek geweest, dus een beetje kleur zou niet misstaan, toch?

Toch? Bootst het stemmetje in mijn hoofd me op een kinderachtig toontje na.

Dat stemmetje. Is er altijd om roet in het eten te gooien. Ik bijt op mijn lip, en frummel met een voorbijdrijvend blaadje.

'Het is gewoon-' begin ik.

'Oh, je bent er nog,' Borg gaat staan en kijkt me aan, 'ik dacht dat je al wel weer naar de tent zou zijn gegaan.'

Een tikje gekwetst kijk ik hem aan.

'Dan kun je zo kijken Alec, maar je kunt mij niet vertellen dat je er niet aan gedacht hebt,' zegt Borg.

Ik haal even een hand door mijn vochtige haar, 'nee, je hebt gelijk,' zeg ik mat. 'En- ik wil wél bij je blijven.'

Borg trekt een wenkbrauw op.

Ik kijk weg, en ontwijk oogcontact, 'oké, misschien- is het wel goed als je sommige herinneringen ziet,' zeg ik schoorvoetend en ik wroet met mijn tenen in de modderige grond van het meer.

Borg blijft me met een opgetrokken wenkbrauw aankijken.

Maar- terug kijken-

'Zeg dat nog eens terwijl je me aankijkt,' zegt Borg, alsof hij mijn gedachten al leest.

Ik slik, en kijk hem aan. en schrik, van hoe dichtbij hij staat. Hij slaat zijn armen over elkaar, en kijkt me verwachtingsvol aan, 'nou?'

Ik zucht, 'ik zei-' begin ik, en kijk hem aan, 'dat het misschien wel goed is dat je sommige gedachten ziet,' zeg ik. 'Zodat je wat beter begrijpt waar ik- vandaan kom, zeg maar.'

'Ik lees jou gedachten, als je nu gewoon gaat genieten van de omgeving,' zegt Borg. 'Zolang jij niet probeert te relaxen, lees ik je gedachten niet.'

Meteen wil ik een weerwoord geven, maar daar krijg ik de kans niet toe.

'Precies dit bedoel ik,' zegt Borg, 'waarom ga je bij alles dat ik zeg meteen in de verdediging? Ik heb je toch al gezegd dat ik je niet meer op zal eten? Wat moet ik dan nog zeggen?'

'Ik zei nu niks,' breng ik in.

'Je wilde het wel,' Borg kijkt me stellig aan, alsof hij me uitdaagt iets anders te beweren. Maar- dat kan ik niet.

Ik tuit mijn lippen, 'sorry,' mompel ik.

Vanuit mijn ooghoeken zie ik Borg even met zijn ogen rollen, 'en me weer niet aankijken,' hoor ik hem mompelen, voor hij onder water duikt.

Ik bijt hard op mijn lip.

Nee. Ik kan hem niet aankijken.

Want dat beangstigd me.

Het beangstigd me dat ik misschien mijn lichaam niet meer onder controle heb als ik hem te lang aankijk...

Even sluit ik mijn ogen,en duik ook even onder water. Om af te koelen.