Lost in Harry Potter: The Connection

Lonely

'Hij heeft gelijk Alec, dat weet jij ook.'

Ik kijk op, Fenrir staat in de ingang van de tent, en hij kijkt me aan.

Het verbaasd me niet dat hij alles heeft gehoord.

Ik staar nog steeds naar de plek waar Borg net nog stond, en bijt op mijn lip, ik haat het, dat ze beide gelijk hebben. Ik wil niet dat ze gelijk hebben...

Ik draai me om, en kijk Fenrir aan, 'hoe deed jij het? Met Emma?' vraag ik.

Fenrir glimlacht, 'met moeite,' zegt hij, 'in het begin, tenminste. Hoewel ze me vertrouwde wilde ze verder niets met me te maken hebben.' Hij tovert een picknick tafel tevoorschijn, en nodigt me uit ook te komen zitten.

Dat doe ik, en ik leun met mijn kin in mijn hand, 'hoe kwamen jullie erachter dat jullie verliefd waren op elkaar?'

Fenrir slaat zijn benen over elkaar, en kijkt me aan, 'het was wel iets meer dan verliefdheid, Alec,' zegt hij. 'We hielden van elkaar. Nog steeds.'

Ik bijt op mijn lip, en weet even niet hoe te reageren.

'Mijn broertje is altijd al vogelvrij geweest,' zegt Fenrir. 'En hoewel ik echt wel geloof dat wat hij voor jou voelt, echt is. Hij zal altijd vogelvrij willen zijn, en zich zo min mogelijk binden, als dat niet hoeft.'

Ik tuit mijn lippen, 'hij gewoon zo anders dan Dominic,' flap ik eruit. Meteen als ik het gezegd heb, kijk ik even geschrokken naar Fenrir, maar die glimlacht.

'Dominic weet ook niet beter dan dat we één keer in de maand, met volle maan, ergens gaan kamperen om die volle maan uit te zingen,' antwoord hij, 'hij heeft een vastere structuur dan Borg.'

Ja, daar zit wat in...

'Maar jij was toch ook- best wel vogelvrij? Toen je op reis ging met Emma?' vraag ik.

'Minder,' zegt Fenrir, 'en anders dan Borg, had ik er geen problemen mee me te settelen.'

Ik zucht diep, 'ik haat het als hij gelijk heeft, weet je,' zeg ik, en kijk even naar de plek waar Borg een kwartier geleden nog stond, 'ik bén verdomme ook nog jong.'

'Dat wilt niet zeggen dat je niet gegroeid bent,' zegt Fenrir. 'Je bent een weerwolf nu, Alec. Dat betekend niet alleen fysieke transformatie een keer in de maand. Je bent al gegroeid, bijvoorbeeld. Toen ik je leerde kennen, was je een stuk korter. Nu ben je net zo lang als Dominic.'

Ik haal een hand door mijn haar, en zucht, 'dus, wat nu?'

'Oefenen, oefenen, oefenen,' zegt Fenrir, en hij staat op, 'wil je iets te drinken?'

'Hm? Ja, ik lust wel thee,' antwoord ik, en kijk Fenrir na.

Verdomme, ik voel me nu al alleen.

"Wacht niet op me" had Borg gezegd... ik voel een brok in mijn keel, betekend dat- dat ik mezelf niet in moet houden? Als ik weer iemand ontmoet?

Als.

Borg voelt zo anders dan Dominic.

Dit voelt- volwassener, misschien? Ik laat mijn hoofd op tafel rusten, en denk terug aan het moment dat we opgesplitst raakten, en ik alleen met Borg op reis moest.

Dat we daar beide eigenlijk helemaal niet op zaten te wachten. Ik wilde bij Fenrir blijven om te oefenen, en hij- leek te twijfelen, of hij wel de goede beslissing had genomen.

Zou hij terug gekomen zijn op zijn beslissing?

Zou het kunnen dat hij zich- aan gaat sluiten bij-?

'Hier.'

Geschrokken kijk ik op, en zie dat Fenrir een kop thee voor me heeft neergezet.

'Fenrir? Denk je dat- zou Borg misschien alsnog kunnen kiezen voor Olivier?'

Fenrir kijkt me aan, en geeft niet meteen antwoord. Hij neemt een slok van zijn eigen thee, en kijkt naar de nu lege brancard, 'ik weet het niet Alec,' zegt hij uiteindelijk.

Dat maakt de knoop in mijn maag niet veel losser.

Fenrir's antwoord is zo-vaag, dat hij net zo twijfelt als dat ik doe...