Lost in Harry Potter: The Connection

Patience is a virtue

A/N: Funfact, dit hoofdstuk heb ik geschreven met Disneymuziek in mijn oortjes. Oh, en ik ben lui, dus heb de fouten als ze er in staan niet uit gehaald. :p

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

'Hoe dan?' verbijsterd kijk ik naar het opstel dat ik met een voldoende weer terug heb gekregen. 'Transfiguratie is mijn slechtste vak!'

'Niet meer, blijkbaar,' zegt Esmee nuchter. Ze hijst haar tas wat hoger op haar schouder, 'heb je al een cadeau voor Dominic?'

Ik kijk haar aan, 'hè?'

'Oh, heeft hij niet tegen je gezegd dat hij jarig is volgende week?' Esmee kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan. En daardoor krijg ik des te meer weer het gevoel dat ze het weet van ons...

'Eh- wat zou ik hem moeten geven?' vraag ik me hardop af.

Ze haalt haar schouders op, 'hij is jouw vriendje, niet die van mij,' ze glimlacht me liefjes toe, terwijl ze voor me uit naar het lokaal van Waarzeggerij op loopt.

'Ik wist wel dat jet het wist,' zeg ik met mijn ogen rollend. 'Had je dat niet gewoon meteen tegen ons kunnen zeggen?'

'Nee, want ik weet dat jullie het geheim willen houden, waar niets mis mee is, trouwens.'

'Es! Al!'

We kijken om, en zien Dominic en Oskar, die naar het toilet waren, aan komen rennen. Hijgend komen ze aan, en zo snel mogelijk zoeken we een plekje in het krappe lokaal.

Zwamdrift is een hele oude waarzegster, en als ik Esmee moet geloven, is te eigenwijs om van haar pensioen te gaan genieten, en het werk aan iemand anders over te laten.

'Goedemiddag dames en heren,' zegt ze met een krakerige stem, die ooit vast heel zwoel klonk, maar nu toch de meeste klank verloren heeft. 'Vandaag gaan we in de Glazen Bol kijken, en daar verder op door oefenen. Er klinkt luid gekreun van vrijwel iedereen. Maar Zwamdrift doet net óf ze doof is, óf ze is het gewoon, want ze zwaait met haar toverstaf, en er komen allemaal glazen bollen aanzweven, die op de tafels landen.

Esmee grijnst, en kijkt ons allemaal aan, want ze weet dondersgoed dat Oskar, Dominic en ik écht falen in Waarzeggerij.

'Oké,' zegt ze, 'dus, wat zien jullie in de bol?'

'MIST!' zegt Oskar meteen gefrustreerd, en Dominic grinnikt. Terwijl ik met half samengeknepen ogen in de bol staar. Dan, zie ik het ineens, er zweeft een foto voorbij. Maar net als mijn brein probeert op te slaan wat erop staat, is het beeld verdwenen.

'Oh nee maar, ik geloof dat Alec net echt iets zag,' zegt Esmee, en ze klinkt vaag onder de indruk, 'vertel?'

'Ik- ik weet het niet meer helemaal,' zeg ik, 'het leek op een foto?'

Esmee knikt.

Dus toch.

Ik voel kippenvel op mijn armen, terwijl ik naar de Bol kijk.

'Wacht even, wacht even, wat betekend een foto?' vraagt Dominic.

Esmee kijkt hem aan, 'wat ís een foto?' vraagt ze aan hem.

Hij trekt een wenkbrauw aan, en kijkt haar vragend aan.

Ik kijk op, en zie Esmee met haar ogen rollen, 'Dom, kom óp!'

'Een foto, is een herinnering,' zeg ik dan ook. 'Iets uit het verleden.'

'Dank je Al,' zegt Esmee prijzend, terwijl ze Dominic een tikkeltje geïrriteerd aankijkt.

Die schiet half in de lach, 'oh nou sorry hoor Es, ik ben geen Waarzegger.'

'Maar dat is dan ook het enige excuus dat je wat mij betreft mag gebruiken,' zegt Esmee hooghartig.

Even kijk ik naar Oskar, die Esmee met een glimlach aan zit te kijken. En stilletjes vraag ik me af wanneer hij de moed heeft Esmee mee uit te vragen.

'Dus, wat zie jij?' vraag ik aan Esmee, en we kijken haar nieuwsgierig aan.

Esmee kijkt naar de Glazen Bol, en tuit haar lippen, 'ik zie- dat onze missie een succes gaat worden,' zegt ze.

'Ja, sure,' Dominic laat zich achterover in zijn stoel zakken.

'Dan geloof je me niet,' zegt Esmee schouderophalend.

'Gast, wat ga je eigenlijk doen met je verjaardag?' vraag Oskar ineens, 'die is volgende woensdag toch?'

'Dominic kijkt Oskar verbaasd aan, 'ja, maar hoe weet jij-' hij kapt zichzelf af, en kijkt naar Esmee, 'dat was jij zeker?'

'Misschien.'

Dominic bijt op zin lip, 'ik weet niet of ik iets ga doen,' zegt hij schouderophalend. 'Ik weet dat Mel het met vriendinnen aankomend weekend in Zweinsveld gaat vieren.'

'Wil jij dat ook?' vraagt Oskar.

'Wat? Het met vriendinnen gaan vieren?' vraagt Dominic met een pesterige grijns.

Ik grinnik, 'we kunnen toch iets gaan drinken? En daar onze cadeaus geven ofzo?'

'Heb je een cadeautje dan?' Dominic kijkt me aan.

Esmee kijkt me fronsend aan.

Maar ik glimlach en knik, 'jazeker.'

Ik zie aan Dominic's gezicht hoe blij hij eigenlijk is dat te horen, en uiteindelijk knikt hij, 'oké, laten we dat maar gaan doen dan.'

'Wat voor cadeau heb je?' Esmee trekt me apart, als we op weg zijn naar de Grote Zaal om te eten.

'Iets zelfgemaakts,' zeg ik ontwijkend.

Esmee trekt een wenkbrauw op, 'of je neemt me nu in de zeik, of je nam me daarstraks in de zeik,' zegt ze.

Ik schiet in de lach, 'Kom op Es, ik weet toch wel waanneer mijn vriendje jarig is,' ik poke haar in haar zij, 'niet te geloven dat je erin getrapt bent,' ik schiet in de lach. Esmee kijkt me bestraffend aan, maar er kan wel een glimlach af, 'touché, Al,' zegt ze. En samen lopen we door naar de Grote Zaal.

'Hey verrader!'

We kijken allemaal op, en Claire zit ons aan te kijken, 'je bent jarig volgende week,' het is geen vraag. Het is niet zo verbazend dat ze weten wanneer Dominic jarig is, aangezien ze zo lang met elkaar opgetrokken zijn. Tot ik kwam...

'Ja, maar jullie zijn niet uitgenodigd,' zegt Dominic dan ook, terwijl hij een pain au chocolat pakt.

'Oh, we zijn ook helemaal niet van plan te komen, maar een cadeau hebben we wel voor je!' zegt Brendan. Ik trek een wenkbrauw op, en kijk even naar Esmee. Maar die zit ook fronsend te kijken.

René giechelt, iets dat ik haar nog nooit heb horen doen, en het klinkt verbazend meisjesachtig, 'een knallende verrassing, kan ik wel zeggen,' voegt ze eraan toe, en ze schieten allemaal tegelijk in de lach.

'Tsk, nouja,' zegt Esmee, nogal beledigd.

'Die zijn echt niet wijs hoor,' zegt Oskar, en hij kijkt de vriendengroep met hoog opgetrokken wenkbrauwen aan.

Ik kijk ook hun kant uit, maar het gevoel in mijn maag, zegt me voorzichtig te zijn. Wat ze ook van plan zijn, het kan niets goeds betekenen.

Dat onheilspellende gevoel dat Esmee me normaal geeft, heb ik nu ook...