Lost in Harry Potter: The Connection

Is war upon us?

            

Iedereen in de ruimte kijkt naar Fenrir.

Die kijkt ons allemaal even aan, 'wat, niet dan?' zegt hij. 'Nu we Olivier hebben "ontdekt' om het maar even die naam te geven, heeft het voor hem ook geen zin meer ondergedoken te blijven zitten.'

We horen snel ploppende geluiden achter elkaar, en meerdere mensen komen het haardvuur uitlopen. Hermelien, Ron, Ginny, Harry, Professor Lubbermans, een vrouw die ik nog niet ken en Professor Lupos en Meneer en Mevrouw Wemel komen ook het haardvuur uit.

'Alec, ik denk dat je iedereen wel kent, op Loena Leeflang na,' zegt Emma, en ze wijst op de onbekende vrouw.

'Wordt het nu een traditie dat er om de achttien á negentien jaar een oorlog uitbreekt?' zegt Ginny, en ze tovert meer zitplaatsen tevoorschijn voor in de huiskamer. Ze gaat zitten, en kijkt iedereen in de kamer even aan. 'Kan het dan nooit echt rustig zijn in onze wereld?'

Ik bijt op mijn tong, om er maar niet uit te flappen dat er in mijn wereld ook nooit eens geen oorlog is...

'Dit staat in verband met- de laatste,' zegt Emma. 'Het gaat om mijn halfbroertje hier, namelijk.'

Alle ogen vestigen zich ineens op mij.

'Niet Alec,' zegt Fenrir, en daarmee zorgt hij dat alle ogen zich op hem vestigen, 'Alec heeft een tweelingbroer, die is opgevoed door Dooddoeners.'

Hermelien staat op, en begint te ijsberen, 'nu weten we in ieder geval wie al die artefacten uit het Ministerie gestolen heeft,' zegt ze.

'En wie die groep weerwolven aanstuurt,' mompel ik, maar de gehele familie Sneep Vaalhaar kijkt me aan.

'Dat is niet zeker!' zegt Dominic, fel.

Ik geef geen antwoord, en kijk hem ook niet aan.

Harry duwt zijn bril wat verder op zijn neus, 'waar zat hij? En hoe heeft hij zich zo lang schuil kunnen houden?'

'Hij zat in een verlaten metrostelsel,' zegt Fenrir.

'Het was leeg, toen de schouwers er binnenvielen, zoals al verwacht werd,' zegt Hermelien, en ze wuift even met haar hand.

'Liefje, ga alsjeblieft zitten, want ik word nerveus van je,' zegt Ron met over elkaar geslagen armen.

'Mocht het je nog niet opgevallen zijn, Ronald, we hebben hier met een noodsituatie te maken!' snauwt Hermelien meteen, en we kijken allemaal hun kant uit.

Ron staat op, 'en jouw ge-ijsbeer, lost daar niets aan op!' zegt hij, hard. 'Met rustig blijven los je meer op!'

Hermelien ziet eruit alsof ze tegen hem in wilt gaan, maar Teddy komt tussenbeide, 'kunnen we even on topic blijven?' vraagt hij, 'hoe heet deze tweelingbroer?'

'Olivier,' zeg ik mat. 'Zwarts.'

'En hoeveel Dooddoeners heb je gezien?' vraagt Hermelien, en ze kijkt me aan.

'Eh-' stamel ik, 'in de gauwigheid heb ik er misschien een stuk of zes of zeven gezien. Waaronder een paar studenten van Zweinstein.'

Ginny kijkt me aan, 'wie?' vraagt ze, en ik zie de bezorgdheid in haar ogen.

'René, Claire, Brendan en Lars,' zeg ik, en ik kijk haar aan, 'en ik weet dat zij wisten over de aanval op Zweinsveld. Brendan maakte daar zelf een opmerking over, en René ook.'

Ginny bijt op haar lip, en kijkt even opzij, naar haar man.

'Ik heb geen last gehad van mijn litteken,' zegt die, 'dus dit heeft niets meer te maken met Voldemort. Als Voldemort nog leefde-'