Lost in Harry Potter: The Connection

Planning a Scheme

'Ik mag aannemen dat je het verteld hebt?'

Ik zit samen met Esmee in de bibliotheek, in boeken over het Ministerie te lezen. 'Hm,' mompel ik alleen maar een beetje voor me uit. 'Ik heb het verpest Es,' zeg ik, terwijl ik de bladzijde omsla.

'Welnee, hij had er gewoon niet op gerekend dat jij de eerste zou zijn die het toe zou geven,' zegt Esmee. Verbaasd kijk ik op, 'al die tijd, dat het erover ging dat hij niets met René zou krijgen. Was omdat je al wist dat hij verliefd was op- op míj?'

Esmee kijkt me aan, 'dûh.'

'Dus hij is ook verliefd op mij?'

Esmee vouwt haar armen over het boek, 'ik weet dat het ongeloofwaardig klinkt Al,' zegt ze, 'zeker omdat hij weg is gelopen.'

Ik leun achterover, 'hij zoekt het maar uit. Ik heb het gezegd, ik kan weer door met mijn leven.'

'Met het plannen van een inbraak in het Ministerie,' zegt Esmee, 'hoe denk je ooit dat dit gaat lukken? We zijn minderjarig, weet je nog?'

Ik haal mijn schouders op, 'daarom moeten we een gat in de bewaking zien te vinden Es.'

'Die is er niet, dus bedenk maar wat anders.'

'Bezems?'

'Te opvallend.'

'Waar zit de ingang eigenlijk?' vraag ik, en ik kijk haar aan.

Esmee zucht, 'ze hebben er meer dan één.'

'Oké, welke wordt het meest gebruikt?'

'Wat, wil je de drukste ingang gaan gebruiken? Wil je in Azkaban belanden?' Esmee kijkt me geschrokken aan. Ik schiet in de lach, 'wat nou, werkt dat zesde zintuig van je ineens niet meer?' ik tik haar even tegen haar voorhoofd, 'als we de drukste ingang gebruiken om binnen te komen, hoe minder we opvallen. Als we de meeste rustige ingang pakken, gaan ze die in de gaten houden, omdat ze zich afvragen waarom daar ineens meer activiteit is.'

Esmee zit me sprakeloos aan te kijken. 'Waarom heb ik het gevoel dat je dit vaker gedaan hebt?' vraagt ze, als ze haar stem weer gevonden heeft.

Ik grinnik, 'ik heb nooit zoiets gedaan,' zeg ik, 'ik kom uit een nogal gesloten omgeving, daar verliezen ze je niet uit het oog. Ik denk gewoon logisch na.'

'Wil je dit echt met alleen zijn tweeën doen?' Esmee bijt op haar lip, 'als ik heel eerlijk ben, als je met meer bent, kun je opsplitsen enzo. Oma heeft me alleen maar verteld dat er zo'n Departement is. Niet wáár het zich bevind. Als we met meer gaan, hebben we meer kans het te vinden.' Ze kijkt me wijselijk aan, en ik weet dat ze gelijk heeft.

'Wat stel je voor dan?'

'Ik weet dat je het niet wilt horen, maar Dominic en Oskar,' zegt Esmee, en ze blijft me aankijken.

Ik klak even met mijn tong, en leun naar voren, 'hoe minder mensen er vanaf weten, hoe beter...'

'Oh kom óp Al! Oskar is je vriend, en je bent tot over je oren op Dominic, wie zou je anders mee willen hebben, op mij na?'

Daar heb ik geen weerwoord op, en ik zucht dan ook diep, 'ik haat het als meisjes gelijk hebben,' ik kijk haar aan, maar ze glimlacht alleen maar.

Opnieuw vervallen we in stilte, terwijl we in de boeken zitten te bladeren.

'Weet je, je moet gewoon duidelijk zijn tegen Dominic, en vragen wat hij nou eigenlijk wilt,' zegt Esmee na een tijdje.

'Hij is weggelopen Es,' zeg ik, het boek dat ik aan het lezen ben op schoot trekkend, 'hij doet maar wat hem goed dunkt.'