Lost in Harry Potter: The Connection

Still mommy's Favorite

            

Meteen bij aankomst, hoor ik Fenrir luid snuiven, 'serieus Borg?' zegt hij, honend.

'Hou je kop!' snauwt Borg, terwijl we naar het grote huis dat voor ons neus staat gebracht worden.

'Waar zijn we?' vraag ik zacht aan Fenrir.

'Mijn ouderlijk huis,' zegt Fenrir verbitterd, 'waarvan ik had gehoopt het nooit meer te hoeven zien.'

Ik trek een wenkbrauw op, 'waarom?'

'Oh, you'll see,' zegt Fenrir, en hij kijkt me even veelbetekenend aan.

Borg belt aan, en een vrouw, die totaal niet op Fenrir lijkt, doet open.

'Ben je daar eindelijk!' zegt ze fel, en ze trekt Borg ruw naar binnen. Dan valt haar oog op Fenrir, en veranderd haar hele gezichtsuitdrukking en houding. 'Fen!' roept ze, en rent op hem af. 'Laat hem los!' snauwt ze naar de weerwolf die hem nog vast heeft, en meteen trekt ze hem in een omhelzing.

Fenrir laat het gewillig toe, 'hoe is het met mijn jongen?' vraagt de vrouw, en ze kijkt Fenrir verwachtingsvol aan.

Die glimlacht stijfjes, 'hetzelfde als altijd, ma,' zegt hij.

Ik trek even een wenkbrauw op, die vrouw is zijn moeder? Ze lijken zo niet op elkaar.

'Wie heb je bij je?'

Ik kijk de vrouw even geschrokken aan, ik heb helemaal niet in de gaten gehad dat ze mij inmiddels ook opgemerkt had.

'Een vriend van de familie,' zegt Fenrir, 'Alec, dit is mijn moeder, Angbroda, ma, dit is Alec Donovan.'

Ik frons even, 'ga je me nu alsjeblieft niet vertellen dat je vader Loki heet?' zeg ik, en ik kijk van de een naar de ander, terwijl Angbroda een gebaar maakt, en ik losgelaten word.

Ze kijken me aan, 'ben je een legillimens?' vraagt Angbroda, en ze kijkt me verbaasd aan.

Ik schudt mijn hoofd, 'ik- eh- ken de Noorse Mythen, mevrouw' zeg ik een tikje schuchter.

'Is hij een weerwolf Fenrir?' mevrouw Vaalhaar kijkt haar zoon aan.

'Nee.'

'Je weet wat ik gez-'

'Dan ga je maar bij Borg verhaal halen,' valt Fenrir haar in de reden. 'Hij heeft ons hierheen gehaald.'

'Op mijn verzoek!' zegt Angbroda, en ze kijkt haar zoon bestraffend aan. 'Ik heb je al lang moeten missen!'

Fenrir rolt met zijn ogen, 'kunnen we dan tenminste binnen kletsen?' hij zegt het meer dan dat hij het vraagt.

Maar mevrouw Vaalhaar gaat ons voor naar het huis.

Binnen is het vrij donker. Met donkere, matte kleuren, en weinig licht. Jep, ik zou hier compleet gek worden, binnen afzienbare tijd...

Borg staat tegen de boekenkast geleund, als we de kamer binnen komen. Mevrouw Vaalhaar draait zich om, om thee te zetten, en zodra ze weg is, loopt Fenrir naar Borg toe, grijpt hem bij zijn kraag, en duwt hem nog harder tegen de kast, 'weet ma van de aanvallen die je met je groep aan het uitvoeren bent?!' sist hij.

Borg glimlacht, en trekt Fenrir's handen los, 'je bent misschien nog steeds haar meest favoriete zoon,' zegt hij, terwijl hij zijn jas even afklopt. Alsof Fenrir hem bevuild heeft met het een of ander, 'maar ík voer de opdrachten uit die ze me geeft. Niet, jij!' hij poked met zijn vinger is Fenrir's borst. Hij wijst op mij, 'die jongen van je, houdt het hier nog geen 24 uur uit.'

'Wel als ík daar iets over te zeggen heb!' snauwt Fenrir hem toe.

Ik moet het Borg nageven, als hij al geïntimideerd is, laat hij dat niet zien, hoewel hij misschien wel anderhalve kop kleiner is dan Fenrir zelf.

Borg glimlacht een beetje honend, 'grootspraak,' zegt hij alleen maar. 'Grootspraak, en je weet het. We zitten hier in een huis vol weerwolven, hoe denk je ervoor te zorgen dat hij níét aan flarden gereten zal worden?'

Ik kan een glimlach niethelemaal onderdrukken. Ruzie zoeken zit blijkbaar in de familie. Want zowel Borg als Fenrir doen me denken aan Dominic en mezelf, toen ik net deze wereld binnen kwam...