Heartstrings:The Deal [Completed]

Heartstrings-editing-

Heartstrings

 © Copyright 2013 All Rights Reserved

Kathryn's POV:

Hanggang ngayon naglalakad pa rin kaming dalawa ni Gino hindi pa kasi siya makapili ng kakainan naming resto. Meron na kaming pinasukang restaurant ang kaso nga lang puno na daw wala ng vacant seat pero kung makakapaghintay daw kami ng 30 minutes baka meron na.

 

"... sige, wag na lang..." sabi ni Gino. "... salamat. Tara hanap na lang tayo ng iba..." lumabas na kami agad pagka sabi niya non. 

"... saan mo ba gustong kumain?..." tanong niya habang naglalakad kami.

"...ikaw bahala... busog pa naman ako e..." sagot ko sa kanya.

"... diba nga ang sabi ko sasamahan mo ako? e pano kung ayaw mo pala ng pinasukan nating resto?..." tanong niya sakin ulit. Tinignan ko siya.

"... busog pa talaga ako, Gino. Kumain na ako ng luch kanina pa kaya ok na ako kahit saan..." sabi ko sa kanya. 

"... di nga? san nga ang gusto mo?..." Gino.

"... hayy... alam mo ang kulit-kulit mo talaga kahit kailan. Ilang beses ko bang sasabihin sayo na busog pa ako..." ako.

"... hanggang sa sabihin mo sakin kung san mo gustong kumain..." sagot niya habang nakangiti. 

"... bahala ka na nga... ang kulit mo talaga Gino..." I said while crossing my arms over my chest. Tumigil ako saglit sa paglalakad habang siya naman tinitignan lang ako. 

Nangingiti lang siya habang ako pinipilit na bigyan siya ng death glare ng matigil na sa kakatanong sakin. Pumunta siya sa harapan ko at tinignan ako eye to eye. "...o, sige na nga kung ayaw mo... ako na lang ang pipili..." nakalagay ang dalawang kamay niya sa bulsa umatras siya ng konti. "... ok na ba yon miss Kathryn?..." nagnod ako sa kanya.

"... let's go!..." sigaw niya.

Daniel's POV:

Saan? Saan ba ako kakain? marami na akong nadaanan ang kaso nga lang halos puno wala na akong mapwestuhan pa. Ayos talagang buhay ito o.. kung kailan kana nga gutom don pa talaga sasabayan ng maraming tao. Hayy, buhay nga naman napaka....napaka-adventurous.

Bahala na nga kung wala e di wala. Alangan namang problemahen ko pa ang di ko problema diba? tutal sila naman ang nawalan ng costumer dahil hindi niya kayang maoccupied lahat ng costumers nila. Sila naman ang mawawalan hindi ako noh? Hay, naku...

"... sorry sir pero wala na po kaming availbale seats.. pero kung makakpaghihintay po kayo ng 20 mintues baka po may bakante na..." sabi sakin nung bababe. Umiling na lang ako sa kanya. "... hindi wag na..." sabi ko. Lumabas na ako agad at naghanap pa ng makakainan.