V:Gözlerini kapat Tahir.. Namlunun ucundasın.. Biz burda Nefesle senin için üzüleceğiz. Hoşcakal.
Tahir de ben de gözlerimizi sımsıkı kapatmıştık. Onun ölümü benim ölümüm demekti. Bende çaresizce ikimizin ölmesini bekliyordum. İçimdeki umut hala bekliyordu. Ta ki o silah sesini duyana kadar..
O silah sesini duyduğumda ben de ne ses kaldı ne de nefes. "Tahir öldü" dedim içimden. Silah sesinden sonra vücuduma gelen titreme ile birlikte yavaşça gözlerimi açmaya başladım. Tahir de Vedat da yerde dizlerinin üstünde oturmuş birbirlerine bakıyorlardı. Arkadan bir ses geldi, gelen ses Mustafa abinin sesiydi.
M: Kardeşim!
Mustafa abinin sesini duyduğumda birden arkamı döndüm. Elinde silah Vedat a doğru doğru tutmuştu. Hala Tahirin mi Vedat'ın mı vurulduğunu bilmiyordum ve içimde hala bir korku vardı. Tahirden gelecek bir tepkiyi bekliyordum çaresizce. Tahir Mustafa abinin seslenmesi ile arkasını döndüğünde içim rahatlamıştı ama Mustafa abi katil olmuştu. Elindeki silahla Vedat'ı vurmuş, belki de öldürmüştü. Vedat hqla dizlerinin üstünde Tahire baka kalmışken Tahir hemen olduğu yerden kalkıp yanıma geldi ve ellerimi çözdü.
N: İyisin değil mi Tahir, sana bir şey olmadı değil mi?
T:Sen iyisin değil ki bir yerin acıyor mu?
N: Acımıyor, ellerim ve ayaklarım uyuştu sadece..
Tahir Ellerimi çözer çözmez, Mustafa abiye yöneldim. Mustafa abi donup kalmıştı böyle bir şey yapacağını belki de o bile düşünmemişti. Tahir de Mustafa abinin yanına koştu.
T:Abi? Ne yaptın Sen!?
Mustafa abi cevap veremiyordu donup kalmıştı. Tahir hemen yanıma gelip beni olduğum yerden kaldırıp Mustafa abiyi de alıp arabaya bindirdi.
T: Siz buradan çıkmayın ben halledip geliyrım.
Aniden Tahirin kolundan tuttum ve gitmesine için vermedim.
N:Nereye Tahir!
T:Bekle burda. Vedatı da alıp geliyorum.
N:Hayır olmaz Tahir!
T:Orda tek başına kalamaz nefes. Hastaneye bırakalım bari.
N:Ya abin? Abinin yaptığını söylerse?
T: Söylemeyecek.
Tuttuğum kolunu çekerek Vedatı almaya gitti. Sırtına alarak geldi. Ve arabaya bindirdi. Mustafa abinin yanındaydı. Mustafa abi vedata bakıp duruyordu. Tahir hemen arabayı çalıştırdı. Hastaneye yaklaşmıştık.
N: Mustafa abi iyi misin?
M:Iyiyim bacım.. iyiyim.
N: Tahir emin misin Vedat'ın abini şikayet etmeyeceğine?
T: Emin olmasam arabama almazdım Nefes. Sen şimdi bunları düşünme bir yerin Acıyor mu?
N:Yüzüm. Bide kollarım.
Tahir sakinleşmek için sinirle derin derin nefes alıyordu. Ama beceremiyordu.
Hastaneye gelmiştik. Benim arabadan inmeme izin verdiler. Mustafa abiyle Tahir Vefatı bırakıp yaklaşık 30 dakika sonra geldiler. Arabaya bindiklerinde ağızlarını bıçak açmıyordu.
Eve gelmiştik. Arabadan indiğimde gördüğüm manzara bizim Aile olduğumuzu anlamalı sağladı. Asiye abla, Berrak, Fatih ve murat kapıda bizi bekliyorlardı. Asiye abla ve Berrağın gözleri kaç çanağı gibiydi. Hemen koşarak Asiye ablaya sımsıkı sarıldım. Ağlıyorduk. Ama nihayet Hepimizin içindeki o korku bitmişti.
