(BU BÖLÜMÜ " DELİBAL SOUND-TRACK" ILE OKUMANIZI RICA EDIYORUM. KEYIFLI OKUMALAR..)
İste o an, dudağının ısısını dudağımda hissettiğimde her şeyi unuttum.
Ben huzura bırakmışken kendimi Tahir kendini bir yabancıymış gibi geri çekti. Şaşkın bir şekilde bakabilmiştim sadece. Anlam verememiştim.
Tahir ise ağlamaklıydı. Gözyaşları kurumamışken o biraz daha doldurmuştu gözlerini.
N:İstemiyorsun değil mi?
Tahirin Ağzından
Dudaklarını hissettiğimde gözlerimi kapatmış, uyuşturulmuş gibi bana teslim oluşunu kabulleniyordum. Sadece bir öpücükten ileriye gitmek isterken dudaklarının tuzunu hissettiğimde, 5 yıl boyunca çektiğim acı ve nefret bastırdı kendini aklımda. O an içine düşen nefretle çektim kendimi. Tabi. Kendimi geri çektiğime de pişmandım. Ama mantığımla kalbimin savaşı yüzündendi bu. Ben ki o kadar zaman boyunca anlatamayacağım kadar büyük bir hasret çekmişim, Nefes ellerimin arasına gelmişken, tüm benliğiyle tamamen yanımdayken nasıl uzaklasabilirdim ki ondan isteyerek? Gözlerimi açıp o anın büyüsünden çıkmaya çalıştım. Kalbim, bedenim, herseyimle onu isterken mantığımın zoruyla kalktım ayağa. Pişmanlığım gözlerime gözyaşı olarak oturmuştu. Nefesin üzgün bakışı daha da kahretmişti beni. Biliyordum. O hala benim Nefesimdi. Benim!
Ama işte.. Açıklayamıyorum. Tarif edemiyorum şu içimdeki iğrenç kararsızlığı.
N:İstemiyorsun değil mi?
Ah.. Istememek? Ölüyorum hasretinden be kadın. Şuan karşımda olduğun için bile kaç şükür geçirdim içimden bir bilsen. Ama keşke yapabilsem. Icimi kemiriyor bu kararsızlık. Istiyorum! Ben seni istiyorum! Sana susuzum, açım sana! demek için nasıl deliriyorum bir bilsen. Olmuyor ama. Beni durduran bir şey var. Içim feryat figan bunları bağırırken ağzımdan dökülmüyor. Içimde beni yiyip bitiriyor. Ben şimdi nasıl anlatayım ki bunları sana. Izin vermiyor iste.
Simdi bu söyleyecegim igrenc sey icin özür dilerim nefesim. Eger bir gün eskisi gibi olursak ki olamayacağız, bu söylediğimi unutman icin canımı bile vermeye razı olacağım.
Gözyaşlarımı yutup, yabancı gibi baktım o yeşillerine.
T:İstemiyorum seni! Git. Durma daha fazla gözümün önünde!
Nefesin ağzından
Yaktı. Yüreğimi, kalbimi, cigerlerimi, tüm benliğimi yaktı. Nedendir bilmiyorum ama o içimdeki büyük hasret bitmiş, yerini soğuma duygusuna çevirmişti. Kalbimi dinlemek yerine mantığını dinlesem, onca yıl çektiğim hasretten bile pişman olacaktım.
Usulca oturduğum yerden kalktım. Çantamı ve fotografları aldım. Hiç bir şey söylemeden arkamı dönüp gidecekken aniden durdum. Içimdeki sözleri söylemezsem beni yer bitirirdi.
N:Eger bir gun eskisi gibi olursak ki olamayacağız, bu söylediğini unutmayacağım!
Arkama bile bakmadan biraz daha ilerledim ve tekrar durdum.
N:Bu arada unutma. Deniz benden de bir parça. Eğer bir şey olurda bir daha sizi... onu göremezsem, beni görme onda. Bana duyduğun nefretle bakma ona..
Yoluma devam ettim ve kapının önündeki arabaya çaresizce bindim.
Tahirin Ağzından.
Söylediğim şeyin canını nasıl yaktığını o yesil gözlerinde gördüm. Yakıp, yıkmıştım onu. Elimde olmadan, istemeden acıtmıştım. Keşke dönmek yerine yanıma yaklaşıp, bağırsaydı vursaydı. Yapmadi. O da canımı daha çok yakmayı seçti.
N:Eger bir gün eskisi gibi olursak ki olamayacağız, bu söylediğini unutmayacağım!
Söylediği şey yerle bir etmişti beni. Ama o daha da çok kanattı.
