Berraktan..
B:Asiye abla. Asiye abla..
Herkes içeride moralsiz oturmuş, sessizce duruken ben kapının arkasına geçmiş gizlice Asiye ablaya seslendim. Duyduklarımı acilen ona söylemem gerekiyordu. Asiye ablaya seslendiğimde bir tek onun duymasını isterken Asiye ablayla birlikte Büşra da duymuştu sesimi. Umursamadan tekrar fısıldadım kapı arkasından.
B:Acil gel..
Asiye abla sakince yerinden kalktı ve merakla bana bakarak yanıma geldi. Hemen kolundan tutup yatak odama götürdüm. Karşıma aldım ve konuşmaya başladım.
B:Asiye abla sana bir şey anlatmam gerekiyor.
A:Anlat Berrak dinliyrım. Ne bu haller. Biri mi korkutti?
B:Yo-yok. Biri korkutmadı, ama biri..
Tam olayları açıklayacakken içeri Büşra girdi.
Büş:Asiye abla Mustafa abi homurdanıyor. Seni çağırmamı söyledi acilmiş.
Asiye abla Büşranın yalanına inanmıştı. Ama ben inanmadım tabii ki. Asiye abla 'Bekle beni' diyip odadan çıktığında Büşra kapıyı kapatıp yanıma geldi.
Büş:Cansu ile ilgili değil mi?
B:Ne Cansusu Büşra. Ne alakası var?
Büş:Bana yalan söyleme Berrak! Cansunun konuşmasını duyduğunu biliyorum.Sen onu gizlice dinlerken bende senin arkandaydım çünkü. Olan biteni biliyorum.
B:Gerçekten mi! Kulaklarınla duydun yani dimi? Biliyorsun ne planlar yaptığını değil mi? Biliyorsun?!
Ben, bana inanmaları ihtimaliyle korkarken Büşranın bu söylediği içimi öyle rahatlatmıştı ki! Ama 'keşke' dediğim bir mesele vardı.
B:Büşra.. Ne olur bana ses kaydı aldığını söyle.
Büşra olumsuzca kafasını salladığında gülümsemem kaybolmuş, yüzüm düşmüştü.
B:Yapma bee!
Büş:O an ki şaşkınlıkla akıl edemedim ki. Ama ses kaydı olmadan da bu konuşmalarını kanıtlayabiliriz. Ama Asiye ablanın haberinin olmaması lazım. Hem bak herkes dışarıda. Bunu bugün halledemeyiz. Birazdan yüzükler takılacak, her şey normalmiş gibi davranacağız anlaştık mı? Cansunun tarafındaymışız, onların ilişkisini onaylıyormuşuz gibi yapacağız.
B:Asla böyle bir şey yapmam! Nefes benim kardeşim! İhanet etmiş olurum, kendimden iğrenirim. Asla !
Büş:Berrak! Katlanıcaz artık. Ama aklımda var bir şeyler. Güven bana. Ayrıca saçmalama. Ses kaydı almayacak kadar salak değilim.
_____________________________________________
Nefesten...
Herkes güle oynaya nişan törenine gelmişti. Tabi Davetlilerin %70i Cansu denilen iğrenç kadının arkadaşıydı. Ben hem mektubun hem Tahirin sözlerinin etkisindeyken bir de nişanına davetli olarak gelmiş, yüzüklerin takılmasını bekliyordum. Cansuyla her göz göze geldiğimizde onun o itici gülüşünü görmek midemi bulandırıyordu Ve benim için Gürkan dan zerre farkı yoktu iğrençlik konusunda.
Ben gözlerimi çekmiş bir süre parmaklarımla oynayıp oyalanırken alkış sesleriyle kafamı kaldırdım. Cansu Tahirin koluma girmiş bahçenin ortasındaki pastaya doğru geliyordu. Düğünden farksızdı resmen. Deniz bu olanları görse kim bilir ne çok üzülürdü.. Ama o şuan evde uyuyordu. Keşke bende onun yerinde olsaydım şuan. Gözlerim, bilincim kapalı olsaydı da hayatımdaki anılar arasına şu anı eklemeseydim. Cansunun yüzünde güller açmış, Tahirin yüzü donuktu. Pastanın önüne geldiler ve Cansunun tüm zoruyla Tahirle birlikte el ele tutuşup pastayı kestiler. Elleri birbirine değdiğinde yüreğime Özcanın demiri ısıtıp göğsüme bastırdığındaki acının ta kendisi düşmüştü. Sinir ve stresle yüzümü ovuşturdum. Derin bir Nefes aldım. Ben Tahirden gözümü bir an ayırmazken Tahir bana bir an olsun bile bakmadı.
