Tahir Kaleli (T)
Nefes Zorlu (N)
Berrak Öztaş (B)
Yangaz Fatih (Y.F)
Yangaz Murat (Y.M)
Mustafa Kaleli(M)
Asiye Kaleli (A)
-Nefes!
Babamın sesini duyduğumda her şeyin bittiğine inanmıştım. Pikap içinde Berrakla neredeyse 1 saat bekledik. Belli ki araba hareket ediyordu. Artık tamamen kaçmıştık. Birden bire araba aniden fren yaptı. Pikabı bir adam açtı. Fatihti.
Y.F:Abi bu Ne?! Diye bağırdı. Tahir de geldi. Korkuyorduk. Fark ettiğim tek şey Fatihin Berrağa bakışlarıydı. Gözlerini Berraktan çekmiyordu.
T:Misafirlerimiz yangaz.
Y.F:2 kadın. Bizim misafirimiz? Dedi imalı konuşarak.
T:Hooop laflarına dikkat et!
B:Ne diyorsun sen be! Ne zannettin sen bizi!?
N: Berrak sakin. Yanlış anladı galiba.
Y.F:Kusura bakma ya. Öyle demek istemedum.
T:Her neyse biraz daha pikab içinde beklerseniz iki büklüm kalacaksınız. İnin Hayde!
Tahir bana, Fatih de Berrağa elini uzattı. O andan sonra hayatımızın tamamen değişeceğini dördümüzde bilmiyorduk...
Pikaptan indik. Tahir Fatih önde, Berrakla ben de arkada Tahirin evine doğru ilerliyorduk. Fatih evin kapısını açtı ve bizi buyur etti. Berrakla birbirimize bakarak resmen "Ne yapıyoruz biz?" Dedik.
T:Korkmayın. Burası bizim evimiz evet ama siz burda kaldığınız sürece biz gelmeyiz. En azından sizin şu ev işini halledeme kadar.
Güven vermişti bana. Ben annem öldüğünden beri hiç kimseye güvenmemiştim. Bana ne iyilik yaparlarsa yapsın kimseye güvenmemek gerektiğini düşündüm hep. Ama şimdi Tahire sebepsizce güveniyordum. Içimde ona sonsuz güven vardı. Pişman da olmamıştım.
Fatih elindeki anahtarları bize uzattı.
Y.F:Buyur yenge. Anahtar sizde kalsun. Biz kalacak bir yer buluruz.
T,N,B:Yenge?!
F:Yani.. Adını bilmiyorum ya, ondan öyle dedim yenge.
T:Yangaz! Yenge falan değil. Delirtme beni!
N:E-evet! Yenge falan değilim.
B:Kapıda daha ne kadar bekleyeceğiz acaba? Bavullar falan var da..
T:Tamam siz geçin kapıyı da biz çıktıktan sonra kilitlersiniz.
N:Tamam.
Tahirle Fatih bavulları bizim almamıza izin vermeyerek içeri taşıdılar. Içeri geçtiğimizde ilk fırsatta..
N:Tahir bey...
T:Bey? Anlaştık diye hatırliyrım.. dedi gülümseyerek.
Bende gülümsedim.
N:Yani Tahir..
T:Şimdi oldi.
N:Fatih senin kardeşin mi? Arkadaşın mı?
T:Kardeşim. Ama sen onun kusuruna bakma. Onun ağzı biraz gevşektir.
Y.F: Abi! Çıkmaya niyetin yok mi?!
Konuşmaya dalmıştık. Fatih arkadan bağırınca kendimize gelip uzaklaştık.
T: E şey. Ben gideyim o zaman.
N:Hı hı..
Evden çıkmışlardı. Berrakla tek başımıza başka birinin evindeydik ve yadırgıyorduk. Ama buranın Tahirin evinin olduğunu bilmek rahatlatıyordu beni.
