BÖLÜME 2 ŞARKI BIRAKIYORUM ''SEZEN AKSU-BİR ÇOCUK SEVDİM' VEYA "ERDEM AKIN-İSİMSİZ TÜRKÜ"
TAVSİYEM ERDEM AKIN.
Bölüm sonuna kadar dinleyin lütfen.
Keyifli okumalar...
''Bu kaçıncı mektubum bilmiyorum. Daha kaç mektup yazacağım bilmiyorum. Kaç damla daha düşecek bu mektuba bilmiyorum. Ne zaman sana kavuşacağım bilmiyorum. Tek bildiğim şey yanımda sen yoksun.
Baba..
Yardım et..
Ben çocukluğumu unutuyorum baba. Yüzünü, gözlerini, kokunu unutuyorum yavaştan yavaştan. Unutmamam için yardım et baba. Ben, beni ben yapan seni unutmak istemiyorum baba. Kendini bana unutturma ne olur. Gel rüyalarıma. 4 yıl oldu ama şimdiye kadar hiç gelmedin. Hatırlıyor musun ben çocukken yemek yemediğimde ''beni ne kadar seviyorsan o kadar ye'' derdin. Biliyor musun şimdi o kadar çok yiyorum ki, kilo aldım.
Baba..
Ben seni çok seviyorum baba!
Çok özledim seni. Dolabımda ki kutuların hepsi mektuplarla dolu. Her gün masama oturup, yanımdasındır yazdıklarımı görüyorsundur diye bıkmadan usanmadan yazıyorum sana. Neden gelmiyorsun? Neden konuşmuyorsun benimle baba?! Ben seni unutursam, çocukluğumu da unuturum baba. Ne olur izin verme.
Keşke burada olsan. Senden sonra bize bıraktığın hediyeyi sevebilsen. Kardeşimizi sevebilsen. Benim annesiz kaldığım gibi o da babasız kaldı. Annem onu her kahvaltıya çağırdığında acıyla oturuyor sofraya. Sırf senin ismin evimizden silinmesin diye adını Tahir koydu annem. O da senin gibi.. Deli Tahir..
Kendimden çok ona üzülüyorum biliyor musun? Seni tanıyamaması onun hayatındaki, ona yapılan en büyük haksızlık çünkü. Benim kahramanımın, onun da kahramanı olsun isterdim. O da benim gibi güçlü, yıkılmaz hissederdi senin sayende. En önemlisi, benim sana her dediğimde içimi kelebeklerle dolduran kelimeyi söylerdi. Baba derdi sana..
Baba..
Kaçıncı kez söylüyorum bilmiyorum ama..
BEN SENİ ÇOK SEVİYORUM. UYUDUĞUMDA GEL! BEN HER GECEKİ GİBİ UYUYUP, RÜYAMA SENİN GELMENİ BEKLEYECEĞİM.''
KAHRAMANIMA...
Genç kız açık kumral saçlarını tek eline toplayıp mezar taşının mermerine eğildi. Küçük, narin bir öpücük bıraktı. Mermerin üstündeki ismi okşadı.
TAHİR KALELİ..
Topraktan bir avuç alıp burnuna getirdi, gözlerini kapattı ve toprağın kokusunu titrekçe en derinine çekti. O toprakta babasının kokusu vardı. Çocukluğunun kokusu, gülüşlerinin kokusu, kahramanının kokusu...
Toprağını eksiltmemek adına, aldığı toprağı geri döktü ve iki eliyle okşayıp mermeri bir süre izledi. Elindeki mektubu 4 senedir yaptığı gibi, mermerin altına sıkıştırdı.
Dizlerinden destek alarak çömeldiği yerden kalktı ve buruk bir gülümsemeyle babası onu izliyormuşçasına el salladı ona.
''Yarın görüşürüz babacım.''
