T:Git! Bir daha da gelme! Ne yüzün yüzüme değsin, ne de sesin sesime!
Ne demekti şimdi bu? Sevdiğim adam degildi bu. Deli Tahir Nefesine bunları söylemez. İstemeyerek de olsa söylemez ki. Nasıl bu denli değişebilir. Beni canı sayan adamdı o. Simdi o canı nasıl sökebilir ki kalbinden, yüreğinden? Hayır. Bu benim tanıdığım, sevdalandığım adam değil. Bu benim Tahirim değil! Canımın en dibine soktuğu bu hançer kurumayan gözlerime biraz daha yaş eklemişti. Diri diri canımı alsaydı keşke şuan. Keşke.. Ama bana bunu söylemeseydi. Vazgeçmişti benden. Ben 5 yıl boyunca onun hasretiyle orada yanıp kavrulurken meğer o benden vazgeçmiş. Aklım almıyor. Deli Tahir Nefesinden vazgeçmiş.
Ama ben de eğer Tahirin Nefesi olarak hayattaysam, vazgeçmem. VAZGEÇMEM.
Kararlıydım. Sevdiğim adamı 5 yıl boyunca beklemişken bırakıp gidemezdim bir daha. Içime en derin nefesimi çektim. Onun yüreğime soktuğu hançeri unutmaya çalışarak söze girdim.
N:5 yıl boyunca sesin sesime, yüzün yüzüme deymemişken.. Kokun kokuma karışmamışken, gözlerin gözlerime deymemişken hiç için yanmadı mı Tahir? Ben orda senden tek bir kelime duymak için canımı verircesine eziyet çekerken, sen gerçekten hiç düşmedin mi benim düştüğüm o boşluğa?
Bir adım öne atarak istemsizce bağırmaya başladım Tahirin yüzüne. Dişlerini sıkıyordu ağlamamak için farkındaydım. O an istemeyerek canımı yaktığını anladım.
N:Söylesene be adam! Biz o depoda ayrılırken Nefes benliğini bıraktı senin yanında, hiç mi hissetmedin! Canını, kızını bıraktı sana. Emanet bıraktı! Bu Nefes, kendi benliğini senin ellerine bıraktı! En iyi sen kollarsın, en iyi sen korur, sarıp sarmalarsın diye. Böyle mi korudun! Sen Nefesinin hatırasını böyle mi korudun! 5 yıl öncesine dön! 5 yıl! Sen benim sevdama hiç mi inanmadın be adam! Herşeyden kaçıp sana sığınmadım mı!? Seni yuvam bilmedim mi! Ben.. Ben sana taparken.. sen benim canına can olmuşken.. O canı sökebildiğimi nasıl düşünürsün.
Söylediklerim tüm dermanımı bitirmişti. Canım alınıyordu sanki. Ne güç kalmıştı bende ne Nefes. Dolan gözlerimiz birbirine kilitlenmişti.Dizlerimin üstüne bile güçlükle düşmüştüm. Gözlerim yerdeydi. Hafifçe kafami kaldırdığımda Tahirin korkakça yanıma gelmek istediğini, ama zorlandığını gördüm. Çaresizce bakıyordum yüzüne. Bir el uzatmasını, elimdeki yüreğimi tutmasını bekliyordum.
Tahirin Ağzından.
Hayır. Gidemem. El veremem ona. Söyleyin ona çeksin o yeşillerini gözlerimden! Yüreğimi parçalamasın bir kez daha. Yakmasın ciğerlerimi. Yüreğime saplamasın o yeşil gözlerini. Çaresiz bırakmasın beni. Gitsin. Beni şimdi bir kez daha bırakıp gitsin ki kaldığım yerden devam edeyim onu unutmaya. Gelmesin aklıma. Düşmesin yüregime bir kez daha. Ama.. Kendimi kandırıyorum. O zaten yüreğime düştüğü ilk günden beri orda ki.. Oradan hiç çıkmak bilmedi ki. Demir atti oraya. Parcalasam da, yaksam da, kül de etsem çıkmıyor ki oradan.
Bir yanım yapma Tahir, o hala senin Nefesin, senin karın, o hala sana can olan Nefes derken diğer yanım o depodaki günü getiriyor aklıma. Ama ya Nefes aynı Nefesse? Ya hala benim Nefesimse? Beynim karıncalanıyor. Aklım duruyor. Kıyamıyorum. Onun tek gözyaşı canımı söküyor yerinden. Paramparça ediyor. Biz nasıl geldik buralara. Nasıl.
Düşündüm. Mıhlandım olduğum yere. Çok düşündüm. Bu guvensizlik neden üstümde simdi diye cok düşündüm. Nefes O! Bana Nefes! Kızıma Nefes! Yalan soylemez ki. Nicin güvenemiyorum ki ona?
Gözyaşlarımı yutup derin bir nefes aldım. Onu kaldıramazdım olduğu yerden. Ama dayanamıyordum da onu öyle görmeye. Ona ben el uzatamam. Ama Deniz..
Denizin yanına eğilip kulağına fısıldadım.
T:O.. O üzülmüş galiba. Kaldırsana onu.. Elini uzat. Destek ol olur mu?
Deniz buruk bir şekilde yüzüme gülümsedi ve paytak paytak Nefese doğru yürüdü. Yanina gidip elini uzattı.
Nefes.. Ah Nefesim. Uzat elini ona. Ben gelemiyorum. Içim gidiyor ama uzanamıyorum sana. Benmişim gibi uzat elini.
