Chapter 66

674 57 23
                                    

***DJ's POV***

Dumiretso ako ng hospital sa Taguig pagkagaling ko ng Batangas. I'll deal with Tsiko later. Sana lang nakauwi talaga ito ng maayos.

I asked for Mom's room from the information desk.

Sumakay ako ng elevator dahil nasa 3rd floor pa raw ito.

I was checking the number of each room nang mabanga ko ang isang---

"Angel?"

She's holding a phone at muntikan na itong malaglag.

Bakit siya nandito?

"DaleJohn! Ginulat mo naman ako! Hayyy sa wakas naman naisipan mo ring dalawin si Mommy."

Ha? Diyata't nandito rin si Tita Lizzy? At dito rin dinala si Mom? Is it just a coincidence?

My heart is pounding big time now...

Nandito si Dad sa hospital... Sure ako doon... Pero nasaan siya ngayon?

"Come on ihahatid muna kita papunta sa room ni mommy pero I need to go out kasi may imi-meet lang ako saglit."

I was hesitant to go with her pero may gusto akong malaman.

"Lika na."

I followed her. Nasa pinakadulo ng floor na iyon daw ang room ni Tita Lizzy...

Mom's is on the same floor, too.

The anger is slowly building up inside me...

Why in the world it has to be like this?

Nakakagago lang. Sobrang nakakagago.

Iniwan na ako ni Angel nang tumapat kami sa pintuan ng sinabi niyang room.

I thought twice bago pumasok...... I didn't knock.

My world seemed to shatter into pieces nang napatunayan kong tama nga ang hinala ko.

He's here! My Dad is here... He's talking to her...

I clenched my fists.

Sabay silang napatingin sa pinto nang pumasok ako.

I can see her tears... and Dad was comforting her by holding her hand....

What a scene!

Parang ramdam ko ang sakit na maaring maramdaman ni Mom kung sakaling siya ang nakakita nito.

Kapwa sila nagulat at nabitawan ni Dad ang kamay niya.

"Son? What are you---?"

"So it's true...." puno ng panunumbat ang aking boses. Tila puputok ang mga ugat ko sa tindi ng nararamdaman ko ngayon.

"How could you, Dad?"

"Son.... It's not what you think----?"

"Alin ang mali kong naisip, Dad? Ha?..... Ang sama mo!!! Nandito si Mom di ba? Pinagsasabay mo pa talaga? Are you even thinking?!"

"DJ hindi mo ko naiintindihan..."

"No! This is enough... Don't... Just don't.... Wag na wag kang lalapit sa mommy ko... I swear... I could do something... Just don't dare to even try..."

Bumalong na ang luha sa mga mata ko.... Hindi ko na mapigilan.

Fu*k!

He's trying to say something pero hindi ko na kinaya... I left the room...

Nanlalabo ang mga mata kong hinanap ang room ni Mom.... I found it... sa kabilang dulo lang.

What the heck?

I entered the room. Tita Pat, Tita Lau and cuz Laurent are here... busy chit chatting with Mom.

They didn't notice me yet kaya napahid ko pa ang luha ko... I tried to calm myself and act normally.

"Hey! You're here!" I exclaimed. But deep within me gusto ko ng magwala sa galit.

"Oh DJ! I miss you!" si Tita Lau na agad lumapit at humalik sa akin.

"Cuz! Where have you been?" si Laurent.

"Hi Auntie Lau! Hi bro! Good to see you both.... Ahm... may pinuntahan lang ako, cuz."

"Nak? Love?" si Mom na nakahiga sa hospital bed. May benda pa rin ang kanyang ulo at may nakakabit na dextrose sa isang kamay.

I suddenly remember the situation I've been to minutes ago...

Bigla kong tinakbo ang kinaroroonan ni Mom at niyakap ko siya nang mahigpit...

I can't help but cry... Sa galit... Sa awa... Sa lungkot...

"Love? Bakit?" naramdaman agad ito ni Mom.

Umiling lang ako pero patuloy lang akong lumuha habang nakayakap sa kanya.

My Mom... the kindest and the most understanding woman I've known... pero nagawa siyang lokohin...

"I love you, Mom... Tandaan mo po. I'm always right here for you... No matter what happen... I'm not gonna break your heart... I'm not gonna leave you... Not ever.... I love you so much, Mom..."

"Naku, itong baby ko... Syempre alam ko na iyan... I love you more..." sabay ngiti nito at hinalikan niya ako sa ulo.

"Oh! DJ is the sweetest!" si Tita Lau ulit.

"Naku, namiss niya lang iyan si mommy niya..." si Tita Pat.

How could I tell them? How could I tell her?

"Uy dong! Bilin ng doktor, bawal ma-stress ang nanay mo ha..." patuloy ni Tita Pat.

I looked at her face. She's smiling... but her eyes are sad...

Parang dinamba ang dibdib ko. I couldn't do anything anymore but to hold her hand...

Hintayin ko na lang muna siyang maging okay bago ko sabihin ang lahat... She deserves to know the truth... but not now...

"Bro..."

Napatingin ako kay cuz.

"We're leaving tomorrow. We're gonna visit Lolo and Mamita in Germany." he smiled but he seems to be sad, too?

"Oh nice! Send my kisses then to her and Lolo. I miss them."

"Sure... But I'm gonna miss you, bro... and... Cheska."

Bigla kong naalala si Tsiko.

"I talked to her a while ago..."

"Huh? Saan? Saan mo siya nakausap? Kanina lang?"

"Yeah. I went to her house... I bid goodbye to her."

Somehow I felt relief knowing that she was able to get home safely.

"I'm gonna miss her. Take care of her for me, bro." tila malungkot na bangit ni cuz.

"You don't need to tell me... I will take care of her... not for you though.... 'coz SHE'S MINE." tinignan ko ang reaksiyon niya. Gusto kong ipaalam sa kanya na akin lang si Tsiko.

Napatango na lang siya.

"I know...."

But Mom's, Auntie Lau's and Tita Pat's reactions were different.

Napanganga silang tatlo.

"Nak? Kayo na?"

"Whoah! Really? You have a girlfriend now?"

"Naku! Naku naman DJ... Ang lupit mo rin!"

I chose not to answer.

"Please... Don't hurt her... Wag mo siyang lolokohin..." si cuz.

"I won't... Hindi ko siya lolokohin... WALA DAPAT SA LAHI NATIN ANG MANLOLOKO.."

I put emphasis on the last sentence... which made my mom and Tita Pat gave me a questioning look.

Siya namang pagpasok sa pinto....

ni Dad.

My Blue Eyed Bestfriend(MAYWARD continues...)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon