My Blue Eyed Bestfriend(MAYWARD continues...)

Chapter 87

***Laurent's POV***

Ini-expect ko na ang gagawin ni cuz kanina. Mula nang dumating ako dito sa bahay nila ay alam ko ng hindi pa sila nagkaka-usap ng maayos ni Cheska.

I feel sad for Cheska. She doesn't deserve the loneliness she's feeling right now.

I know na umasa siya na babalikan siya ni DJ after nitong matapos ang studies sa Germany.... But uncontrollable things happened.

I witnessed her misery sa pagtitikis kay cuz na hindi makipag-communicate para lang makapag-focus ito sa pag-aaral.

I was there to comfort her during those times pero she let me realized na kahit kailan ay walang makakapantay kay cuz sa puso niya.... not even me.

I'm bit by bit accepting my fate... Kahit anong gawin ko, Cheska will never love me like the way she does for DJ.

Dinaan ko na lang sa pag-inom ngayon ng alak ang nararamdaman ko.

Halo-halong emosyon. Masaya dahil sa wakas ay nagka-tipon tipon din ang buong pamilya... Malungkot, para sa kanya dahil alam kong nasasaktan siya ngayon... pero ako ang mas nasasaktan para sa kanya.

If only I could take those pain away gagawin ko... ayoko siyang nakikitang nadudurog...

I love her so much.

I went to the kitchen to get some ice dahil paubos na ito,

I never expected what I would be witnessing in the kitchen island...

Nag-uusap ang pinsan kong si Marla at si.... Tiffany?

Are they close? Akala ko ba ayaw ni cuz kay Tiffany para kay DJ?

I was almost near them nang marinig ko ang sinabi ni Marla.

"They're not just bestfriends... They're more than that. My cousin loves her so much... He would give up everything just for her..."

Nakita ko pa ang reaksiyon ni Tiffany na napa-awang ang mga labi sa pagkabigla.

"It's so hard to compete with bestfriends you know... especially that they both have the same feelings for each other.... they just don't want to show it because they're afraid of losing the friendship they built..."

"But... I'm his girl. I'm different from her."

"Yeah, I know. You're entirely different. But are you not afraid that you might lose him, now that they have probably reconciled with each other?"

"Why are you saying all these things to me?"

"I just want you to prepare yourself for anything that can happen... I know my cousin better than you do... I know how much he loves Ate Cheska."

Nakita kong nagtakip ng mukha si Tiffany, alam kong umiiyak na ito.

That's my queue to interrupt them.

"Cuz, what's happening?"

"Hi cuz! Wala naman. Pina-paalalahanan ko lang naman siya bilang isang mabuting kaibigan."

"Marla."

"I know. I know. Ako na si maldita. Pero balang araw mari-realize din ng babaeng ito ang mga sinabi ko... Sige diyan na kayo..."

I could smell the liquor from her mouth.

Kaya naman pala ang lakas ng loob nito...

Iniwan niya si Tiffany na mag-isang umiiyak sa kitchen island.

"Are you alright?"

Tumango lang siya.

"Did you hear those? Are they true? Does my boyfriend has feelings for her bestfriend?"

I did not answer her. Yumuko na lang ako.

Lalo lang 'tong umiyak.

I hold her hand. Naawa din naman ako sa kanya.

Pero siya ang dahilan ng pagdurusa ngayon ng mahal ko. I'm caught in between comforting and hating this lady. Pero wala din naman itong kasalanan. Tulad ko ay nagmahal lang din siya. At nakikita ko na ang darating niyang kabiguan.,,

Coz I know my cuz.., totoo lahat ng mga sinabi ni Marla.

"I'm sorry." tangi kong nasabi sa kanya.

Hindi ko inasahan na lalapitan niya ako at yayakapin. I know she needs comfort. I know she needs a friend.

Dala na rin siguro ng espiritu ng alak, naikwento ko at nasabi ko sa kanya ang sarili kong sitwasyon. Baka sakaling gumaan ang pakiramdam niya.

Of course nagulat siya.

"She's so lucky, then." ang tanging nasabi niya.

"No... She lived a miserable life before and she's still living with that for the past years... Cheska doesn't deserve her situation... She deserves to be happy... Well everyone of us do..."

"I love DJ. I love him so much. He's always by my side whenever I feel lonely. He saved me from misery during my breakup with my previous boyfriend.... I don't know... But I want him... I'll fight for him." at tinignan niya ako ng seryoso.

Naiintindihan ko ang nararamdaman niya.

Kahit naman anong mangyari. There will be someone na masasaktan... and I know I'm one of those.

Iniwan ko na siya sa kusina at bumalik na para maka-jam naman sina Uncle Edward at Tito Marco na ngayon ay tipong seryoso ang pinag-uusapan.

***DJ's POV***

I went to my room pagkatapos naming mag-usap ni Tito Marco. I can't find Tiffany from the crowd. Baka nakatulog na ito. Bigla naman akong nag-alala sa kanya. Di ko siya masyadong nabigyan ng pansin.

I took Tsiko's gift and brought it with me sa kwarto.

Ano nga ba itong regalong sinasabi niya?

Binuksan ko ang malaking rectagular shaped box na iyon.

I felt my heart rapidly beat nang makita ko na sa wakas ang laman nito.

At tuluyan ng naglaglagan ang mga luha ko.

It's real.

She really loves me...

Not just as bestfriend... dahil di niya magagawa ang bagay na ito kung hindi.

Like what my Mom did for my Dad...

Tsiko painted my image... I know it's because of love... She made it out of love.

I smiled.

Dali-dali akong lumabas ng terasa.

I'm not sure if she's still awake pero nakabukas pa rin ang ilaw sa kwarto niya.

I dialed her number on my phone. Sana ito pa rin ang number niya....

Nag-ring ang phone niya.

Ngunit pinatay lang nito ang tawag.

I dialed it again at lagi lang niyang pinapatay.

It took like more than 10 times bago niya sinagot ito.

"What do you want?!" pasigaw na sagot nito na halos ikabingi ko.

"I---- I ---- I still love you Tsiko... I really do. Walang nagbago.... And now I know that you've been loving me... You're feeling the same.... Damn!"

Naririnig kong humihikbi na siya sa kabilang linya.

"Don't complicate things now, Dale. Mas lalo lang akong nasasaktan. Bumalik ka na sa kanya. She doesn't deserve to be hurt either.... Bukas... I'll book a ticket back to California... Para di ka na mahirapan... Isipin na lang natin na di ito nangyari.... Just be happy... Para sa akin.... Maging happy ka... Don't think about me... I can handle myself... Ilang pagsubok na ang pinagdaanan ko... Sisiw na lang ito.... Goodbye Dale... I---I love you."

At bigla niya nang pinutol ang tawag.

I tried calling her again pero pinatay niya na ang mismong phone.

Shit!

"Tsikooooooo!!!"

Di ko mapigilang mapasigaw.

I don't know what to feel anymore.