ANON (Bir Varmışım Bir Yokmuşum)

BÖLÜM 33🎈KONUŞTUK🎈

" Aman ne güzel, kilitli mi kaldık yani ? " dedim kendimi tutamayarak bir kez daha. İnanamıyordum, burada tıkılı kalmıştık. Hiç kimseye bir şey çaktırmamak için direnen ben içinden dualar ederken şu an tek edebileceğim dua buradan bizi çıkarmalarıydı.

" Sakin ol. " dedi Efgan elindeki kapının kolunu evirip çevirirken. " Çıkarız şimdi. "

" Sen de bayağı güçlüymüşsün herhalde. " dedim ona doğru dönerek. " Kapının kolu elinde kaldığına göre. "

" Ya sorma, ne güçlüyüm ben. " dedi dalga geçer gibi. " Giray 'ı arasam iyi olacak. Çilingir falan çağırsın. "

" Herkes öğrensin yani burada olduğumuzu. " dedim ona bakmaya devam ederken. Cebindeki telefonu çıkarmaya çalışırken o da bana baktı. Bu nasıl bir talihsizlikti ya ? Geldiğim günden beridir onunla ya bir yerlerde uyuklayıp kalıyordum ya da bir yerde sıkışıp kalıyordum. Bu neydi böyle?

" Ablam ve Giray, " dedi sakinlikle. " Onlardan başka kimse yok. "

" Önemli olan da onlar ya zaten. " dedim o telefonuyla uğraşırken. " Ne diyeceğiz, nasıl bir açıklama yapacaksın ablana ? " dedim kendime engel olamayarak. Elif beni biliyordu, onun için geldiğimi, onunla ilgilendiğimi, derdimi biliyordu. Ama böyle bir konumda pozisyonda ve yerde yakalanmak benim açıklama yapabileceğim bir durum değildi. Her ne kadar beni anlayacağını düşünsemde bu garip kaçmaz mıydı? Sözde arkadaşımın kardeşiyle banyoda kilitli kaldım. Hey durun daha vahim bir şey daha var, bu banyo Giray 'ın evindeki banyo. Hani şu misafir geldiğimiz evin banyosu.

" Çektim konuştum desem ? " dedi tek kaşını kaldırarak.

" Komik değil. " dedim kollarımı birbirine geçirerek. " Hem de hiç komik değil. "

" Alo Giray. " dedi beni duymazdan gelerek. Kendi kendime içten içe kendimi kemirirken onun için önemli bir durumda değilmişiz gibi geliyordu. Kapının arkasından gelen sesle gerilmiş olan bedenim iyice gerildi.

" Efgan ? Orada mısın? " Elif 'in sesini duymamla Efganla göz göze geldim. Keşke hiç onu dinleyip de buraya gelmeseydim. Ne açıklama yapacaktı ki ablasına ? Merakla bekliyordum. Acaba ben bir yere saklansaydım da Efgan 'ı kurtardıklarında mı ortaya çıkıverseydim ?

" Buradayım, Giray çilingir çağırdı mı ? "

Efgan kapının arkasına doğru ilerlemiş ablasıyla konuşuyorken ben kendi iç sesimle cebelleşiyordum. Elif 'e bunu nasıl açıklardım? Yani herşeyi ona anlatıyordum. Akşam beraber kaldığımızda burada konuştuklarımızı da anlatacaktım tabiki de ama bu iyi olmamıştı. Kimse bilmeden konuşmamız en iyisiyken, onlara yakalanmış gibi olmuştu. Ve bir de bunun üzerine kapının kilitli olması beni deli edecekti.

" Çağırdı, gelir birazdan. Sen iyi misin ? "

" İyiyim, iyiyiz. " dedi Efgan bana doğru dönerek. Gözlerim olabildiğince açıldı. Burada olduğumu mu ima etmişti hemencecik ? " Giray, orada mısın? "

" Buradayım. "

" Kapını biraz kırmış olabilirim dostum. " dedi Efgan yüzünü buruşturarak. " Elimde kaldı kolu. "

" Bu kadar güçlü olduğunu hiç düşünmemiştim, kaybetmemişsin antremanlardaki aktifliğini. " dedi Giray gülerek. Beni burada onunla gördüğünde de gülebilecek miydi acaba ? Hele ki onun bana söylediklerini Efgan 'a söylediğimi öğrenirse nasıl tepki verecekti ?

" Aynen, sanki daha da kuvvetlenmiş gibiyim. "

" Hadi lan ordan. " dedi Giray. " Gösteriş yapacağın kimse yok burada, boş yapmayı kes. "