ANON (Bir Varmışım Bir Yokmuşum)

BÖLÜM 28🎈SENSİN🎈

Durdur zamanı çünkü ben kalmak istiyorum hep bu anda.

Kolların sarsın bedenimi ama sen bilme nasıl hissettiğimi hatta bende bilmeyeyim. Eğer bilirsem büyü bozulur, sem ve ben var olmadan yok oluruz. Biliyorum bir başkasına değmiş ellerin onlar. Başka bedenlerde gezinmiş ve şu anda beni düşmekten kurtaran ellerin. Herkesi kurtarır mısın? Eğer yapıyorsan yapma. Ben kapıldım gidiyorum o küçük hayal gemimde sen herkese böyle isen ben gemimde ter dönmez miyim ?

Başkasının bedeninde gezinmiş ellerin sardı bugün beni. Öyle bir sardı ki sanki herşey kurgudan ibaretti. Gerçek olamayacak kadar değişik hissetmiştim ama gerçekti. Ilk defa gerçekti. Yakındık, dip dibeydik. Ben sana hiç yaklaşmış mıydım bu kadar? Ama ne oluyor biliyor musun ? Hani diyordum ya sen başkalarına gittiğinde bende bir değişim olmuyor, arkadaşımsın mutluysan mutluyum. Bunların bugün ilk defa beni acıttığına şahit oldum. Sanki üzerime bir ağırlık oturmuş gibi hissettim ve ilk defa ne yapacağımı kestiremedim. Sen gidip arkandan kapıyı kapattığımda seni durdurmak istedim ama bir neden bulamadım. Aslında itiraf edecektim herşeyi, kurgumu, oyunumu. Ama bunu yapacak cesareti kendimde bulamamıştım.

Gözleri gözlerimi delip geçecek gibiyken bulunduğumuz durumun komikliğini içerisinde gidip geliyordum. Giray ayağına çelme takmıştı ve bu da yetmiyormuş gibi yardımıma o koşmuştu. Giray 'ın bunu neden yaptığını düşünerek kendimi delirtmek yerine kollarında fazla kaldığımı hissettiğim kişiden hızlıca ayrılarak herhangi bir şey demeden Elif 'in yanına oturdum. Gözlerimi o hariç her yerde gezdiriyor inatla ona bakmıyordum.

Gelmişti, işini halledip mi gelmişti ?

Değmiş miydi yani o eller tekrardan ? Acıyordu. Bunları düşündükçe bir yerim acıyordu. Hatta birkaç yerim vardı ağrıyan. " Efgan ? " dedi Elif onu yeni fark etmiş gibi bağırarak konuşurken. Müzik değişmiş hareketliden hareketsize geçişteki o çizgiye giriş yapmıştı. " Senin ne işin var burada ? "

Giray 'ın yanına oturarak ablasına çevirdiği gözleri sıklıkla beni buluyordu. " Yanınıza geldim işte, gelmese miydim ? " diye sordu bana dönen gözleriyle yakalanarak gözlerimi onun yanındakine çevirdim. Yüzünde bir şey mi vardı? Neden bu çocuk bana kısık gözlerle bakıyordu? Ve asıl önemli soru biraz önce neden bana çelme takmıştı? Bunu bilerek mi yapmıştı yoksa bilinçsiz mi bilmiyordum diyemezdim. Tamamen bilinçliydi, yapmadan bana göz kırpmıştı. Eğer bunu yapmasa onu suçlamazdım ama bu benim elimde olan tek ipucuydu.

" Nerdeydin sen ? " dedi kaşlarını çatarak.

" Aynen Efgan neredeydin, aradım açmadın. " diyen Giray bana bakmaya devam ediyordu. Hemde gözlerimin içini okumak istiyor gibi.

" Pelin. " dediğinde yutkunarak gözlerimi ona çevirdim. Duygusuz görünmeye çalışsam da durumun hiç de öyle olmadığı açıkça belli oluyordu. İçi kan ağlarken gülebilir miydi insan ? Sanırım bunu ben başarabilirdim, yapmalıydım. " Onun yanındaydım. "

" Güzel. " dedi Elif tiksinir gibi. " Konuşmussunuzdur siz şimdi. Ne oldu geri mi beraber olduğunuzu duyuracaksın yoksa ? " dediğinde gözlerimi ondan çekerek kalabalık grubun olduğu masaya çevirdim. Onlara baktığım falan yoktu. Sadece bakıyormuş gibi yapıyordum. Sanki burayla ilgilenmiyor gini progil çizmeye çalışırken kulağımın burada olmasını nasıl açıklardık?

" Aslında öyle olmadı. Bize bir umut yok abla biliyorsun. "

" Biliyorum sanıyordum diyelim. " dedi Elif araya girerek. " Bu gece onun yanına gideceğini tahmin dahi edemezdim. "

" Mesaj atmış. " dedi söylemekle söylememek arasında kalmış gibi sıkıntılı yüz ifadesini izledim bir süre. " Tuhaf şeyler yazmış. "