ANON (Bir Varmışım Bir Yokmuşum)

BÖLÜM 10🎈TATİL🎈

Tabiat ana kurgusunda gökkuşaklarını vurdurup dizinin dibine getirirken, zamanın varla yok arası saniyeleri başından savarcasına kahkahalarını belli etmekten çekinmiyordu. Ardı arkası kesmeye niyeti olmayan yağmur, toprağa iri damlalarını ok gibi fırlatıyor toprağın hazırlıksız kalmasını sağlıyordu. Zaman durmuş, insanlar kudurmuştu. Zaman geçmeye devam etse, insanlara ne olurdu ?

Toprağa basan ayaklarım adımını geriye sıçratıyor, sürekli memnunsuzluğunu dile getiriyordu. Dili yoktu belki ama onlarda bir şekilde anlaşıyordu kendileriyle. Yağmurdan ıslanan toprak çamurlara bürünmüş kendini yeryüzünden gizliyordu. Onun gizlenme yöntemi bazen hoşuma gitse de şu an bütün her yerim battığı için şimdilik pek de sevememiştim.

Yağmur, yağıyordu.

Ama şu an her zaman olduğu gibi yine kesilmişti. Sanırım bunun neden olduğunu hiç anlayamayacaktım. Yağmur neden bana bunu yapıyordu sorusunu kendime çok kez sormuş bir cevap alamamıştım. Sorunun cevabını bilen yoktu, olmayacaktı da. Yağmur dile gelip konuşmadıkça ben, beni tatmin eden bir cevap alamayacaktım.

' Yağmur yağdı, ama ben yine ıslanamadım. '

Mesajı gönderdikten bes dakika sonra mesaj gelmişti.

' Sjssjsjsjsjsj, ıslanmak sana yasak...'

' Sanırım..'

Bunun bir açıklaması olsaydı eğer rahatça nefes alabilecektim. Ama yoktu işte, açıklaması falan yoktu.

' Sen ne yaptın ? Yazlığa geldiniz mi ? '

Tatile gidiyordu sonunda. Hem de kuzenleriyle. Bunu dün konuşmuştuk, hatta bana sesli mesaj atmıştı. Sesini duymuştum. Sesi kendinden güzeldi. Yani ben oldukça beğenmiştim. Sesinin tınısı oldukça hoşuma gitmişti ve ona mesaj yerine sesli mesaj atabileceği teklifini sunmuştum. Ama her zaman yapamazdı, yalnız olduğunda atabileceğini belirtmişti.

' Evet, yazlıktayız. '

' Hmm, ne güzel. '

' Evet, kalabalıktan uzaklaşmak iyi geldi. '

' Kaç kişisiniz ki ? Yani kimler geldi ? '

' Teyzem var, ablam, kuzenlerim öyle işte..'

' Hmm kuzenlerin erkek mi ? '

' Yok ya bir tanesi erkek o da küçük daha, hepsi kız. '

Bir kaç defa okuduğum mesaj gecenin bir yarısında yataktan kalkmama sebep oldu. Nedem gitmişti ki ? Kızlarla vakit geçirmeye mi ? Kuzenleri hep kızsa bu çocuk hep onlarla mı yaşamıştı bu yaşına kadar ? Hem.. hem neden erkek kuzeni yoktu ?

' O zaman gitmeseydin ya... ne işin var kızlarla? '

' Fazla kalmam zaten, evde sıkılmıştım...'

Sıkıl, evde öylece sıkıl. Sen hep sıkıl.

' Sen erkek kuzeninle takıl. En iyisi odur ya en iyisi...'

' Sjsjsjssj, o daha küçük ve pek anlaştığımız söylenemez. Diğerleriyle anlaşıyoruz ya sıkıntı yok..'

Bütün sıkıntı da bu ya ! diyecektim ama diyemedim. Bu sadece kendime söylediğim şey olmuştu. Kimseye söyleyemeyip içimde sakladığım o şey işte bu cümleydi. Sıkıntı buydu, sıkıntı büyüktü.

Durum vahim...

' Aman ne güzel...'

' Evet.. '