ANON (Bir Varmışım Bir Yokmuşum)

BÖLÜM 37🎈BEKLEYENİN VAR MI 🎈

Yağmurun yağdığı her yerde yaşayabilirim, sevgilim ama sen bunu bilmemelisin.

Hayat bazen o kadar şaşırtıcıydı ki, bazen öyle yollar çiziyordu ki, bazen öyle soğuk davranıyor bazense soğuk ayazları dibine kadqr yaşatıyor hatta yaşatmak için elinden geleni yapıyordu. Şu sıralar şaşırmak mı korkmak mı belirsiz duygular taşıyordum bedenimde. O vardı ben vardım. Hatta biz birlikte vardık. Burada onun evinde. Mesajla değil artık kendisiyle yüz yüze konuşabiliyor, onu görebiliyordum. İstediğim zaman onu görebilmek ne kadar güzel bir duyguydu öyle. Bu his tadını hiç bilmediğiniz bir şeyi keşfetmeye benziyordu. Öyle bir şeydi ki bu, sağı solu, çıkar yolu yoktu. Bilemezdiniz, hayat size neler neler gösterirdi. Hangimiz bilebilirdik ki ? Bu bir bilinmezlikti, ancak yaşayarak görebilir içindeki rolümüzü alabilirdik. Ben senaryolarımı kendim yazmayı tercih etmiştim, peki ya sonu ? Onu hiç düşünebilmiş miydim ? Bu soru cevapsız kalsa daha iyi olurdu.

Beni çağırıyordu, hemde odasına ve yine hemde bu saatte. Özür dilemişti niyeydi ki şimdi bu konuşma?

" Gidecek misin ? " sorusuyla Elif 'e dönen başım düşüncelerimin içindeki çuvala batmış, çıkacak yol bulamamıştı.

" Gitmeli miyim ? " dedim soruyu bu kez ben ona yönelterek. Bir yola adım atarken cesaretinizi hiç yitirmeyeceğinizi bilerek başlamalıydınız. Benim cesaretim yoktu, bir sefer gelmişti. Bir cesaretle gelip, bulmuştum. Kafama koyduğumu yapmıştım ama nafile. Şimdi bende eser kalmayan o cesareti arıyor, eğer kalmışsa parçalarını birleştirmeye çalışıyordum. Var mıydı? Kalmış mıydı geriye küçücük de olsa bir kırıntı cesaret parçası ?

" Bugün olanlardan sonra açıkçası hiç beklemiyordum seni çağırmasını. " dedi kendi fikirlerini benimle paylaşan Elif. Açıkçası bunu bende beklemiyordum ama olan olmuştu ve şu an beni bekliyordu. Çabuk düşünmeli, olabildiğince hızlı karar vermeliydim.

" Bende, bitti sanmıştım. "

" Ama hiç bitmemiş. Aslında bence hiç başlamamış da. "

" Nasıl yani ? " dedim ona dikkatle bakmaya başlarken. Ne demek istiyordu? Başlamayan neydi?

" Efgan başlamadı, bak kardeşimi tanırım. Ablasıyım sonuçta ama Efgan da bir şeyler var. Benim bile yerine oturtamadığım, bilemediğim bir şeyler var. Senden hala şüphe etmesi gibi bir olay da olabilir bu, belki daha farklı bir şeydir ve hiç seninle alakalı bile değildir. Ama bir şeyler var. " Bence her iki şıkda mantıklı geliyordu kulağa ama onun hangi şık da daha fazla etkilendiğini bilemezdim. İlk şık olduğunu pek düşünemiyordum. Neden bilmiyordum ama içimden bir ses bu konun benimle alakalı olmadığını söylüyordu. O kızla, Pelinle alakalı olabilir miydi? Eski sevgilisiyle ?

" Ama bunun başlamamakla ne alakası var ? "

" Çok alakası var da şu an o alakaları şey etmekle uğraşmak yerine sen gitsende Efgan 'ı bekletmezsen mi acaba ? "

" Ne yani gideyim mi ? "

" Gitmeyecek miydin ? "

" Gidecek miydim ? "

" Gitmemeyi mi düşünüyordun? "

" Ne yani gitmeyi düşündüğümü mü düşünmüştün ? "

" Valla varya ağzına bir tane çarpacağım, kızım sen beni de geçtin ya. Az bi sus, sus da git kardeşim ne diyormuş ne istiyormuş öğren de gel. Ben merak ettim, sen bir gidemedin. Hiç merak etmiyor musun ? "

" Ediyorum. "

" O zaman ne bekliyorsun ? " dedi gözlerini devirerek. Yatağa uzanarak bana eliyle gitmem için işaret yaptı. " Hadi. "