ANON (Bir Varmışım Bir Yokmuşum)

7 🎈SHREK SURATLI🎈

Her şeyle yüzleşmek gerekiyordu bu hayatta. Hayattı bu sonuçta, bugün şaşırır yarın o şaşırdığımız şeyin normal olduğu kanaatine  varırdık. Ben ilk defa kendimle yüzleşmiştim. O bir hayal ürünüydü. Bu cümleyi söyleyebilmek onu unutmaktan daha zordu benim için. Ama yapacağım bir şey de yoktu. Rüyalarımda kalıp yaşayamazdım ya.

Dün gece rüyalardayaşayanbiradamdan gelen mesajı okumuştum ama herhangi bir cevap yazacak kadar kendimi iyi hissetmediğim için görüldü atmıştım. Onun cümlelerinde bir şey sezmiştim aslında. O birinden gitmişti. Hem de oldukça fena bir şekilde gitmişti. Olayı bilmesem de bunu hissetmemek mümkün değildi. Hayatından çıktığı kişinin ilk başlar ölen birisi olduğunu düşünmüştüm ama durum öyle bir şey değildi. Gerçi bunlarda sadece sezgilerimdem ibaret olan bir durumdu. Gerçek sebebini ya da olayı onunla konuşmadığım sürece bilemezdim.

Rüyalardayaşayanbiradamda keşfettiğim ikinci bir şey ise sürekli cümlelerinde şarkılardan bahsetmesiydi. Bu bir nevi bizi anlatan şarkılarda yaşadığımız anlamına mı geliyordu diye düşünmeye itiyordu beni. Onunla uzun zaman boyunca konuşmaya niyetim yoktu açıkçası ki zaten uygulamayı silsem bir daha onu görecek bir yerim de olmazdı. Ama ona bir söz vermiştim. Onunla birlikte şarkı söyleyip sözümü tutacak ve ortadan kaybolacaktım. Bir kez de benim ortadan kaybolmuş olmam sorun teşkil etmezdi değil mi? Biriyle konuştuğumda hep rüyamda onunla da konuşmuş olmam aklıma geliyordu. Onunla da böyle başlamamış mıydı? Hep bu fikri hatırlıyor ve sonra kendime bu sefer kapılan tarafın ben olmayacağına dair sözler verip duruyordum. Bu yüzden de bir daha telefondan gelen herhangi bir mesaja da cevap vermeyi düşünmüyordum. 

Hoca derse devam ederken kafamı yaslamak için yanağıma koyduğum elimi yerinden çekerek şarkı uygulamasına girdim. Uygulamaya güncelleme geldiği için sabah girememiştim. Ona görüldü attığım için biraz suçlu hissediyordum. Ona bağlanmadan şarkı söylemeyi teklif edip en kısa sürede tüymeyi istiyordum bu işten. Uygulama güncellendikten sonra açıldığında bir bildirimimin olduğunu fark ettim. Profil kısmının yan tarafına yeni bir daire gelmişti. Ne işe yaradığına bakmak için tıkladığımda ise herkesin karışık olarak yazdığı cümleleri gördüm.

Sonra onun bir cümlesini gördüğümde hocaya kısa bir bakış atıp yazdığını okumaya başladım.

Rüyalardayaşayanbiradam
Benim yalnızlığım insanlarla dolu.

Yazdığı cümleyi belki de üç defa okudum. Anlamamış değildim ama anlamlandıramıyordum. Kimeydi bu yazdıkları? Kim için içi yanıyordu ki ? Belliydi bir acısı vardı.

İlk cümleni arkadaşlarınla paylaş butonu karşıma çıktığında ise anlık gelen bir cesaretle onun yazdığı cümlenin üzerine tıklayarak yorum yapmak istedim. Bu cümlenin gerçek sahibinin adını yazmak belki de bir konuşma ortamı oluşturabilirdi bize. Dün gece yazdıklarına yazacak bir şey bulamadığıma göre bu yerden ilerlemek şu an için en mantıklı seçenek değil miydi ?

İçimdebirsen
Franz Kafka 'dan alıntılar...

Gönderdiğim yoruma baktığımda alnıma sertçe çarptım. Ne yani bu yoldan bana cevap yazması gerektiğini falan mı düşünüyordum ben ? Niye yazsındı ki ? Hele ki böyle bir şeye. Alnıma o kadar sert vurmuş olmalıydım ki yan tarafımdaki çocuk bana doğru döndü. Elimdeki telefonu sıranın altına gizleyerek hocayı dinliyormuş gibi durma pozisyonuma geçtim. Dinlediğim falan yoktu. Aslında buraya gelmiş olmam başlı başına saçmaydı ama aileme laf anlatamıyordum. İstediklerinin olması için geliyordum bir nevi.

Zil sesini duymakla birlikte hemen ayaklandım. Eşyalarımı zaten hiç çıkarmamış olduğum için toplamama gerek de yoktu. Çantamı koluma takarak sınıftan ilk olarak çıkış yaptığımda merdivenleri inerken bir şeyin eksik olduğunu fark etmemle tekrar merdivenleri çıkmaya başladım. Telefonumu sıranın altında unutmuştum. Bu nasıl bir unutkanlıktı ?