ANON (Bir Varmışım Bir Yokmuşum)

BÖLÜM 6 🎈İLERİ🎈

Ölümcül bir hastalık gibi vücuduma yapışan bağımlılık hissi gün geçtikçe kendini daha fazla göstermeye devam ediyordu. Mesajlaşlar yetmiyor, konuşmalar sanki daha fazla olması gerekiyor gibi geliyordu. Durum benim için böyleyken onun için nasıldı bilmiyordum. Telefonla çok uğraşan biri değildim. Bu uygulamayı indirdiğim günden beri oldukça ilgilenen biri olmuştum telefonla. Sürekli internetimi açık tutuyor, mesaj gelip gelmediğini kontrol ediyordum. Yine o günlerden birindeydim. Gece daha aktif konuştuğumuz için gündüz telefonumu şarja takıyor, arada bir de ondan günaydın, ne yapıyorsun mesajı görebilirim umuduyla gelip gidip bakınıyordum.

Bazen öyle bir şey olurdu ki hayatınızda, yapmam dediğiniz şeyi yaparken bulurdunuz kendinizi. Sanırım bende büyük konuşmuştum. Kimseye bağlanmam, umursamam diyen o kız ben değil miydim ? Evet, bir zamanlar öyleydim.. Bir zamanlar.. nasılda eskide kalmış bir kelime gibi gelmişti bana öyle.

Gözlerimi kapatarak oturduğum yataktan ayağa kalktım. Biraz sonra aşağı ineceğim kesindi ama düşüncelerim hep onunla doluyken nasıl başka bir şeye konsantre olabilirdim ki ?

Merak ediyordum, herşeyiyle. O kimdi, nerede yaşıyordu? Bunlar bildiğim şeylerdi. Ama daha da fazlasını bilmek istediğimi fark ettim. Bu bilinçli olarak yapılabilecek bir şey değildi. Zamanla alışıyordunuz ve bu benim en korktuğum şeydi.

Alışmak kolaydı da ya siz bir anda o alışılmışlığın içinde kendinizi kaybederseniz , o zamanda iyi gelir miydi hala alışmak?

Bu terim benim kelime lugatıma alamayacağım ve almak istemediğim hayatım boyunca kaçmış olduğum bir ayrıntıydı. Arkadaş bile edinmiyordum ki, bir başka şeye ne lüzum vardı ?

' Selam. '

Düşüncelere dalmışken tekrar yatağa oturduğumun yeni farkına varıyordum. Kafayı taktığım şeye takınca iyiden iyiye yok oluyor, ne yaptığımın farkında bile olmuyordum. Ben, bunu yapmamalıydım.

' Sana da selam. '

' Ne yapıyorsun ? '

' Hiç öyle oturuyorum, sen ? '

' Bende yalnız kaldımda evde, televizyon izliyordum. '

' Sizinkiler nerede ki ? '

' Hastaneye gittiler, babaannem fenalaştı da biraz. '

Üzerimi saran endişe kaşlarımın çağrılmasına sebep oldu. Babaannesiyle mi yaşıyorlardı sorusu aklımda geziniyor ama sonra başka başka sorular onun  yerini dolduruyordu.

' Nesi var ki ? '

' Rahatsız ya o, diyalize falan giriyor. '

' Aa öyle mi bilirim diyalizi. Benim anneannem de giriyor. '

' Geçmiş olsun. '

' Saol size de. Ee şu an nasıl peki ? '

' Bilmiyorum ki ben banyodaydım, annemler gidiyoruz demek için kapıya vurdular, bende geleyim dedim ama gerek yok dediler. '

' Anladım, gideli ne kadar oldu ki ? '

' Çok uzun olmadı aslında. '

' İnşallah bir şeyi yoktur ya. '

' İnşallah, babaannem biraz değişiktir ya. Öyle midesi mi ne ağrımış herhalde. '

' Yediği bir şey mi dokundu acaba ? '