ANON (Bir Varmışım Bir Yokmuşum)

Bölüm 50 🎈 RÜYALAR HİSSEDİLİR Mİ SAHİDEN🎈

Gazapizm / Unutulacak dünler

Birinin pusulası olmak nedir bilir miydiniz ? Olmuş muydunuz hiç ? Ben olmamıştım ama biri benim pusulam olmuştu. Kendi kendime gelin güvey olmuştum belki de ama olmuştu işte.

Pusula bize yön gösterirdi değil mi ? O da bana yön göstermişti. Belki bunu yaptığını o bile bilmiyordu ama demiştim ya iste her şeyi kurgulayan bendim. Belki de bu hikayeyi var eden de bendim. Kurgularımda yaşamıştım her şeyi bir başıma, olamaz mıydı?

Bazen sadece bir şeyin var olduğuna inanmak isterdik, şu an öyle istiyorsunuz değil mi ? Var olmasını istediğiniz hayaller var değil mi ? Belki bu sadece kendinizle alakalı belki de biriyle.. kendinize bile söyleyemediğiniz bir sürü kelime var içinizde. Bir kağıt gerekiyor belki bir de kalem ama ne yazabiliyorsunuz ne de çizebiliyorsunuz. Siz onu anlatmak istemiyorsunuz. Yazdığınız da ya da çizdiginizde anlamı olmayacak çünkü biliyorsunuz. Onu yazmaya kelimelerimiz yetmez gibi değil mi ? Efgan benim için buydu belki de. Kafamda kurmuş gibiydim onu. Sanki kağıda yazsam hayal olup uçacak gibiydi zihnimden. Onu nasıl atabilirdim ki ? Bir kere kıyamazdım.

Göz bebeğimdi o benim. İlk kez denizlerinde boğulduğum bir hayal belki de.. " Abla " seslendi hala kafenin önündeydik. Kafamda sürekli uçuşan sesleri durduramıyordum. Belki de zaten durdurmak istemiyordum. Onunla bir saat bile geçirmek benim için büyük bir şeyken şimdi bir günüm vardı. Koskoca bir gün diye ecirdim içimden ama sonra bir hüzün bastı içimi. Koskoca son bir gündü bugün. " Bizim biraz işimiz var ama sen eve tek gidemezsin. Bizimkiler .. " dediğinde anlamıştım aslında ne demek istediğini. Kimsenin bizim beraber bir şeyler yapacağımızı bilmesini istemiyordu.

Zaten niye bilsinlerdi ki ?

Sanki biraz kırılmıştım bu dediğine. Oysa o daha hiçbir şey söylememişti.

" Efgan siz takılın, sorun değil. Sadece eve geçerken haber verin birlikte girelim. Aslında tek gitsem de sorun olmaz. Annem sürekli Gazel 'i sıkıştırıyor. Tahminleri doğru çıkmış olur işte. " dediğinde gözlerimi büyüterek ona baktım. Bu kadar detaya gerçekten gerek var mıydı ?

" O ne demek şimdi ? " diye sordu önüme geçip Elif 'in yanına ilerleyerek. " Anneme bir şey mi söylediniz ? " Korku muydu o gözlerindeki ? Kızmış mıydı ? Hem de bu sefer cidden ben hiçbir şey yapmamışken. Efgan sanki benim gözlerimde büyüttüğüm bir hayal ürünüydü.

" Korkma. " dedim kendimi tutamayarak. " Kimsenin bir şey bildiği de söylediği de yok. " Beni acıtan kelimeler onu da acıtsın istedim. Keşke herkes öğrenmiş olsa diye geçirdim içimden, hem de milyonlarca defa. " Bu kadar korkak olduğunu bilmiyordum. " Bu cümle ona söylemekten çok kendime artık bir şeyleri hatırlatmaktı belki de.

" Gerçekten mi Efgan ? " diye soludu Elif sinirlenmiş bir şekilde. " Gerçekten tek düşündüğün bu mu ? " dedikten sonra gözleri bana döndü. Gazel emin misin bu bay öküzümsü kardeşimle birlikte gitmeye ? bak demedi deme, biri sizi görürse sana arkasını döner bu. Hatta seni orada tek bırakıp gelir. Yazık. "

" Abla ! " diye soluduğunda gözleri bana döndü. " Ya sen onun dolduruşlarına gelme, ne diyeceğini bilemedi galiba. "

" Dolduruşlarına gelmek mi ? " diye sordum kaşlarımı çatarak. Neler diyordu bu çocuk ve beni ne sanıyordu ?

" Yanlış anlama aslında öyle demek istemedim. " dediğinde sertçe yutkundum. Bugün güzel bir gün olmalıydı, sadece bugünü düşünmeliydim.

" Tamam, anlamamaya çalışırım. " dediğimde sevdiğim sen misin diye sorgulamak istiyordum. Sanki biz ayrı mevsimler gibiydik. Birimiz yaz birimiz kış gibi uzaktı düşüncelerimiz ya da şu an ben öyle düşünüyordum.