ANON (Bir Varmışım Bir Yokmuşum)

9 🎈BİLEKLİK🎈

Keyifli okumalar !!

Kalbimde ölen kelimelerin artık bir tabuta konması gerekiyordu. Ruhuma nüfus etmiş, içten içi beni kemirirken kandırılmış hissettiriyordu. Zamana bırakılan bütün kurguların zamansız olduğunu anladığımda büyümeye başlamıştım galiba. Duygularımın önüne geçemeyeceğim o zaman dilimindeydim belki de. Ya da kendi zaman dilimimi yaratma peşindeydim.

Gözlerimi Kardelen 'e çevirmiş olsam bile yanımdaki Mert varlığını hala sürdürüyor yan profilimden görebildiğim kadarıyla bana bakıyordu. Onunla arkadaş olmuştuk artik değil mi ? Onun bana anlattığı o kız ve belki de benim hiç gerçek olmayan ama ona anlatıp rahatladığım Efgan vardı. O an aklıma Rüyalardayaşayanbiradam geldi. Mert ve o ikisi de bir kız tarafından terke dilmiş kişilerdi. Ama ikisinin arasında bir fark vardı.

Mert, sevdiği kıza gitme demişti. Hatta gitmemesi için yalvarmıştı. Buna ragmen kız gitmeyi seçmişti. Ama Rüyalardayaşayanbiradam sevdiği kıza gitme dememişti. Avuçlarını açmış isterse kalacağını belirtmişti lâkin gitme diyememişti. Belki dese şu an onunla birlikte olurdu. Ama dememişti işte.

Kardelen yere düştüğünde Mert ayaklanarak onun yanına gitti. Telaşlı adımları abilik iç güdüsüydü belkide. Bende yerimden kalkarak yanlarına gittiğimde dizinde küçük çizikler oluştuğunu fark ettim. " Acıyor mu ? " diye sordu Mert. Kardelen kafasını iki yana sallarken burnunu çektiğini fark ettim ama ağlamıyordu.

" Acımıyor. " dedi o harfleri yutup konuşamadığı ses tonuyla.

" Krem sürersek geçer, acıyor mu bak doğru söyle ? Senin canın pek tatlıdır. " dedi gözlerini kısarak. " Hemen ağlardın bu sefer niye ağlamadın hayret ettim doğrusu. "

" Acımıyor ki. " dedi burnunu çekerek.

" O zaman niye her an ağlayacakmış gibi burnunu çekiyorsun? " diye sorduğunda Kardelen 'ın boncuk gözleri beni buldu. Dudaklarını büzdüğünde ağlayacağını düşünmüştüm ama öyle olmadı.

" Abi annemlere söylemeyelim olur mu ? " dedi etrafına bakarak. Sanırım kendi dairelerinden biri onu gördü mü diye kontrol yapıyordu kendince. " Yoksa annemler gitmemize izin vermezler, ben geziye gitmek istiyorum. " dediğinde aklındaki fikirleri duyunca şok geçirdim. Demekki acıyordu bacağı ama geziye gidemez diye acımıyor diyordu. Vay çakal Kardelen vay !

" Abicim.." dedi Mert gülerek. " Seni yerim. " dediğinde onu gıdıklamaya başlamıştı. Bende ayakta öylece onları izlerken dudaklarımdaki tebessüm genişledi.

" Gazel ? " diyen sesle arkamı döndüğümde annemlerin geldiğini görerek şaşırdım. Bu saatte geleceklerini beklemiyordum açıkçası bu yüzdendi şaşkınlığım.

" Anne, gelmişsiniz. " dediğimde bir yandan da Mert 'e bakıyordum. Izni o alacaktı bu konuda anlaşmıştık. Hatta onları ilk gördüğünde söyleyecekti. Göz göze geldiğimizde o iş bende dercesine göz kırparak ayağa kalktı.

" Geldik geldik. " dedi mutlu bir sesle. Dışarı da olmam onun için sorun teşkil etmiyor gibi gülümsemeye devam etti. Babam bize aldırış etmeden apartmana doğru çıktığında annem konuşmasına devam etti. " Ay burda kimler varmış kimler ? " dedi sanki görmüyormuş gibi. " Tanıştınız mi siz bakayım ? Kardelen ne kadar büyümüşsün sen öyle gel bakalım yanıma.. " dediğinde Kardelen sanki canı yanmıyormuş gibi ayağa kalktı anneme doğru ilerleyerek ona sarıldı. Onların nasıl bu kadar yakın olduklarını anlayamayarak kaşlarımı çattım. " Ne o kız, kıskandın mi ? " diyerek bana laf attığında kaşlarım sanki çatılabilirmiş gibi biraz daha çatılma yolunda ilerledi.