ANON (Bir Varmışım Bir Yokmuşum)

BÖLÜM 34🎈YENİ KURGU🎈

Kapkara bulutlar yağmur gelir mi sizle birlikte ?

Silahtan çıkan kurşun acıtır mı kalbime girince ? Yoksa hemen öldürdür de hissetmez miyim hiçbir şey?

Ben acı çekiyorum galiba. Siz de çeker misiniz benle birlikte ?

Saçmaladığım onca zaman olmuştu. Ama hiç birisinde yanımda kimse olmamıştı. Hep kendi kendime saçmalamış, ne var ne yoksa kendi kendime yapmıştım. Benim için ayrıntılı bir detaydı bu. Kimsenin seni görmesine izin verme. Sevinçliyken de, hüzünlüyken de. Ama artık öyle olmuyordu. Yanımda biri vardı. Beni sarıp sarmalayacak, teselli edecek biri. Benim daha önce varlığını hiç tatmadığım ve tatmak da istemediğim biri.

Elif.

İyi ki vardı. Hayatımda yaptığım en doğru şeydi belki de onu bulmuş olmam. Bana tam bir ablaydı. Hiç var olmamış ama kaybetmişliğini hissettiğim ablam.

" Gazel. " dedi ben kendi içimde dalmışken. Bir yandan saçlarımla oynuyor bir yandan da beni konuşturmaya çalışıyordu. Bugün Giray 'ın evinde kilitli kaldığımızda olan biteni ona anlatmıştım. Beni dikkatle dinleyip bundan sonra ne yapmamız gerektiğini belirlemişti. İş artık sadece benim planım olmaktan çoktan çıkmıştı. " Acıttım mı ? " diye sordu elleri saçlarımda sert bir manevra yapmışken.

" Önemli değil. " dedim, saçlarımdan çektiği ellerini tekrar saçlarıma yerleştirirken. Aslında kimseye izin vermezdim saçlarımla oynaması için ama Elif farklıydı. O ne yaparsa hoşuma gidiyordu. Hiç sevmediğim bir şeyi bile sırf o yapıyor diye yaptırabilirdim. " Düşüncelerim o kadar derin ve yoğun ki, inan fiziksel bir acıyı hissedecek konumda değilim. "

" Kuzum benim ya. " dedi saçlarımla ilgilenmeye devam ederken. Bir kaç saat önce Giraylardan gelmiştik. Evde kimse yoktu ya da herkes kendi odasındaydı bilmiyordum. Kimseyle karşılaşmamış olmamız daha iyiydi aslında. Benim halimi görmemiş olamamaları en iyisiydi.

" Elif. " dedim aklımda bir sürü düşünce varken onlardan tek birini seçebilmek için oldukça uğraşmam gerekmişti.

" Efendim. "

" Hep böyle miydi ? " dedim kendim bile ne demek istediğimi bilemezken. Saçmalayınca tam saçmalıyordum galiba. " Yani her gel diyene gider miydi ? Her sev diyeni sever miydi ? Her güzeli beğenir miydi ? Her..."

" Gitmez. " dedi düşünceli bir sesle. " Yani gitmezdi de.."

" Önemliyse gider. " dedim onun diyeceklerini duymazdan gelerek. " Değil mi önemliyse gider ? Kimseyi dinlemeden gider değil mi ? "

" Gaze.."

" Ve gitti de zaten. Baksana gece gitti işte. Bir şey demeden gitti. Demekki önemliydi. Oldukça önemliydi. "

" Gazel.." dediğinde onu dinlemedim, konuşmasına dahi izin vermedim.

" Ben ona sordum biliyor musun ? Senin için ne anlam ifade ediyor dedim. Ben kendimi ona sordum ama o bilemedi tabi. Sordum, Elif ona sordum ve o ne dedi biliyor musun ? " Acı silik tebessüm yüzümde belirdi. " Anlatamazmış çünkü bilmiyormuş. Bana böyle dedi biliyor musun ? Bilmiyormuş. Nasıl bilmez ki ? Bilinmezlik mi doluydum ben ? Neyim vardı ki onu bu kadar çıkmaz yola götürecek? Konuşmuyor, benim hakkımda bir şeyler diyemiyor. Arkadaşım bile demedi, beni hiç önemsememiş değil mi ? Bir kere bile olsa önemsememiş. Ben yokmuşum hiç. Bir varmışım bir yokmuşum bile diyemiyorum. Ben hiç yokmuşum, var olmadan yok olmuşum. "

" Öyle deme. "

" Nasıl diyeyim ki ? Sen me düşünüyorsun ? Önemsediğini mi ? Sanmıyorum, ben beni hatırladığını bile sanamıyorum artık. "