ANON (Bir Varmışım Bir Yokmuşum)

BÖLÜM 29🎈BALKON🎈

Yaşadığınız şeyler ağır mı geliyordu ?

Hani böyle taşıyamadığınızı falan mı hissediyorsunuz?

Giray herşeyi biliyordu. " Değilim dedim neden israr ediyorsun anlamadım. Bu ne ya geldiğimden beri hepinizin ağzında aynı kişi var. " dedim onun bağırması üzerine bende sesimi yükselterek. Dans etmiyor adeta kavga ediyorduk. Dıştan bu durum nasıl görünüyordu bilmiyordum. " Ben Elif 'in arkadaşı olan Gazel 'im sizin aradığınız kişi her kimse değilim. Anladın mı ? " dedim onu ikna edebilmek için gözlerinin içine bakarak. Birine yalan söylediğinizi fark edebilirlerdi. Ama eğer gozlerinizi kaçırırsanız sakladığınız daha fazla şey olurdu. Üzerine gittiğinizde ise kendi düşüncelerini çürütebilme şansımız vardı. Sonuna kadar o kişi olmadığımı diretecektim. Hem bu çocuğa ne oluyordu ? Efgan bile vazgeçmiş ben olmadığımı anlamamış mıydı? Sanki Efgan değilde karşımdaki ile konuşmuş gibiydim. Bana olan bakışlarından alevler fışkırıyordu.

" Yalan söylemeye devam ediyorsun. " dedi gülümseyerek. Beni elinde tutmayı biliyordu. Ondan ayrılmak istesem de konuşacakları bitmeden bırakacağa benzemiyordu.

" Bence sen beni sıkıştırarak bir şey elde edeceğini sanıyorsun ama yanlış yoldasın. Ben o falan değili..."

Bana doğru eğildi. Yakındı fazlasıyla, gözlerimle baktı ve dudakları hareketlendi. Kolumdaki eli kolumu sıkmaya başladığında canımın yandığını umursamaz gibi dursam da canım yanıyordu. " Yalanların bende işe yaramaz kızım. " dedi yutkunarak. " Onu istediğin kadar kandır ama benden kaçmaz. Bir kere yalan söyleyeceksen şu gözlerinin bakışını değiştir ve ona söylememi istemiyorsan kes sesini ve düzgünce dans etmeye devam et. Buraya bakıyor, bir şey söylememi istemezsin değil mi ? İnkar yeteneğin o kadarda gelişmemiş anon hanım. " dedi üzerine bastırarak söylerken. " Bu konu burada kapanmadı, konuşulacak çok şey var. Senden dinlemem gereken bir hikaye olduğunu düşünüyorum yanılıyor muyum ? " dedi gözlerime bakarak.

" Yanılıyorsun. " dedim hızlıca ellerinin arasından çıkarak. Bu sefer çıkmayı becerebilmiştim. Hızlıca Elif 'in yanına giderken Efgan 'ın gözlerini üzerimde hissettim. Nasıl anlamıştı ki ? Efgam bile vazgeç..bir dakika belki o da şüphelenmeye devam ediyordu ama bana çaktırmadan yapıyordu bunu. Ama arkadaşı niyetini tamamen belli etmişti. Ne yapacaktım ben ? Kiminle uğraşacaktım ? Oyunumun yönü değişmişti. Ben inkar etmeye devam etsem de o da inatçı bir tipti. Biliyordum bu işin peşini bırakmayacaktı.

Giray gelmeden Elif 'in yanına ulaştığımda müzikten dolayı bağırarak " Gidelim mi ? " diye sordum. Bu aslında bir soru değildi. Daha çok gitmeliyiz ve konuşmalıyız kelimelerinin rica şekliydi.

" Gidelim. " dedi Elif şüpheyle bana bakarken onun da gözlerinin üzerimde olduğunu biliyordum. Ve bir de onunla beraber dönecek olmamız işi iyice karıştırıyordu. " Giray hadi kalkalım. " dediğinde yanımıza gelmiş olduğunu anladım.

" Olur bırakayım sizi. " dediğinde önden yürümeye başladım. Arkamdan Elif bana yetişmeye çalışırken Giray beyin neden grupta öyle şeyler yazdığını daha iyi anlıyordum. Tek amacı dışa belli etmeden beni içten çöktürmekti. Herkes benimle ilgilendiğini zannederken onun ilgisi sadece arkadaşına yapılan oyundu. Başka hiçbir niyeti yoktu. Bunu hemen Elif ile konuşmalıydım. Daha ne kadar inkar edebilirdim ki ? Biliyordu işte. Şüpheden daha ötesi var gibiydi. Sanki kanıtları varmış gibi.

Arabaya bindiğimizde Giray 'ın tam arkasına denk gelmek de bugünün bana yaptığı en tehlikeli tuzaktı. Sürekli aynadan göz göze geliyorduk. Bakışlarımı kaçırmıyordum. Kaçırırsam zaten şüphelisi vardı iyice şüpheye çekmek istemezdim onu. Ne yapmalıydım? Beni o kişi sanmaması için ne yapmalıydım? Evin önünde araba durduğunda hemen indim. Bu acelmin niye olduğunu kimse anlamamış olsa da ikimizin arasında bir şey geçtiğini anlamayacak kadar salak olmazlardı. " Görüşürüz Giray. " diyen Elif 'in koluna girerek eve doğru ilerlettim. Efgan Giray ile konuşuyorken bende biraz da olsa Elif ile konuşabilirdim.