ANON (Bir Varmışım Bir Yokmuşum)

BÖLÜM 41🎈DANS🎈

Güneşli bir gün son damlasına kalmış kadar serin hissettiren doğa kendini gölgelerinin altına ağaç kavuğuna saklamıştı. Kara bulutların küçük renkli hazinesi avuçlarımda kendine bir hayal ürünü oluşturmuş o hayalin içindeki rüyaya baki kalmıştı.

" Bana abi deme dedi. " dedim gözlerim Efgan 'ın üzerinde dolaşırken oldukça sessiz bir şekilde konuşmaya çalışıyordum. Beni çektiği odadaki süprizi göremeden gelmiştim. Çünkü telefonum çalmıştı ve arayan Elif 'ti. Acilen yanına gelmemi istemiş bu yüzden Efgan 'a herhangi bir açıklama yapmadan yanından ayrılmıştım. Bu biraz zor olmuştu ama yapabilmiştim. Beni tamamen etkisi altına almıştı o an Elif aramasa ne olurdu ona ne derdim bilemiyordum. Oradan kaçışım oldukça komikti, bunu yapmak biraz tuhaf kaçmıştı ama o da sanırım ileri gittiğinin farkına varmıştı. Biz yakın değildik ki neden beni her bulduğunda bir köşeye sıkıştırıyor üzerimde etkisini kullanıyordu?

" Ne yaptığını anlamak istiyorum ama bir türlü adlandıramıyorum. " dedi Elif gözlerini telefon ekranından çekmeden. " Kardeşimi en iyi ben tanırım sanıyordum ama son zamanlarda hiç tanımıyormuşum gibi geliyor. "

" Neden ki ? "

" Bazen yakalıyorum. " dedi sesli bir iç çekerek.

" Neyi ? " dedim açıklamasını isteyerek.

" Sana olan bakışlarını. " dediğinde kalbim tekledi. Devam etmesini istedim, konuşmadım ama ben konuşmadıkça ondan da bir ses gelmeyeceğini anladığımda konuşma ihtiyacı hissettim.

" Nasıl yani ? Bana mı bakıyor ? " dediğimde gözlerimi Efgan 'a çevirdiğimde gerçekten bana baktığını gördüm. Tekleyen kalbim bu sefer çiftlemek üzereydi. Gözleri beni delip geçecek diye ödüm kopmuyor değildi. Öyle bir bakıyordu ki, kendimi bende ona bakarken buluyordum. Hani bir noktaya sürekli baktığınızda dalıp kalırdınız ya ? Bu durum öyle gibiydi. Dalıyorduk birbirimize.

" Evet, bakıyormuş. " dediğinde gözlerimi nihayet Efgan 'dan çekebilmiştim. " Sende mi bakıyordun ? "

" Sen deyince şey ettim.."

" Hadi ordan. " dedi bana bakarak. " Bilmediğim bir şey yok değil mi yani her şeyi.."

" Anlatıyorum tabiki. " dedim ona doğru kısık sesle. Müzikten dolayı sesimiz zaten bir başkasına duyulmazdı ama ben yine de sessiz olmaya özen gösteriyordum. " Bu yola tek başıma başladım ama seninle devam ettirdim. Sen benim bu oyundaki yol arkadaşım oldun. Kafamda bir oyun kurdum sizi de içine koydum, bunu duyunca Efgan delirecek, bağıracak, çağıracak hatta belki beni affetmeyecek bile ama ben burada olduğum zamanları çok sevdim. Sizi aileni, hepinize ayrı ayrı teşekkür etmeliyim ve de özür dilemeliyim. Sizinkilere yalan söylediğim için çok pişman olsam da, kurgumu yaşattığım için pişman değilim. Iyi ki yapmışım. "

" Bence de iyi ki yapmışsın. Hem fena mı oldu ya, hiç yokken hayatımıza değişik bir olay, aksiyon girdi. Valla ben halimden memnunum ve bu yolun sonunun gelmesini pek istemesem de oldukça merak ediyorum. "

" Aslında artık sonlandırsam iyi olacak gibi. " dedim gözlerimi Efgan 'dan tarafa çevirerek. Bu sefer gözleri benim üzerimde değildi. Başka bir yöne çevrilmiş orada kendine ait bir şeyler bulmuş gibi ilgiyle izliyordu.

" Aslında bende öyle düşünüyorum, hem sana ısındı zaten. Yani benden çok onun arkadaşıymışsın gibi davranıyor. Yadırgamıyor seni, söylesen.."

" Söyleyince benimle konuşacağını sanmıyorum. " dedim dediklerim beni bir tuhaf ederken.

" Kızar. " dedi Elif gözlerini Efgan 'ın üzerine indirerek. " Bağırır çağırır, kırıp döker belki ama bu yaptıkların büyük cesaret ister ve bunu yapman için büyük bir his duyman gerek. O da bunu fark ettiğinde sinirlerine hakim olabilecektir. "