ANON (Bir Varmışım Bir Yokmuşum)

BÖLÜM 43🎈İYİ Mİ GECELER🎈

Sustuğum yerlerden duysan ne güzel olur, incindiğim yeri ben söylemeden bulsan da.

Aklımda binlerce soru işaretinin varlığıyla birlikte kafama aldığım ağır darbeler çakışıyordu. Beynim güzel şeyler düşünmemi söylüyorken kalbim acılarıyla yüzleşmekte zorluk yaşıyordu. " Hiç, " dedi Pelin benden önce davranarak. " Konuşuyorduk sadece. " Ayağa kalkarak çantasını eline alışını izledim. Endişe eteklerini tutuşturmuş, zihnini boş bulutlara armağan etmişe benziyordu.

" Ne konuşuyordunuz ? " dedi Elif gözlerini bana çevirip benden bir cevap beklerken.

" Öyle işte, havadan sudan partiden. " diyerek gülümseyen Pelin biraz önce konuştuklarımızın üzerine su dökmüşe benziyordu. " Sen nasılsın Elif abla fazla görüşemiyoruz bu ara ? "

" Biz seninle hiç fazla görüşmedik ki Pelin. " dedi Elif açık sözlü davranarak. Pelin Elif ten çekiniyora benziyordu. Bozulmuş olmasına rağmen dudaklarındaki tebessüm hala silinmemişti.

" Haklısın. Biz Efganla.."

" Siz Efganla ne ? " dedi Elif, neden bu kadar onun üzerine gittiğini anlayamamıştım. " Çok mu görüşüyorsunuz? Geceleri dışında görüşüyor muydunuz ? Şey ben pek hatırlayamadım da. " dediğinde ben küçük dilimi yutacaktım. Elif biliyor muydu yani ? Efgan 'ın böyle şeyler yaptığını biliyor muydu ? Tuhaf hissediyordum. Oldukça tuhaf. Nasıl olabilirdi böyle bir şey? Ne yani ablasına yattığı kızları mı anlatıyordu?

" Elif abla neden bana böyle davranıyorsun ? Ben Efganla birlikteyken de hiç barışmamıştı yıldızlarımız. " dediğinde Pelin 'in yüzüne baktım. Gerçekten üzgün görünüyordu. Elif neden onu sevmiyordu bilmiyordum ama benim de pek içimin ısındığı söylenemezdi. Ama benim sebebim belli değil miydi ? Peki ya Elif 'in sebebi neydi ?

" Yıldız mı ? Benim kiminle yıldızımın barıştığını gördün ki ? "

" Doğru, sen Efganla birlikte olan kimseyi sevmezsin ki. Sonuçta ablalık.."

" Alakası yok. " dedi Elif. " Kardeşimi kıskanmam. Kiminle ne halt yediği de umrumda olmaz ama hiç seveceğim kızlarla takılmıyor. Senin gibi. " dediğinde kendimi kötü hissettim. Pelin 'e bu derece kötü davranan ben değilken neden ben söylemiş gibi kendimi kötü hissettiğimide bir türlü anlayamamıştım. " Gazel 'e ne söyledin bilmiyorum ama artık Efgan dan uzak dursan iyi edersin. Seni istemiyor belli. "

" Geçen.."

" Geçen gece Efgan 'ı yanına çağırdın. Kötüymüş gibi yaptın biliyorum. Ama unuttuğun bir şey var, Efgan 'ın oraya gelmediğini bildiğimi bilmiyor olman. " Pelin 'in yüzünde tuhaf bir duygu oluştu. Şaşırmış gibiydi. Aslında buna bende şaşırmıştım. Gitmediğini bilmiyordum. O gün onu o saatte evden çıkarken ben görmüştüm. Gerçi Elif 'e anlatmıştım anında ve bizde çıkmıştık. Onun gitmeyeceğinde ziyade gidemeyeceğinden emin olan Elif 'in planıyla birlikte onun gerçekten gidemeyeceğini anlamıştım ve simdi ise cidden orada olmadığını öğrenmiştim. Bu beni mutlu etmiş miydi ? Şey itiraf etmem gerekirse, evet etmişti.

" Sen nasıl? " dedi Pelin şaşırmış ama şaşkınlığını gizlemeye çalışıyordu. Bunu beceremediğini ona söylemek istesemde bunu yapmadım.

" Ben istediğim şeyleri öğrenmede bayağı iyiyim, elde bir edemeyeceğim bilgi yoktur. " dedi sesli bir iç çekerek. " Yani yalan söylemene falan gerek yok. Ha bu arada parti biteli çok oldu, herkes dağıldı. Sende gitsen iyi olacak, bie tek misafir sen kaldın. Ev sahiplerinin yapması gereken işler var tatlım. " Üstü kapalı falan değil bildiğiniz üstü açık bir şekilde onu evden kovmuştu. Onda deli cesareti olduğunu biliyordum ama bu kadarını beklemiyordum. Pelin diyecek bir şey bulamadığında onun adına üzülmüştüm. Bu kadar ağır konuşulmayı hak etmiş miydi onu bilmiyordum ama Elif 'in bir bildiği olmalıydı ki bu yüzden böyle konuşmuştu. Pelin zaten kavramış olduğu çantasını alarak tek bir kelime etmeden yanımızdan geçip gitti. Sessizliği bozan Elif oldu. " Sana ne söyledi ? Sinirini bozacak bir şeyler mi dedi ? "