YETİMHANE 3

Bölüm 10

Selam millet! Ben geldim. Aslında bu gün bölüm atmayacaktım ama hafta sonu ödevlerden bulduğum en kısa vakitte bile yazıp sizi merakta bırakmamak için uğraştım. Çoğu kişi işler tam kızışmışken ara vermeme kızsa da ne yalan söyleyeyim ben kitabı sevdiğinizi gördükçe seviniyorum. Sınavlarım henüz bitmedi. Bu bölümü sizi merakta bırakmamak için yazdım. Bu hafta ful sınavlarım olduğu için hatta bir güne iki sınav düştüğü için bölüm yazabileceğimi sanmıyorum. O yüzden büyük ihtimal cuma günü bölüm atamam ama size söz, haftaya pazartesiden itibaren her zamanki rutinimize döneceğiz. Bunun açıklamasını da yaptığıma göre hadi bölüme geçelim. Multide; Melis var millet.
İyi okumalar...

Serin suyun altında kendimi yukarı itip başımı suyun üstüne çıkardığımda derin bir nefes aldım. Önüme gelen saçları geri doğru iterken daha suya alışmaya çalışan Buket'e gülerek o tarafa doğru kulaç atmaya başladım. Yolu yaralamışken ayaklarımın altından bir ürperti geçince olduğum yerde durarak yere bastım. Yere basmamla su omuzlarıma kadar gelirken aynı ürperti yine olunca korkuyla bizim çocuklara baktım. Tam aralarındaki eksiği fark etmişken birden kendimi havada bulunca büyük bir çığlık attım.

Bu çığlığımla herkes bana dönerken Ediz'in gözlerindeki paniği buradan görmüştüm ama daha bunu düşünmeye fırsatım olmadan vücudum tekrar suyla buluştu. Suya karşı herhangi bir korkum olmadığında hemen kendimi toparlayıp suyun üstüne çıktığımda karşımda duran vücuda sert sayılmayacak yumruklar atmaya başladım.

"Egemen manyak mısın ya sen?! Aklım çıktı hayvan!"

Egemen gülerek beni bileklerimden tutarken bize doğru yüzen arkadaşlarımın gülüşlerini de buradan duyabiliyordum. Ben Egemen'in ellerinden kurtulmaya çalışırken o sonunda gülmesini durdurdu ve "Tamam be kızım, şaka yaptım sadece." dedi ama yüzündeki keyifli sırıtma hala yerini koruyordu. Onun bu haliyle istemsizce ben de güldüm ve "Tamam, tamam." diyerek ellerimi kendime çektim. Egemen artık bir şey yapmayacağımı düşündüğünden ellerimi bırakırken gülerek birden kafasını suyun altına daldırdım ve olacaklardan korktuğum için bizi ileriden izleyen arkadaşlarımın yanına doğru yüzdüm.

Benim gibi gülen Edaların yanına gittiğimde Sude alt dudağını sarkıtarak "Yazık şu çocuğa ya. İşi gücü yok seninle uğraşıyor." dediğinde sinirlensem de ona belli etmeyip gülmeye çalıştım ve "Asıl çocukluğumuzdan beri ben onunla uğraşıyorum." dedim. Yandan biri yüzüme su atarak "Öyle mi?" diye imayla sorduğunda ben de Egemen'e gülerek su attım ve "Öyle." diye cevap verdim.

Aramızda kısa bir gülüşme geçerken Kerem'in koluna ahtapot gibi dolanmış Buket'e döndüm ve "Gamzelim, Allah aşkına ben bile yere basıyorum. Bırak Kerem'in kolunu da rahatla birazcık." dedim. Buket derin bir nefes alarak Kerem'in kolunu yavaşça bırakırken Yeliz alayla "Gözümde denizle ilgili anılarımız canlandı." deyince aklıma direk Buket'in boğulma tehlikesi geçirdiği gün geldi. Vücudum sinirle kasılırken ve kaşlarım çatılırken sağ elimi sert bir yumruk haline getirdim. Yeliz ve diğerleri merakla bana bakarken o kızıl kafaya istediğini vermeyerek sakinleşmek için derin bir nefes alıp "Kötü anıların üzerini iyilerle kapatmak için buradayız." dedim. Ardından gözlerimi ondan alıp herkesle tek tek göz teması kurdum ve "Hadi yarış yapalım." dedim.

Buket anında geriye doğru bir adım atıp "Ben yokum." dediğinde gülerek başımı salladım ve "Sen de hakem olursun." dedim. Beni onaylayarak "Tamam." dediğinde hepimiz ortaya Buket'i alarak sıraya geçtik. Sude de aynı Buket gibi dışarıda kalırken ben, Kerem, Ediz ve Yeliz, Buket'in sağ tarafında sıraya girmiştik. Doğuş, Eda ve Egemen de sol tarafta sıraya geçtikten sonra Buket "Hazır mısınız?" diye sordu. Başımı sallayarak parmağımla ileriyi gösterip "Şu şeride ilk varan kazanır." dediğimde diğerleri de beni onaylayınca Buket yarışı başlattı.