YETİMHANE 3

ÖZEL BÖLÜM 3

Sürpriiiiz! Selam Yetimhane ailesi! Bugün sizin için çok güzel bir bölüm getirdim! Herkes bizimkilerin hikayesinde neler döndüğünü çok merak ediyordu, ben de boş bulduğum bir zaman aralığında size böyle küçük bir sürpriz getirdim. Tabii sürpriz dediğime bakmayın belki de bölümde hiç beklemediğiniz şeyler olacak ama ne yapalım, hayat her zaman istediğimiz gibi gitmez. Neyse, sizi daha fazla şüpheye düşürmeyelim hadi. Multide; bölümde geçecek bir şarkı var.
İyi okumalar panterciklerim...

"Peki sen bunu kabul ediyor musun kızım?"

Yaşlı, henüz dökülmemiş saçları kırlaşmış hakim soru dolu gözlerini bana dikmiş öylece cevabımı beklerken hemen sol tarafımda kalan ve masada oturmuş elleriyle oynayarak stresli bir şekilde cevabımı bekleyen Ediz'e baktım. Güç almak için önümdeki ahşaptan yapılmış tırabzanı tutarken burada, pek çok kez sorguladığım insanların yerinde olmak kendimi garip hissetmeme sebep oluyordu. Mavi gözlerim etrafı bulanık görmeye yetecek kadar dolmuşken hakim "Melis Hanım? Bana bir cevap vermeniz gerekiyor." diye seslenerek sorusuna hatırlatma yapınca sanki o an kalbimi söküp çıkararak ona uzatıyormuş gibi bir acıyla mırıldandım.

"Evet, evet boşanmayı kabul ediyorum."

Ayakta durmak için büyük bir güç sergilerken hakim elindeki tokmağı kararını verdiğine dair vurarak "Ben de bu mahkemenin bana verdiği yetkiye dayanarak sizi boşuyorum. Dava bitmiştir." dediği an Ediz'in avukatı ve aynı zamanda da yeni sevgilisi hevesle oturduğu yerden ayaklandı ve kollarını yıllardır sadece bana ait olan koca-- eski kocama doladı. Ediz de gülerek kollarını onun beline dolarken arkada oturan Deniz ve Damla da birden onlara doğru koşmaya başlayınca sesimin çıkmaması için bir elimle ağzımı kapattım. Deniz adının Ebru olduğunu bildiğim ve artık ailemde benim yerimi alan kadının kucağına kendini atarken ve Damla da babasının kucağındaki yerini alırken bu hale nasıl geldiğimizi düşündüm. Ailemin nasıl böyle paramparça olduğunu...

Gözlerimin kararmaması için kendimi zor tutarken kulaklarımda Ediz'in iki hafta önceki sesi yankılandı. 'Ben başkasına aşık oldum Melis.' Kalbime adeta bir bıçak saplanırken arkamdan birinin elini belime koyduğunu hissedince oraya döndüm. Buket de aynı benim gibi dolmuş gözleriyle öylece bana bakarken ondan güç alarak ayakta durmaya çalışmıştım ki kulaklarıma küçük kızımın sesi doldu. "Artık yeni bir annemiz var değil mi baba?" Kerem de bana destek olmak için yanıma gelip kısık bir sesle "Melis, güçlü olmalısın." diye konuşurken Ediz yeni sevgilisine bunca yıldan sonra hala beni etkileyebilen sevgiyle ışıldayan gözleriyle bakıp uzanarak onun yanağına büyük bir öpücük kondurdu ve gözleri bir anlığına bana değerken Damla'ya hitaben "Evet kızım, artık yeni bir anneniz var." diye konuştu.

Duyduğum son net cümle bu olurken ve diğer her şey birden bir uğultuya dönüşürken buna, içimdeki bu acıya ve ateşe daha fazla dayanamayarak kendimi beni kendine doğru çeken karanlığa bırakıp Kerem ve Buket'in bağırışlarıyla beraber yere yığıldım.

***

Derin ve keskin bir solukla yattığım yerden doğrularak uyandığımda nefes alışverişlerim adeta maraton koşmuş kadar hızlıydı ve her bir nefesim ciğerlerime batıyordu. Korkuyla titreyen gözlerimle etrafıma baktığımda kendimi yatak odasına bulunca derin bir nefes bırakarak elimi alnıma götürüp sırılsıklam bir şekilde yüzüme yapışmış saçlarımı geri doğru ittim. Hızla atan ve hala gördüğüm rüyanın etkisiyle acısını sürdüren kalbimi biraz olsun yavaşlatmaya çalışırken yan taraftan uyku mahrumu kırçıllı bir ses "Melis?" diye konuşunca oraya döndüm. Ediz kırpıştırarak araladığı gözleriyle bir elinden destek alıp doğrulmaya çalışarak "İyi misin güzelim?" diye sorduğunda onu rahatsız etmemek için hafifçe omzundan bastırdım ve "İyiyim, uyu sen." diye konuştum ama tabii ki de tanıştığımızdan bu yana geçen neredeyse yirmi yıldır olduğu gibi yine beni dinlemedi ve elimi tutarak yatakta oturur pozisyona geldi.