Palindrom

Beni Benden Alırsan

"Hoş geldin."

"Hoş bulduk canım."

Yanağından öpülürken içine çekmek zorunda kaldığı koku artık tanıdıktı. Seda, Muhammet için uzun sayılabilecek bir süredir hayatındaydı ve artık kokusu dahi alıştıklarındandı.

"Bu akşamı unutmadın değil mi?"

Unutması mümkün değildi çünkü gece boyunca yazışırken mütemadiyen hatırlatmıştı.

"Tamam dedim Seda. Uzatma."

Bilindik hareketlerle bürosundaki koltuğa otururken Seda da hep yaptığı gibi masanın kenarına kalçasını dayayıp "buralar benim" pozisyonu almıştı. Muhammet bu tip davranışlara çok takılmazdı ama iş yerinde böyle laçka tavırlar sergilemesi Seda'yı sürekli eleştirdiği bir husustu.

"Şuraya oturur musun lütfen?"

Masanın öteki tarafındaki koltukları göstererek bilgisayarını açmak için eğildi. O sırada kulağına eğilen Seda'nın erotik dokunuşlarına eşlik eden fısıltısı ise beklenmedikti.

"Bu gece sende kalacağım."

Muhammet donup kaldığını belli etmemek adına, zar zor hareket ettirebildiği parmaklarıyla bilgisayar kasasına takılı belleklerden birini çıkarmakla uğraştı.

"Annenler ne diyor bu işe?"

Diklenirken Seda'nın varlığını üstünde hissetmeye devam etti. Kız özellikle uzaklaşmıyor, fırsat verse kucağına oturmak için ortam yaratıyordu. Anca sırtını koltuğa dayadıktan sonra bakabildi yüzüne. Hissettiği tedirginliği çaktırmamaya özen göstererek...

"İkimizi biliyorlar, seni tanıyorlar. Artık sorun etmemeleri gerektiğini söyledim."

Ailesinin bu kadar rahat olmadığını biliyordu. Onlar da tıpkı kendinkiler gibi muhafazakârdılar ve sittin sene geçse de kızlarının, nikahsız olarak bir adamla aynı evde kalmasına müsaade etmezdiler. Tek kaşını kaldırıp inanmadığını göstermek istedi Muhammet, işe de yaradı:

"Tabii Leylalarda kalacağımı söylemiş olabilirim bir parça."

Şuh kıkırdayışı ile yüzü bir kere daha gül gibi açtı Seda'nın. Zaten Muhammet'i çeken taraf da buydu, huzur veriyordu ona. Seda, erkeğinin arkasında durarak desteğini esirgemeyen hatta bunun için ikinci planda kalmaya razı olan kadınlardandı. Memnun etmek için çabalayan, varlığı başkasının varlığıyla anlam bulan...

E, bu kişi de Muhammet olunca kabaran egoya bonus olarak istikrarlı bir ilişki adamı çıkıyordu ortaya.

Seda doğru yolda gidiyordu gitmesine de Muhammet şu "beraber yatma" işini henüz çözememişti. Kardeşinin ucubelikleri yetmezmiş gibi kendi de bir acayipti. Acaba o da mı Derya'ya görünseydi?

Derya fikrinden kurtulmak için kendini öteki rolüne attı. İşe yaramasını umdu:

"Öyle olsun bakalım. Sen yine de sınırlarını zorlama. Onları üzmeni istemem."

Seda, karşısındaki sevecen adamın onu böyle düşünüyor olmasına daha fazla dayanamayıp yanaklarına dadandı. Minik elleri ve yumuşak avuçlarıyla kavradığı kirli sakallı yüze yaklaşıp:

"Sen her şeye değersin." diye fısıldadı.

Kim bu söz karşısında erimeden durabilirdi ki... Tam, dudakları tebrik amaçlı buluşacağı sırada ise kapı tıklandıktan hemen sonra açıldı. İçeri giren Şerif'ti. Elinde minik bir kutu vardı.

"Abi pardon."

Başını öne eğmiş, onlara özellikle bakmadığını göstermek için dışarı doğru dönmüştü.