Turn to dust || SnK || Levi

Rozdział 53

       we're all lost souls looking for someone who will truly care for us.

  Pomiędzy kęsami potrawki, która została wmuszona we mnie na siłę, a kolejnymi łykami ziołowej herbaty, bo musiałam się uspokoić po tym, czego się dowiedziałam, słuchałam Levi'a i jego opowieści o tym, co mnie ominęło. A ominęło mnie sporo.

  - Dlaczego pytałeś się mnie wtedy o Kenny'ego? Myślałeś, że mam o nim jakieś informacje? - zapytałam, trzymając się kurczowo gorącego kubka.

  - Tak. Nigdy bym nie pomyślał, że możecie być połączeni... w taki sposób. Nie myślałem, że oboje służyliście prawowitemu królowi, rodowi Reissów.

  - Ja nie pomyślałabym o... nic z tego, co mi powiedziałeś nie mieści mi się w głowie.

  Próbowałam sobie jakoś uporządkować wszystkie fakty, ale czułam się, jakbym próbowała zrozumieć jeden z jakiś szalonych snów który przyśniłby mi się po wzięciu jakiegoś opiatu.

  - A... Mikasa?

  - Nie wiem wszystkiego i na razie się tym nie zajmuję.

  Starałam się nie myśleć o potencjalnym podobieństwie tej dwójki, ale jakimś dziwnym trafem ta para często znajdowała się gdzieś obok siebie na polu walki i być może nie był to tylko zwykły zbieg okoliczności i zbieżność nazwisk.

  Pomyślałam o tym, jak naprawdę ciężkie życie musiał mieć Levi będąc pod opieką kogoś takiego jak Kenny. Samo życie w Podziemiach na pewno odcisnęło na nim piętno, a jeszcze wychowanie przez Rozpruwacza? Właściwie biorąc pod uwagę te wszystkie fakty, Levi nagle wydał mi się najłagodniejszym i najbardziej przyjaznym człowiekiem na tej ziemi.

  - Przypomniałaś sobie o czymś dotyczącym rodu Reissów? - wyrwał mnie z moich rozmyślań.

  - Ciężko mi to uporządkować - odparłam, marszcząc brwi. Nie mogłam uwierzyć, że dziewczyna, która ledwo co odrosła od ziemi niedługo ma zostać królowa i to prawowitą. Nie mogłam zrozumieć, że mój ród służył jej rodzinie. Nie mogłam pojąć, że to właśnie dzięki nim otrzymałam tę moc. Że mam w sobie jakąś ich cząstkę. - Nie pamiętam nic z mojego życia z nimi. Jedyny fragment, który utkwił mi w głowie, to ostatnie chwile prawdopodobnie przed tym, jak zniszczyli moje wspomnienia. Być może nawet Kenny był przy tym, ale teraz...

  - Już go o to nie zapytamy. - Cichy głos Levi'a ukazywał jakiś cień żalu. Do tej pory kapitan mówił o Kenny'm z pretensją i złością. Nie potrafiłam się wczuć w jego sytuację, bo jednak mówiliśmy o słynnym podrzynaczy gardeł, ale jednocześnie był to człowiek, który przygarnął Levi'a do siebie, nauczył wszystkiego i mimo tego, że było to straszne, brutalne i trudne, dzięki niemu Levi żył. I to było najważniejsze.

  - To mógł być Uri. Pamiętam człowieka o białych włosach, ale to wszystko. Nawet nie wiem, co z moim ojcem... Levi... Myślisz, że co teraz zrobi Historia? Nie myślisz, że będzie chciała odzyskać mojego tytana?

  - Historia ma objąć władzę nad Murami. Już samo to jest dla niej trudne.

  - A co z Erenem?

  Eren miał ze mną coś wspólnego - zeżarł członka swojej rodziny. I też był związany z Reissami. Za dużo było tych powiązań. Relacje nas wszystkich już były bardzo skomplikowane, a co miało być dalej? Jak mieliśmy patrzeć sobie w oczy?

  - Nie wiadomo, jak działa Koordynat. Nie udało mu się zatrzymać przemienionego Reissa. Mgła trochę się przerzedziła, ale nadal w niej błądzimy, Miina. Jedyne, co udało nam się osiągnąć to moc utwardzania. Teraz możemy nad tym pracować. To co było wcześniej było marnym zalążkiem tego, co możemy osiągnąć.