What's Wrong With Her? (Lauron Series #1) (Book 1)

Prologue- Stacey Rin Lauron

🍒PROLOGUE🍒

❤Stacey's POV❤

Do you think that sacrificing your happiness will stay who you are?

For me.

No.

Everything will change.

Waking up and thinking every morning that you're no longer with the person made you happy is like digging my own grave. That person changed me a lot and made me realize that I deserve to be happy too.

Sitting on the top of the mountain and watching the dancing trees makes me sad. Do people like me, don't deserve to be happy? Just because I am strong enough to handle pain doesn't mean I deserve it. I deserve to be happy. Marami na akong nasakripisyo at tama na 'yun para dagdagan pa.

Sometimes you just have to accept the fact that some people only enter your life as a temporary happiness.
Alam ko sa sariling kung hindi habang buhay magiging masaya ako kapiling si Zed. There is always an end to happiness. It's the lugubrious truth about this world. Distance will sometimes let you know who is worth keeping and who is worth letting go of. Zedrix is worth keeping but I need to sacrifice our happy ending.

My heart knows the truth.

Sometimes keeping your distance is the best thing you can do to heal your heart, they said, but why does my heart still ache?

Let me tell you a story about the guy I'm talking about. Every time I climb up on this mountain my memory starts taking me back to the past.

It hurts to let go, but sometimes it hurts more to hold on Zedrix.

I'm Stacey Rin Lauron the Cat eye that never dies.

5 years ago....

Nandito ako ngayon sa sala nakatayo at nababagot na kakaantay sa boang kong kapatid. Gusto ko pang matulog dahil hindi ako sanay na ganito ka aga ang klase namin.

"Min bilisan mo jan ma le-late na tayo!" I shouted.
"Bakit ba ang tagal mo!"

Umalingawngaw ang sigaw ko sa buong bahay, pati si Manang ay gulat na gulat. Nakatayo lang siya sa pinto ng kusina at nahihiyang tumingin sakin.
Nag-iinit na ang ulo ko dahil sa tagal bumaba ng kambal. Mas nauna pa akong natapos kesa sakanya.

"Pababa na ako Rin!" sabi ng kakambal ko.

Pag baba niya sa hagdanan umaalingawngaw ang kanyang mamahaling pabango. Bagong ligo siya kaya medyo basa pa ang buhok niya. Maraming naghahabol sakanya pero ni isa wala akong nakitang pinansin niya. Madaming nagkakagusto sakanya pero hindi pa talaga siya nagkaka jowa. Bawal din sa pamilya namin yun.

Siguro nga bakla talaga to.

"Anong oras ka ba nagising?" Nakapamaywang kong tanong. Kunot noo ko siyang tinignan at halos takbuhin ang distansya namin para kalbuhin siya.
Ayokong pinag-aantay ako.

Pagkatapos niyang bumaba sa hagdanan kitang kita ko ang takot sa mukha niya ng nakita niya medyo galit ako dahil sa pag aantay sakaniya.
Bata palang kami natatakot na ang kambal kong lalaki saakin dahil mabilis akong magalit at mairita.

"Sorry Rin natagalan ako kasi hindi ako naka tulog ng maaga kagabi kasi masakit ngipin ko." sabi ni minmin.

Hindi ko na siya sinagot at nauna na akong lumabas ng bahay at dumiretso sa front seat ng sasakyan. Tumakbo siy papuntang driver's seat at pinaandar na ang sasakyan papuntang school. Mag gre-grade 10 na kami at sports class sa bagong school na nilipatan namin.