၃ပတ်ခန့်အကြာတွင်...
"လမင်း က ကားနဲ့တိုက်ခဲ့တာပေါ့ ဟုတ်လား...."
ရဝေ့အား စီရင်ချက်ချပြီးနောက် အိမ်ပြန်ရောက်သည့်အခါ
မရှင်းလင်းသည်များကို မေးရတော့၏။
ခေါင်းငုံ့ကာ နေနေသည့် လမင်းကြောင့်
သက်ပြင်းသာချလိုက်ရသည်။
"အန်တီပြောပြပြမယ် ကိုရန်...."
"လမင်းပဲ ပြောပြလိုက်ပါ့မယ် Mammy...."
အဲဒီနေ့က လမင်း အရမ်းအရေးကြီးနေ၍ အိမ်မှမြန်မြန်ထွက်လာခဲ့မိသည်။ သို့သော်လည်း လမ်းထိပ်နားအရောက်တွင် ဆိုင်ကယ်အားဘေးသို့ချလျက် လက်ကားယားခြေကားယားဖြင့် ကား တားနေသည့် မင်းဝေအား တွေ့လိုက်ရ၏။
ဟွန်းတီးနေသော်လည်း မဖယ်ပေး။ ပေတေကာရပ်နေသည်ကြောင့် မှန်ချကာ အော်ရတော့၏။
"ဟဲ့ အကောင်....နင်သေချင်နေလား..."
"မင်စလေးတိုက်ရဲ့ရင် ကိုယ်သေရဲပါတယ်..."
"ငါမတိုက်ရဲဘူး ထင်နေလား...
နင်အရှေ့ကနေ ဖယ်စမ်း........"
"ချစ်တယ်ပြောရင် ဖယ်ပေးမယ်...မကျေနပ်ရင်ဖြတ်တိုက်သွားလိုက်... လမင်းဆီက ဒီနေ့ အဖြေရမှကို ဖြစ်မှာ...."
"အဲ့ဒီနားသာ လဲသေလိုက်....."
"ချစ်တယ်ပြောရင် သေလိုက်ဆိုတောင်သေရဲတယ်ကွာ..."
"ငါကလဲ မဖယ်ပေးရင် တိုက်ရဲတယ်....
ငါ့ကိုအဆိုးမဆိုနဲ့နော်..."
ကားအားအနောက်သို့ ဘက်ပြန်ဆုပ်ကာ အရှိန်ဖြင့်
ဖြတ်မောင်းရန်ပြင်လိုက်သည်။ လူပဲလေ သေရမှာတော့ကြောက်ကြမည်မဟုတ်လား။ ဘယ်သူမဆို အရှိန်နဲ့လာနေသည့် ကားကိုတော့ မဖယ်ပေးသူနှင့် ဖယ်လိမ့်မည်ဟုတွေးကာ အရှိန်မလျော့ပဲ မောင်းလိုက်မိသူ။ သူ၏အနားသို့ ကပ်နေသောကား၏အလျင် လုံးဝကို
မဖယ်ပေးသောသူ။ ဘရိတ်အုပ်ရန် ခြေနင်းလိုက်သော်လည်း အရှိန်မထိန်းနိုင်ပဲ တိုက်မိသွား၏။
အိမ်မှာရှိသော Mammy တို့အားဖုန်းဆက်ကာ လမ်းထိပ်သို့ထွက်လာခိုင်းလိုက်ရသည်။ ဆေးရုံတင်ကာ အစစအရာရာတာဝန်ယူပေးလိုက်၏။
YOU ARE READING
ပြိုမယ်မိုးလေး မသည်းစေလို.....
Romance"ဒီသံသရာတစ်လျှောက် နှလုံးသားထဲက အချစ်ရဲ့အကျဥ်းသားက မောင်ပါပဲ..."
