သားငိုသံကြောင့် မင်းမင်းလည်း အိပ်နေရာမှထရလေတော့သည်။ ညဝတ်အကျီအား ဘယ်နားလွှင့်ပစ်ထားမိသည်ကို မသိသည်ကြောင့် ကုတင်ဘေးပတ်ပတ်လည်ရှာသော်လည်းမတွေ့ရချေ။ စောင်ဆွဲလှန်ကာ ရှာလိုက်မှ ခြေရင်းတွင် လုံးနေသည်ကိုတွေ့ရလေသည်။ မြန်မြန်ဆန်ဆန်အကျီကောက်စွတ်ပြီး ဘေးမှကိုကြီးအားလည်း စောင်ပြန်အုပ်ပေးရသည်။
ကိုကြီးတို့များ ချစ်လိုက်တာဆိုသည့် သား ငိုနေသည်ကို မကြားနိုင်။ အိပ်နေလိုက်သည်များ ကာလနဂါးသေ၍
ဝင်စားသည်များ မှတ်ရလောက်အောင်ပင်။
အဆက်မပြတ်ငိုနေလိုက်တာများ သားလေး ဘာဖြစ်နေသည်ကိုမသိ စူးဝါးလွန်းသည်ကြောင့် ယောက္ခမနေသည့်အခန်းရှိရာ အပြေးသွားရသည်။
"အမေ.....ဘာလို့ငိုတာလဲဟင်.....
မင်းမင်းတို့ အခန်းထဲခေါ်သိပ်ရမလား........"
"အမလေး....မွေးလာတည်းက ငါထိန်းလာတာပါ....
သွားသွား ပြန်အိပ်ချေ.... ရှူးပေါက်ချတာ
မလဲပေးသေးလို့လေ
သူညစ်ပတ်လို့ငိုတာ မင်းမင်းရဲ့..... ဘာမှမဖြစ်ဘူး......"
ကိုကြီး၏အဖေရော အမေရောမှာ မြေးတစ်ယောက်နှင့်အလုပ်ရှုပ်နေသလို ကလေးထိန်းခေါ်ထားသည့် သူနာပြုဆရာမလေးကလည်းရှိနေသည်ကြောင့် စိတ်တော့ပူစရာမလိုပေ။ အကျီရော၊ ဒိုင်ဗာပါ လဲပေးလိုက်ပြီးနောက်
သားတစ်ယောက်အိပ်ပျော်သွားသည်ထင် ငြိမ်ကျသွားလေသည်။
"သား ဘာဖြစ်လို့လဲ....."
အခန်းဝတွင်ရပ်ကာ လှမ်းမေးရှာသည့် ကိုကြီးအားကြည့်ကာ ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။ သူနာပြုဆရာမလေးအား
မှာစရာရှိတာမှာပြီးနောက် သားလေးအား စိတ်မချ၍ အခန်းထဲခေါ်သွားချင်သော်လည်း အမေနှင့်အဖေက လက်ထဲမှမချ ချီပိုးကာ နို့ဗူးတိုက်နေကြသည်။ သားလေး၅လသားအရွယ်ကျော် ၆လနီးပါးဖြစ်လာသော်ငြား မင်းမင်းတို့နှင့်
တစ်ရက်မှ မအိပ်ဖူးသေးပေ။ မင်းမင်းတို့အခန်းတွင်း ကိုကြီးဝယ်ထည့်ထားသည့် သား၏အိပ်စဉ်လေးသည်က နေ့စဉ်ဖုန်ရှင်းနေရရုံမှအပ သားမအိပ်ရချေ။ ကလေးမမွေးခဲ့ဖူးသည့်ကိုကြီးအမေသည် မြေးဖြစ်သူကို အရူးအမူးချစ်နေရှာပြီး ဘယ်ရောက်ရောက် ငါ့မြေးအတွက် ငါ့မြေးဟူ၍သာဖြစ်နေတော့သည်။
အရင်ကလို ငါ့သားရန်ပိုင်လေးအတွက် မဟုတ်တော့ချေ။
YOU ARE READING
ပြိုမယ်မိုးလေး မသည်းစေလို.....
Romance"ဒီသံသရာတစ်လျှောက် နှလုံးသားထဲက အချစ်ရဲ့အကျဥ်းသားက မောင်ပါပဲ..."
