နမ့္က်င္းေရာက္သည္အထိေရွာင္းက်န႔္ကရိေပၚကိုစကားမေျပာ။ ေရွ႕ကသာလြယ္အိတ္အနက္ေလးလြယ္ၿပီးေကာ့ေတာ့ေကာ့ေတာ့ႏွင့္သြားေနသည္။ ေလယာဥ္ေပၚမွာေရေႏြးအိတ္ေလးေတာင္းၿပီးကပ္လာခဲ့ေတာ့နည္းနည္းသက္သာသြားၿပီထင္သည္။ ဒရိုင္ဘာကိုအလုပ္ေနရာပဲတန္းသြားဖို႔ေျပာေနသည္။
"ေရွာင္းက်န႔္ လာၿပီလား"
"ဟုတ္ကဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္မေန႔ကညေနကေစာျပန္သြားတာေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ရပါတယ္ကြာ၊ ရိုက္ကူးေရးလဲေသခ်ာစေသးတာမွမဟုတ္တာ၊ ျပင္ဆင္တုန္းရွိေသးတာ"
"ဟုတ္ကဲ့၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္သြားျပင္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္"
"ေအး ေအး"
ေရွာင္းက်န႔္အ၀တ္လဲခန္းထဲေရာက္ေတာ့၀မ္ရီေပၚကဆိုဖာေပၚမွာအခန႔္သားထိုင္လ်က္။ ၀မ္ရိေပၚကိုမၾကည့္ပဲမွန္ေရွ႕ပဲသြား၍မိတ္ကပ္လိမ္းတာခံလိုက္သည္။ ခဏေနေတာ့၀မ္ရိေပၚေဘးနားေရာက္လာသည္။
"အား၊ ဆရာေရွာင္းကအရမ္းေခ်ာတာပဲ၊ မိတ္ကပ္အညိဳလိမ္းထားတာေတာင္အရမ္းေခ်ာတယ္၊ ေနထရယ္ဘူးသီး"
မိတ္ကပ္လိမ္းေနတဲ့ေကာင္မေလးကေတာ့ျပဳံးစိစိ။
"၀မ္ရိေပၚ၊ မ်က္ခြက္လာမေျပာင္နဲ႔၊ မင္းဟာမင္းထိုင္ေနစမ္း"
၀မ္ရိေပၚကဂ႐ုမစိုက္ဘဲဆက္၍
"အာ၊ ေကာကလဲအေကာင္းေျပာတာကို၊ က်န႔္ေကာကတကယ္ေခ်ာတာဗ်၊ ပစ္မ်ိဳးမွည့္မထင္အလွ၊ စင္းေနတဲ့ႏွာတံ၊ ေထာင့္က်ေနတဲ့ေမးရိုး၊ အဖ်ားေကာ့တက္သြားတဲ့မ်က္လုံးသြယ္သြယ္ေလးေတြ၊ တန္းေနတဲ့မ်က္ခုံးေမႊးေလးေတြ၊ ႏွုတ္ခမ္းပါးလွပ္လွပ္ေလးနဲ႔ေအာက္ကမွည့္နက္ေလး၊ အား...အဲ့ဒါေတြအားလုံးကက်န႔္ေကာရဲ့လက္နက္ေတြပဲသိရဲ့လား"
ေရွာင္းက်န႔္မွာမ်က္ႏွာႀကီးရွုံ႔မဲ့သြား၍
"၀မ္ရိေပၚ၊ မင္းေစာက္စကားဆက္မ်ားေနမယ္ဆိုငါဒီကေနကန္ထုတ္မွာေနာ္"
ခပ္မာမာေအာ္ေျပာလိုက္ေသာေရွာင္းက်န႔္စကားေၾကာင့္၀မ္ရိေပၚပါးစပ္အရွိန္သက္သြားၿပီးဆိုဖာေပၚျပန္သြားထိုင္ေနသည္။ ခဏၾကာေတာ့
