"ေခြးေပါက္ေလး၊ ေကာ အစီအစဥ္တစ္ခုလက္ခံထားတယ္သိလား၊ studio ကိုအလုပ္လာအပ္ထားတာ"
"ဘာအစီအစဥ္လဲေကာ"
"စာေရးဆရာ Cao Yu ကိုလြမ္းဆြတ္ျခင္းႏွစ္ 110 ၊ ဘယ္လိုလဲေကာင္းတယ္မလား"
"အင္း အစီအစဥ္ကေကာနဲ႔လိုက္သားပဲ၊ ေကာက Host ေပါ့"
"ဟုတ္တယ္ ရိေပၚရဲ့၊ အဲ့မွာစာေရးဆရာမ Wang Fang နဲ႔လဲ interview လုပ္ရမွာ"
"အင္း၊ စာေပေလာကက အစီအစဥ္ဆိုေတာ့တာ၀န္ေတာ့ႀကီးတယ္ေနာ္ေကာ"
"ဟုတ္တယ္၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ေကာလဲ ခုထဲကစၿပီးေလ့လာသင့္တာေတြေလ့လာထားမလို႔"
"အမေလး၊ ေကာေလာက္စာဖတ္တာေကာပဲရွိတယ္၊ မ်က္မွန္ကလဲပုလင္းဖင္ျဖစ္ေနၿပီ၊ မ်က္လုံးေတြလဲခုတေလာစပ္ေနတယ္မလား၊ သိပ္မႀကိဳးစားနဲ႔ေကာ"
"၀မ္ရိေပၚ၊ သူမ်ားေတြကခ်စ္သူကိုႀကိဳးစားဖို႔အားေပးတာ၊ မင္းအလွည့္က်မွ မႀကိဳးစားနဲ႔တဲ့ ဘယ့္ႏွယ္"
"အာ ေကာကလဲ၊ ေကာမႀကိဳးစားလဲ ေကာရဲ့ေခြးေပါက္ေလးကရွာေကၽြးမွာေပါ့၊ ေကာပင္ပင္ပန္းပန္းရွာေဖြေနစရာမလိုဘူးလို႔ေျပာတာ"
ပန္းခ်ီခန္းထဲရွိ ကင္းဘတ္စေရွ႕တြင္ထိုင္ကာအေရာင္စပ္ေနေသာေရွာင္းက်န႔္ကိုရိေပၚ ေမးေထာက္ၾကည့္ေနသည္။ တကယ္ေျပာတာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ေကာကဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္အရမ္းလွတယ္။ သူဆြဲတဲ့ ပန္းခ်ီေတြထက္သူကအႏုပညာပိုဆန္တယ္ဆိုတာကိုမသိေလေရာ့သလား။
"ၿပီးေတာ့ ေကာအဲ့ေလာကထဲမွာထပ္ၿပီးဖိနိုပ္ခံရမွာေတြကိုလဲကၽြန္ေတာ္မလိုခ်င္ဘူး"
ေရွာင္းက်န႔္ကလိုခ်င္တဲ့အေရာင္ရသြားေတာ့ကင္းဘတ္စေပၚကိုစုတ္ခ်က္တစ္ခ်က္တင္လိုက္သည္။
"ရိေပၚသိလား၊ လူေတြရဲ့ဘ၀ကဒီကင္းဘတ္စလိုပဲ"
စုတ္ခ်က္မ်ားကိုတစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္စိတ္ရွည္ရွည္ႏွင့္ေရးဆြဲေနေသာေရွာင္းက်န႔္ကိုရိေပၚေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ေကာကသူခ်စ္တဲ့အလုပ္လုပ္ေနရရင္အဲ့ပုံစံအတိုင္းပဲ။ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကိုကျပဳံးေယာင္သန္းေနတာ။
