ေရွာင္းက်န႔္႐ုပ္ရွင္အတြက္နမ့္က်င္းေရာက္ေနသည္မွာတစ္ပတ္ေလာက္ပင္ရွိေနေပၿပီ။ ယခုဇာတ္ကားကလဲစစ္ကားဆိုေတာ့တစ္ခါမွမလုပ္ဘူးေသာဇာတ္႐ုပ္။ သ႐ုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားပိုပီျပင္ေအာင္ပိုႀကိဳးစားရသည္။ ေသနတ္ပစ္ခန္းမ်ားတိုက္ခိုက္ခန္းမ်ားအတြက္ပိုေလ့က်င့္ရသည္။ လိုင္းလဲမတက္ျဖစ္။ ဇာတ္ကားအေပၚမွာစိတ္ႏွစ္ကာႀကိဳးစားေန၍ရီေပၚနဲ႔ေတာင္ Video Call မေျပာျဖစ္။ ဘာ
လြမ္းလိုက္တာေခြးေပါက္ေလးရယ္...
"RingTone
အေတြးပင္မဆုံးေသး၀င္လာေသာဖုန္းcontact ကိုယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ခ်စ္ရသူ။
"ေ၀..."
"က်န႔္ေကာ...."
ေ၀ေတာင္မဆုံးေသး ေလးေလးပင္ပင္သံရွည္ဆြဲကာထြက္ေပၚလာေသာရီေပၚအသံေၾကာင့္ေရွာင္းက်န႔္လန႔္သြားသည္။
"ရီေပၚ ဘာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
အထိတ္ထိတ္အလန႔္လန႔္ႏွင့္ေရွာင္းက်န႔္ေမးေတာ့တစ္ဖက္မွရယ္သံဟဟထြက္လာသည္။
"လြမ္းလို႔၊ ၿပီးေတာ့ပင္ပန္းတယ္"
"ဟင္"
"အရမ္းလြမ္းတယ္က်န႔္ေကာရာ၊ က်န႔္ေကာကၽြန္ေတာ့္နားမွာမရွိတာတစ္ပတ္ေတာင္ေက်ာ္ၿပီေလ။ ျပန္လာရင္လည္းက်န႔္ေကာမ်က္ႏွာမေတြ႕ရေတာ့အေမာလည္းမေျပဘူး"
ရီေပၚ၏အသံဩဩေလးကိုၾကားရၿပီးေနာက္ေရွာင္းက်န႔္သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။
"ေခြးေပါက္ေလးရယ္၊ ေကာကရီေပၚမ်ားတစ္ခုခုျဖစ္လို႔လားလို႔စိတ္ပူသြားတာပဲ"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ေကာရဲ့၊ ကၽြန္ေတာ့္ကိုစိတ္မပူနဲ႔၊ အလုပ္ကိုစိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္နဲ႔လုပ္ေနာ္၊ ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ့္ကိုသတိရေနရမယ္ေနာ္"
"သတိရတာေပါ့ေခြးေပါက္ေလးရယ္၊ ျဖစ္နိုင္ရင္ရီေပၚေဘးမွာအျမဲေနခ်င္တာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ဒီ႐ုပ္ရွင္ကေကာအတြက္အခြင့္အလမ္းတစ္ခုေလ"
"ကၽြန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္ေကာရယ္၊ ေကာ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ေလးရွိလို႔သြားရေတာ့မယ္၊ ဒါပဲေနာ္"
"အင္းအင္း၊ ဂ႐ုစိုက္ရီေပၚ ခ်စ္တယ္"
"ေကာထပ္ပိုခ်စ္တယ္"
